यशोदांची गरज आसा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

खंयचोच आदार नाशिल्ल्या अनाथांक जर आमी संकश्टाक प्रभावीपणान तोंड दिवपाक, तशेंच समाजीक, सांस्कृतीक मळार बरे तरेन मुखार येवपाक मजत केली जाल्यार ताचे परस बरें पालकत्त्व आसूकं शकचें ना.

मनीसकुळयेच्या जल्म वा जिविताचे नदरेन विचार केल्यार एखाद्या जिवाक जल्म दिवप आनी एखाद्या मनशाच्या जिविताची पोसवण करप ह्यो दोन मुखेल गजाली. हिंदू पुराणकथांत देवकी आनी यशोदा ह्या दोन मुद्द्यांचें प्रतिनिधित्व करतात. कृष्णाक जल्म जरी आवय देवकीन दिल्लो आसलो तरी लेगीत कृष्णाची वाड करपी यशोदा म्हळ्यार जतनाय घेवप आनी पोसवण करप ह्या गजालींक साकार मूर्त रूप दितना दिश्टी पडटा. आधुनीक संदर्भांत ‘देवकी परस संवसाराक चडांत चड यशोदाची गरज आसा’ ही कल्पना फक्त जैवीक पालकत्वाचेर लक्ष केंद्रीत करचे परस अनाथ आनी सोडून दिल्ल्या भुरग्यांक पोसवण, जतनाय आनी पुरवण करपाक शकपी व्यक्तींच्या खर गरजेचेर भर दिता.
पुराणांतली देवकीची भुमिका म्हत्वाची आसा. कारण उपाट व्यक्तीगत दुख्ख आसून लेगीत ती कृष्णाक संवसारांत हाडटा. तिची कथा त्याग आनी लवचीकपणाची. पूण यशोदा कृष्णाक वाडयता, ताका संवसारभर पूज्य दैवी आकृती जावपाक जाय आशिल्लो मोग, काळजी आनी मार्गदर्शन दिता. यशोदेचो बिनशर्त मोग आनी पोशण करपी स्वभाव कृष्णाच्या जिविताक आकार दिता. आयज आमी संवसारांत पळयल्यार जल्म दिवप आनी पोशण करप ह्या दोनूय गजालींक खोलायेन म्हत्व आसा. संवसारभर लाखांनी अनाथ भुरगीं आसात आनी तांकां स्थिरताय, मोग आनी आदार दिवंक शकता अशा मोगाळ, काळजी घेवप्यांची गरज आदींच्या खंयच्याय काळा परस आयज चड आसा. मनीसकूळ चालू दवरपा खातीर बाळंतपणाची जैवीक कृती, भुरगीं जल्माक घालप ही गजाल गरजेची आसली तरी लेगीत जल्माक आयिल्ल्या पूण कसलोच आदार नाशिल्ल्यांक पोशण दिवपाची कृतीच जिवीत तिगोवन दवरपाक शकता, समृध्द करपाक शकता.
युनिसेफाचे आंकडेवारी प्रमाण संवसारभरसुमार 15.3 कोटी अनाथ भुरगीं आसात. ह्या भुरग्यांक गरिबी, शिक्षणाची उणीव, भावनीक आघात अशा असंख्य आव्हानांक तोंड दिवचें पडटा. जायते जाण अनाथालयांनी वा रस्त्यार रावतात, मुळाव्यो गरजो, भलायकी, उदरगती खातीर म्हत्वाचो कुटुंबीक आदार ह्या सारक्या गजालीं सावन वंचीत उरतात. हे नदरेन विचार केल्यार आमकां खऱ्यांनीच अश्यो चडांत चड यशोदा जाय ज्यो अश्या भुरग्यांक बरें जिवित जगपा खातीर आदार करपाक शकतात आनी तांचे जिणेक सुवार्थान आकार दिवपाक शकतात.
भुरग्यांक दत्तक घेवन जायते पालक ह्या यशोदेच्या भावनेक मूर्त रूप दितात. ज्या भुरग्यांक पालकांची चडांत चड गरज आसा तांकां ह्या निमतान एक बरें कुटूंब आनी मनां उक्तीं करपाक मनशां मेळटात. जैविकस्तराचेर जरी आपलो संबंध नासलो तरी लेगीत ताची पर्वा करिनासतना भुरग्यांचो मोग करून आनी तांची जतनाय घेवपाची ही कृती करून हे लोक करुणा आनी मनीसपणाचे दर्शन घडयतात. ह्या अश्या भुरग्यांक एक थीर, मोगाळ वातावरण दिवन दत्तक घेवपी पालक तांकां बेस बरें जिवीत जगपाची संद दितात. अशा पोशक वातावरणांत वाडपी भुरगीं मुखार आनीक बरे तरेन सुजाण व्यक्ती आनी सुसज्ज नागरीक जावपाची चड शक्यताय आसता. समर्पीत काळजी घेवपी पालक आसल्यार मेळपी भावनीक स्थिरताय आनी सुरक्षेचो अश्या भुरग्यांक आदार जाता. अशे तरेन ह्या भुरग्यांक पोशण मेळिल्ल्यान समाजाचेरूय ताचे सकारात्मक परिणाम जातात. गरिबी आनी दुर्लक्षाचें चक्र मोडून, बरे तरेन जतनाय घेतिल्ल्या भुरग्यांनी समाजांत सकारात्मक योगदान दिवपाची चड शक्यताय आसता.
खंयचोच आदार नाशिल्ल्या अनाथांक जर आमी संकश्टाक प्रभावीपणान तोंड दिवपाक, तशेंच समाजीक, सांस्कृतीक मळार बरे तरेन मुखार येवपाक मजत केली जाल्यार ताचे परस बरें पालकत्त्व आसूकं शकचें ना. ज्या अनाथ भुरग्यांक पालकत्त्वाची गरज आसा तांची पोसवण करपाचें पावल मारपी, तांची काळजी घेवप्यांची अमुल्य भुमिका वळखुपा खातीर समाजाच्या मानसीकतेतूय बदल जावपाची गरज आसा. आपल्या घरांत जल्मल्ल्या आपल्या जैवीक भुरग्या प्रमाणूच अशा अनाथ भुरग्यांचोय विचार समाजांतल्या दरेकल्यान करपाक जाय. एखाद्या अनाथ भुरग्याक दत्तक घेवप आनी ताचे पालकत्व स्विकारप हांचे विशीं समाजीक वृत्ती चड आदार दिवपी जावपाची गरज आसा. दुसरे वटेन हे खातीर आवश्यक पद्दतींक सोंपें करपाक आनी प्रोत्साहन दिवपी धोरणां निर्माण जावपाची गरज आसा.
अनाथ भुरग्यांक दत्तक घेवपाक सोदपी पालकांक आदार दिवपाक सरकार आनी बिगर सरकारी संघटणा म्हत्वाची भुमिका घेतात. समुपदेशन आनी कायदेशीर मजत दिवपी धोरणां अशा पालक व्यक्तींक मजत करतात. तेच वांगडा अशा अनाथ भुरग्यांच्या गरज आनी अवस्थे विशीं जागृताय केल्यार चडांत चड लोकांक आधुनीक काळांतल्यो यशोदा जावपाची उर्बा मेळूं येता. आयज जायत्या सुवातानी आमकां वृद्धाश्रम आनी अनाथाश्रम एकाच वेळार चालू आशिल्ले दिश्टी पडटात. एके वटेन जाण्ट्यांच्या आदाराक आसुसलेली ल्हान निरागस भुरगीं आनी दुसरे वटेन भुरग्यांच्या मोगा खातीर आशेल्ली जाण्टी मनशां. ह्या दोनूय घटकांक आमी एकठांय हाडल्यार किमान तांच्या भावनीक गरजांची पुर्तताय तरी समाज करपाक शकतलो.
देवकी परस आयज संवसाराक खऱ्यानीच यशोदां अदीक जाय. जल्म दिवप ही एक म्हत्त्वाची कृती आसली तरी एखाद्या भुरग्याक ल्हानाचें व्हड करप, ताका मोग दिवप आनी ताची जतनाय घेवप ह्यो गजाली खऱ्या अर्थान मनीस जातीच्या फुडाराक आकार दिता. आयज आमच्या संवसारांत लाखांनी अनाथ भुरगीं आसात देखून काळजी घेवप्याची भुमिका चड म्हत्वाची जाता. अनाथ भुरग्यांक सांबाळपाची जापसालकी घेवपी लोकांक खऱ्यांनीच आमी सलाम करूंक जाय. देवकी जल्म दिवपी म्हण निश्चीत श्रेश्ठ मात दुसरे वटेन जतनाय घेवपी आनी आकरा दिवपी यशोदाय तितलीच म्हान. जिवशास्त्राचे शिमे भायर वचून करुणा आनी मनीसपणाचें दायज मोगाच्या मार्गान निर्माण करुया.

प्रा. चिन्मय मधू घैसास
9823728640