भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भाटांत पासय मारीत सत्यवानान शेतार नदर मारपाचें थारायलें. तो शेतांत देंवलो. एक एक कुणगी बारीक नियाळ्ळी. भाजयेचे रोपे पोटभर फुलिल्ले.
“असली अस्सल भाजी कोणुय उडी मारुंन व्हरतलो”. मनांत अशें सकारात्मक विचारांचे कळे दुदिणीचेर फुलचे तशे फुलयत सत्यवान मोराचीं पाखां लावन उडलो. इतल्यांत माया म्हयन्यात सुटयेंत आयिल्लीं भुरगीं सामकार शेता धडेर दिसलीं. काय शेतांत देंवलीं. सत्यवान परत भाटांत पणस, आंबे हांगा थंय नदर मारीत भांटांतल्या कामांक कामेरी कितली लागतलीं हांची कोंतां करीत मुखार पावलो.
शेतांतल्या काळगांच्या पिकाची रास आतां ताका बरीच जोड दितली म्हणपाचें सांगून गेल्ली. ‘अचकीत इतली पीक…. इतली काळगां? देवाचीच कृपा आसतली म्हजेर, म्हज्या घराब्याचेर. कितलीं वर्सां जालीं जिवाचें रान केलें. कितल्यो पिकावळी, तरेकवार भाजयो, फुलां मळे शिंपले. हाताक मात लागचे फकत दोन बोंडे….सुके. सरकाराच्या सवलतीक लागून अशें घडलां!! काय कसलो चमत्कार !!! कांयच कळना.’
सत्यवानाक स्वताच्या पांयार उबो रावपाक वर्सां गेलीं. त्या तेंपार त्या शेता भाटाक मोल खंय!?? कितलींय भाटां आनी शेतां आसल्यार लेगीत कांय जाणांच्या दिसपट्टे जिवीतांत कश्टाचीच पेज आसताली. धडपडत धडपडत सत्यवान झाडाच्या मुळां घट्ट धरुन फुलां, फळांची तेंगशी गांठत रावलो. इतलो फायदो जातलो म्हणपाच्या सपनांत भुल्लुसलो.
“चल या रे गोविंद म्हणटां म्हणटां वांकडो घुंवलो. रोखडो येतां…..हांगाच राव”. सत्यवान शेतांत देंवलो. काळगां ताचे काळीज घेवन बशिल्ली. वयर साकून गोविंद सत्यवानाक पळयतालो. हाका आनी आज अशें कितें जालां?…परत….. अशें चिंतत तो थंयच आंब्यामुळार बसपाक गेलो. आनी बसपाचें थंयच उरलें. तांणें सट्कन शेतांत धांव मारली.
“आरे! राव!! रावात! म्हणत काळगांच्या कुणगे मेरेन पावलो. बरोच मुखार धांवलो. कोणाक कांय समजलें ना. पूण गोविंदान तें दृश्य स्पश्ट टिपलें.
“चला उबारात ताका बेगीन”. शाळेची तीन भुरगीं आनी दोग शिक्षक जमनीर पडिल्ल्या त्या भुरग्याक उबारुन घेवन धांवलें. कितें जालें रमांकांताक?!!
“सर ताका खंय व्हरतात तुमी”? गोविंदाची गची आंवुळ्ळे भशेन जाली. तोंडांतल्यान उतर फुटना जालें. 108 नंबर घुंवडावन रमाकांताक हॉस्पिटलांत व्हेलो.
“कोणे केली ताची ही अवतिकाय?”
“दोतोर सगळी जापसालकी म्हजी हांव सायन करतां ” गोविंदान आपल्या सत आनी भांगरावरी भाटकाराक वाटावपाचें बिरुदच उबारिल्लें.
“कितें जालें ते कळ्ळे बगर आमी एडमिट कशें करप?” शिक्षकाचीं तोंडां बावलीं कृशी मळार पावलां मारपाक तीं विद्यार्थ्यांक मुखार वचपाक फुडाराचें शिकप दितालीं.
“अशें कितें, कशें घडलें ?!” कोणाकूच सारकें समजलें ना.
“रमांकांत कोमांत गेला” शाळेचो प्रिन्सीपल, हेर शिक्षक, पालकांनी घडणूक जाणुन घेवपाचे यत्न केले. सत्य कोणाक खबर नाशिल्लेंच . रमाकांताचे दोग इश्ट मातशे पयस आशिल्ले तांकांय कांय मागमूस लागलो ना. सत्यवान घरा पावलो ना. वाटेरच गोविंदान ताका ताच्या व्हडल्या भावागेर पावयलो.
“चार दीस हांगांच राव”. सत्यवानाक तितलें समजलें ना. पूण व्हडल्या भावागेर बसकण मारली.
“अशें कितें घडलें रे सत्या ” भावान विचारलें. गोविंदान ताच्या कानांत सांगिल्लें, ‘कांयच उलोवं नाका आं. फुडलें फुडें पळोवया.’
सत्यवानाक उलोवंक जमलें ना. तो आडखळ्ळो. रमाकांताच्या घरच्यांनी नेट धरलो. व्हडल्या वेल्या मनशाचो ताका भंय घालो. पूण गोविंदान सत्यवानक कुशीक काडलो. कागाळेत जणू आपुणच गुन्यावकार अशेंच चित्र दोळ्यां सामकार उबें केलें. विद्यार्थ्याक हाडून पुराय चवकशी , खर तपास केलो. रमाकांत शुद्धीर आयलो ना. कुवाडें कुवाडेंच उरलें. तें कशेंच सुटलें ना.
रमांकाताक बरो जावंक कितलो तेप वचत सांगप कठीण जालें. शाळेंत मोटो बोवाळ जालो. पालकांनी आकांत केलो. शिक्षका मदीं भासा भास ….आनी पेपरांनी सगळें छापुन आयलें. तांतूत सत्यवानाक न्हय गोविंदाक ख्यास्त जातली म्हणपाचीं चिन्नां दिसलीं. अशेच म्हयने दोन म्हयन्याचे आठ म्हयने जाले आनी ….. रमाकांत सुदारता म्हणपाची आस्त जागली.
अचकीत बऱ्या वखदान, ट्रिटमेंन्टाचेर रमाकांत कोमांतल्यान भायर आयलो. ह्या म्हयन्यां भितर सत्यवान मात पुराय बावन गेलो. “कसली बुद्द आयली म्हाका” हींच उतरां घोळयत उरलो. ताचें मन, बुदवंतकाय, शाणेपण सगळेंच शेणिल्लेवरीं जालें. ते वटेन गोविंदान यत्न करुन आपल्या इश्टाक सांबाळ्ळो.
“इतल्या बऱ्या मनशाक असली ख्यास्त?! तूं वयर बसला तो सगलें पळयता म्हणटात तें हेंच?! एकदा तो कोमांतल्यान मेकळो जावं”. गोविंद आनी सत्यवानाचे इश्टागतीची परिक्षा घेता काय दोगांकुय दिसलें. घडलेंय तशेंच …..ज्या दिसा दोगांनी एकामेकां खातीर घट उबें रावपाचें थारायलें तेच दिसा आमोरेचेर ….रमाकांत कोमांतल्यान भायर आयलो. आनी उपरांत………
मनशाक वळखलो…सगले जाग्यार पडलें. आवय, शिक्षक इश्ट सगळे खोशी जाले. पूण एक गजाल घडली. रमांकाताक शेतांतले घडणुकेची स्मृतीच नाशिल्ली.
ते दिसा दनपारच्या वेळार काळगांचे म्हुट्टे हातांत घेवन धांवतना सत्यवानान ताका आडावंक म्हूण मारिल्लो दिपळो भुरग्याच्या जिवाशी खेळत हें ताज्या मनांत मातुय आयलें ना. दिसपाक सादी, पूण केदी व्हड चूक मनशाचो जीव घेवंक शकता!!?
….आनी केन्ना मुयेक लेगीत ना मारपी सत्यवान अशें करता?.. तशें तें घडटा हाका “योगायोग” म्हणप न्हय तर आनी कितें….!!?
विजया शेळडेकार
9146791523
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
