मोनजाती खातीर भलायकी सेवा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हे येवजणे खाला नेमके खंयचे प्राणी येतात, तें येवपी दिसांनी स्पश्ट जातलें. सुणीं- माजरां, गोरवां पुरतेंच हें मर्यादीत आसचें न्हय.

गोंयांतली ‘108’ सेवा लोकप्रीय जाल्या. पूण ही फक्त मनशां खातीर वापरतात. आतां मनशाक सांगात दिवपी सुण्यां, माजरां खातीर, गोरवां खातीर भलायकी सेवा सुरू जाता. 3 दुचाकी अॅम्ब्युलन्सी, 3 घोळटीं हाॅस्पिटलां आनी एक 24 वरां चलपी काॅल सेंटर सुरू करपाची सरकारची येवजण आसा. सरकारान उखलिल्ल्या ह्या पावलाक येवकार दिवपाक जाय. अर्थांत ही सेवा खाजगी संस्था दितली. जनावरांचेर उपचार करपी सरकारी हाॅस्पिटलां आसात. थंय दोतोरूय आसात. तांचे वतीन हें करूं येतालें. पूण हो आटाप व्हडलो, म्हणटकच ‘108’ सेवे सारको तो चलतलो. तांकां गरजेचें साहित्य घेवपाक सादारण सवाय कोटी रुपया आनी दरवर्सा 1 कोटी 98 लाख रुपया दोतोर आनी हेर कर्मचाऱ्यांच्या पगारा खातीर दितले. पुराय राज्यभरा खातीर ही येवजण आशिल्ल्यान हें काम घेवपी संस्थाय पेजाद आसची पडली. कागाळी येनासतना ती चलतली अशी आस्त बाळगुया.
‘108’ सेवा मुफत आसा. पूण, जनावरां खातीरची ही सेवा फक्त हेडग्या गोरवां, सुण्यां खातीर मुफत आसतली. शेता खातीर वापरतात त्या जनावरां खातीर 200 रुपया, पोशिल्ल्या प्राण्या खातीर 500 रुपया घेतले. 24 वरां ती चालू आसतली. तिवूय घरपोच. काॅल सेंटराक फोन केलो काय दोतोर फोना वरवीं उपचार दितलो. गरज आसा जाल्यार दुचाकी अॅम्ब्युलन्स वा घोळटें हाॅस्पिटल घरा कडेन धाडटले. आॅपरेशन करपाचें आसल्यार लागींच्या जनावरांच्या हाॅस्पिटलांत संबंदीत प्राण्याक व्हरतले. हे संस्थेक जनावर बरें जाय मेरेन ताची फाटपुरवण करची पडटली. हे सेवे वरवीं सगल्यांत पयलीं हेडगीं गोरवां, सुण्यांचो बंदोबस्त जावपाक जाय. पूण, फक्त उपचार करपाचे आशिल्ल्यान तांचे कडेन कोंडवाड्याची बी तजवीज आसची ना. पूण तांणी आनी पालिका, पंचायतींनी हातांत हात घालून काम केल्यार नागरिकांक मनस्ताप थारिल्लीं रस्ताद सुणीं, हेडग्या गोरवांची समस्या सुटावी करप शक्य आसा. सध्या ही गोंयची व्हडली भौशीक समस्या थारल्या, हातूंत अतिताय ना.
प्राण्यां खातीर ही सेवा कित्याक जाय, अशें म्हणपीय लोक आसतले. म्होंवा मूस हो तसो सादो किटक. ताचेच भशेन फुलपाखें, घुंगुल्ले. ते परागीकरण (पाॅलिनेशन) करता म्हूण संवसारांतलें 87 टक्के पीक तयार जाता. संवसारभरांतलें 14 टक्के परागीकरण म्होंवा मूस करतात. फाल्यां हे किटक ना जाले जाल्यार?? प्रत्येक मोनजातीचो मनशाक कितें ना कितें फायदो आसा, हें सत्य न्हयकारूंक जावचें ना.
कांय जाणांक सुण्यांची तिडक येता. पूण ताचेर मोग करपीय हजारांनी गोंयकार आसात. हेरांचे नदरेन शुल्लक आशिल्ले हे प्राणी खूब उपेगाचे. सुणो पोशीत जाल्यार ताका भायर व्हरतना तुमकांय व्यायाम जाता. सुण्यां वांगडा सद्दां पासयेक वचत जाल्यार रक्तदाब नियंत्रणांत उरता, काॅलेस्ट्रोलाची पातळी सारकी उरता. एकाकीपणा ना जाता. निरशेणी हुबून वता. वेळ पासार जाता. सुण्यांत तुमकां खोशी करपाची तांक आसता. दिव्यांग भुरग्यां खातीर सुणो वा हेर प्राणी बरो. तांकां मजत करपा वांगडाच तो तांची भलायकी सुदारपाचें काम नकळटां करता. घराची राखणूय तो करता.
प्राणी, सुकण्यांचें कितलेशेच व्हिडिओ सोशल मिडियाचेर येतात. ताचे वयल्यान मोनजातीचें आमच्या जिवितांतलें म्हत्व आनी मोल कळटलें. सुणीं, माजरां, गोरवां, बोकडां दुयेंत पडल्यार तांकां खंय व्हरचें हो प्रस्न पडटा. हे येवजणेक लागून तांकां थाकाय मेळटली. फाटीं मेल्ल्या सुण्यांचेर, गोरवांचेर निमाणे संस्कार करपाक विद्युत दाहिनी हाडपाचो विचार मुखार आयिल्लो. ताचें कितें जालें? प्राण्यां खातीर भलायकी सेवा दितना, हाचोय विचार जावंक जाय. कारण फ्लॅटांत रावप्यांची अडचण जाता. कांय सुणी आक्रमक आसतात, ताचो हो सभाव बदलपाचें काम प्रशिक्षक करतात. हे नवे सेवेंतूय ताचो आस्पाव करूं येता? सुण्यांचेर उपचार करतना ताचो लाव जातलो. मोनजाती खातीर आशिल्ले हे येवजणेंत कांय उणाव मात उरपाक फावना.
गोरवांचीय जतनाय घेवप गरजेचें. कारण तीं शेतकाराक शेती करपाक, दुदाचो जोडधंदो करपाक मजत करता. अचकीत दुयेंत पडलीं जाल्यार शेतकाराचे हाल जातात. दुदाची गाय मरप म्हणल्यार शेतकाराचो अर्थीक कणो मोडप. हे येवजणे खाला नेमके खंयचे प्राणी येतात, तें येवपी दिसांनी स्पश्ट जातलें. सुणीं- माजरां, गोरवां पुरतेंच हें मर्यादीत आसचें न्हय. धनगर भाव बोकड्यो, बोकडे पोसतात. तांचोय हे येवजणेंत आस्पाव आसतलोच!!