भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सांज वेळार रामकुमार आपल्या चार वर्सांच्या भुरग्याक घेवन वेळेर पासयेक गेल्लो. इकरा दिसाचो श्री गणेश विसर्जन जावन बाराव्या दिसाची ती सांज आशिल्ली. सोबीत वातावरण, नितळ वारें, दर्याय बी शांत आशिल्लो. अस्तमेच्या वेळार सुर्य तांबडोगुल्ल जावन दर्यांत बुडटना दिसतालो. दर्या वयर मळबाक निळो, तांबळो, जांबळो रंग चडिल्लो. संवसार निर्मात्या चित्रकारान चित्रायल्लें अदभूत चित्र कशें दिसतालें. तो मन भुलावणो देखावो रामकुमार आपल्या स्मार्ट मोबायलांत आसपावीत करतालो. एक वटेन तो अदभूत सूख देणो देखावो जाल्यार दुसरे वटेन भयानक दुख्ख देणो देखावो दिसतालो. कालच्या श्री गणेश विसर्जना उपरांत, दर्यांत विसर्जीत केल्ल्या श्री गणेश मुर्ती दर्याच्या ल्हारां वांगडा वयर येवन पडिल्ल्यो, श्री गणेश मुर्तीचें हात पाय मोडिल्ले, सोंड धडा पासून वेगळी जाल्ली, कांय कडेन मुर्ती अर्दी रेवेंत मुगरल्ली. कांय भक्तांनी श्री गणेश विसर्जनाची जबाबदारी बरें तरेन पाळूंक नाशिल्ली, दर्या देवानूय बी श्री गणेश मुर्तीक आपल्या गर्भांत स्थान दिवंक निशिल्लें, त्या मुर्त्यांनी देव नाशिल्लो कित्याक तर त्यो मुर्ती प्लास्टर ऑफ पेरिसाच्यो आशिल्ल्यो.
पूण श्री गणेश देवाची अशी ही विटंबणा पळोवन कितल्याशाच श्री गणेश भक्तांक दुख्ख जातालें, ताच्यो भावना दुखवताल्यो. रामकुमारो आपल्या मोबायलांत मग्न आशिल्लो. सामकारच्या मन भुलवण्या देखाव्या मुखार फाटलो दुख्ख देणो देखावो ताचे नदरे आड गेल्लो, पूण ताचो चार वर्सांचो भुरगो… ताचें नांव गजानन दुख्खी देखावो पळोवन दुख्खी जाल्लो. म्हजो बाप्पा मोडलो, तुटलो म्हणून रडटालो. बाप्पाचें हात पाय जुळोवपाचो यत्न करतालो, बाप्पाक वेगांवन आपल्या दोळ्यातल्यांन दुकां गळयतालो. आपलो भुरगो खेळटा अशें समजून बापूय आपूणय मोबायला वागडा सेल्फी-सेल्फी खेळटालो…
तीनसांज वाडत वताली, ल्हवू ल्हव काळोख उजवाडाचेर आपलें काळें चादर धाकपाचो यत्न करता. सगळ्याक ल्हवपीक असो काळोख पसरिल्लो. त्या ल्हवपीक, सौम्य अशा काळखांत पयसल्यान एक जाण्टो मनीस चलत फुडें यतना गजाननाक दिसलो. गजानन धांवत आपल्या बाबा म्हर्
यान गेलो. आपलो भुरगो कित्याक रडटालो कांय…? ताका पळोवन बापूय चितूक पडलो. ” बाबा, शाण्या तूं कित्याक रडटालो…?” अशें गजाननाक विचारचे पयलींच गजाननान सामकार बोट दाखयलें. बापायन सामकार पळयलें जाल्यार ताका कांयच दिसूंक ना.
” कोण असा थंय बाबा…?” बापायन अजापान विचारलें.
” तो पलय बाबा… म्हजो बाप्पा येता!” गजाननान लुडब्या पूण गोड आवाजान परतून एक फावट सामकार बोट दाखोवन म्हणलें.
” बाप्पा…? तुजो कोण बाप्पा आसा तर ? हांव तुजो बाबा तुज्या म्हऱ्यान आसा आनी सामकार तर म्हाका कोणूच दिसना.” बापायन परतून एक फावट आपली नदर सामकार घुंवडावन म्हणलें.
” तो पलय बाबा, बाप्पा लागी पावलो…! कितलो गोल दिसता पलय म्हजों बाप्पा, म्हाका पलोवन हांसता पलय म्हजो बाप्पा…! हांव म्हज्या बाप्पा म्हल्यान वता बाबा…” अशें म्हणून धांवत तो बाप्पा म्हर्
यान गेलो, तेन्ना बाप्पा तांचे पासून दोन धेपां फुडें आशिल्लो. आपले कुडीचे घटक आपूण स्वता उखलून दर्यांत परत विसर्जीत करतालो. भुरग्याक पळोवन बाप्पा थारलो, आपलें वेंगेत ताका उकलून घेतलो, मायेन ताचे तकलेवयल्यान आपलो हात भोवडायलो. तेन्ना बापायकूय दिसलें सामकार खऱ्यांनीच कोणतरी आसा म्हणून. तोवूय मुखार आयलो. पळयत तर आपलो भुरगो कोणाचे तरी वेंगेंत आशिल्लो आनी ताकाच तो बाप्पा समजतालो. ताणें त्या मनशाक नमस्कार केलो आनी तुमी कोण अशी जाप विचारली. म्हजो गजानन तुजे वेंगेंत…!! बापूय अजापीत जावन तांकां पळयत उरलो. बाप्पान भूरग्याक सकयल देवयलो…
” हांव कोण हें म्हाका विचारचे परस, तुका हांव कोण दिसता हें पयली तूं तुज्या मनाक विचार! जसो तुज्या पुताक हांव बाप्पा दिसता तसो तुका हांव कोण दिसता हें पयली तुजे श्रद्धेचें नदरेन तूं पळय. बरे नदरेन पळयल्यार सगळेच बरें आनी खरें दिसता.वायट नदरेन पळयल्यार बरें पासून वायट दिसता…! हो वेळेर दिसता तो दिश्टावो तुजे नदरे भायर आसा. सामकारचो मन मोहीत करपी देखावो तुजे नदरेंत भरल्या, ताणें तुज्या मनाक आपले वशीन केला. तुकाच न्हय तर पुराय संवसाराक आकर्शीत करतात असलें देखावें जे खीणा पुरतेच आसता. आतां ह्या कुरूप जाल्ल्या मुर्त्याकूच पळय… कांय दिसा पयली सोबीत सुंदर दिसताल्यो ह्यो मुर्ती. सगल्यांचीच मना भुलोयताली, सगल्यांक जाय जाय श्यो दिसताल्यो. तुमच्यांतल्याच थोड्यांनी दुपेट्टीन पयशे फारीक करून ताका आपल्या घरांत व्हेलो, भक्ती भावनेंत पुजलो. आरत, भजन, किर्तन करून देड ते अकरा दीस तांची सेवा केली आनी विसर्जनाच्या दिसा हाडून ताका दर्यांत उडयलो…? दुसऱ्या दिसा म्हणजेच आयज पळय ह्या सोबीत वांठाराची आशी ही अवस्ता जाली. देवाचे प्रतिमेची विटंबना जाली, कितल्याशाच खऱ्या भक्तांची मनां दुखवलीं गेली. कितल्याशाच भुरग्यांच्या दोळ्यांतलीं दुकां ओतलीं. सैमाची सोबितकाय इबाडली, दर्यांत जगपी जिवाचे हाल हाल जालें आनी मनीस जिणेंचेय लुकसाण जालें.” अशें म्हणून तो भुरग्याचें नदरेक दिसपी बाप्पा अद्रुश जालो.
भुरगो बाप्पाक सोदक लागलो आनी बापूय तकलेर हात दवरून चिंतूक पडलो.
‘ आमी मनीस हें कितें करता…? हें खंय तरी थारावंक जाय, बंद करूंक जाय, नातर धर्तरी धर्तरी उरची ना, सैमांत सोबितकाय दिसची ना, उदकाचें अस्तित्व सोंपतलें, वारें आसचें ना, जगणें कठीण जातलें..!
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
