माकडाचो न्याय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

करमल घांटार एक हरण रावतालें. हरणाक सदांच सांजवेळार पासयेक वचपाची संवय आशिल्ली. पांचवेंचार तण दिसना फुडें तें घोस्तान ताचेर ताव मारतालें. वाटेर वतना ताका कोलो मेळटालो. कांय दिसांनी तांची घट इश्टागत जाली. एक दीस हरणान आपले वांठार ताका दाखयले. हरण दिसना जाल्यार वाट माडयत ताका सोदीत कोलो ताचे म्हऱ्यांत येतालो. दोगांकूय एकमेकांक मेळ्ळे बगर सूख लागनाशिल्लें.
एक फावट हरण आजयेगेर म्हयनोभर रावंक गेल्ले. आजयेन ताका ताचें आवडीचें सगळें खाण करून दिलें. ते खातीर तें आंगान घसघशीत जालें. परतें घरा येतकच कोल्यान ताका पळयलें. ताका वायट बुद्द येवजली.
एक दीस अशेंच सदचे वरी पासयेक गेल्ले कडेन कोलो ताका मेळलो. “हरणबाय, हरणबाय हांव तुका खांवन उडयतां अशें म्हूण ताचेर उडकी मारूंक गेलो.
हरणान कांचवेत आनी दोळ्यांत दुकां हाडीत म्हळें तूं म्हजो इश्ट मरे ! आनी तूं म्हाका खावपाचें येवजिता !! कितें करूं काल म्हाका सपन पडलें आनी तातूंत हांव तुका खाता अशें तें सपन आशिल्लें. ते खातीर तुका म्हाका खावचेंच पडटलें. सपन खरें करून दाखोवपाचें म्हजें कर्तव्य जावन आसा. अशें कोल्यान सांगून सोडलें. ती आपली इश्टीण हें तो साप्प विसरून गेल्लो.
हरणाक कितें करचें म्हूण कळलें ना. कांय वेळान ताणें येवजून सांगलें. “बरें, तुजें प्रमाण तूं म्हाका खावंक शकता. पूण राजालें मत आयकून घेतल्यार
बरें न्हय !!
“बरें , तातूंत कितें !!! अशें कोल्यान म्हळें आनी मुमूरख्यांनी हांसूंक लागलो. तीं दोगांय राजा म्हऱ्यांत वतासतना वाटेर माकड मेळ्ळो. हरणान आपली व्यथा माकडा सामकार मांडली. तशें जाल्यार हांवूंय तुमच्या वांगडा राजा म्हऱ्यांत येतां . हरणाक मात्सो धीर आयलो. तिगांय जाणां राजा म्हऱ्यान गेलीं. राजा झाडांपोंदां बसून दरबार चलयतालो. कोल्यान आपलो अहवाल राजासामकार मांडलो. राजान येवजून म्हळें, सपन पडलां जाल्यार सत करून दाखोवंक जाय. कोल्या तुवें हरणाक खांवकूच जाय अशें राजान फर्मान सोडलें.
… हरण आकांतान रडूंक लागलें .. माकडाक ताची काकुळट दिसली. ताणें आनी कळाव केलो ना . उडकी मारून राजा सामकार उबो रावलो. “राजा, तुगेल्या चलयेचें लग्न म्हजें वांगडा करून दी.’’ अशें माकडान म्हळें .
‘‘आवयस्स ! हीं कसलीं तवनासपणा !!!’’ राजान अजापित जावन दोळे मोठ्ठे करून विचारलें. तवनासपणां आनी खंयचीं राजा !! काल रातीन हांवें राजकुमारी वांगडा लग्न जाल्ल्याचें सपन पळयलें. ते खातीर हांव तुज्या म्हऱ्यांत आयला. कोल्यान सपन पडनाफुडें ताणें हरणाक खावंक जाता जाल्यार हांवेंय राजकुमारी कडेन लग्न जावंक जाता. तेन्ना राजाक आपलो न्याय चुकीचो कसो दिसलो . सपन पडलें म्हूण कितेंय करप समा न्हय. ताचेर सारकोच विचार जावंक जाय . ते खातीर कोल्यान हरणाक खावप समा न्हय. हरण तुणटून्न उडक्यो मारून उमेदीन नाचूंक लागलें. माकडाक उमेदीन आपल्यागेर घेवन गेलें . आपल्या भावंडा कडेन वळख करून दिली. हरणाच्या दोळ्यांतल्यान आपसूकच दुकां व्हावंक लागलीं . माकडान मायेन ताच्या फाटीवयल्यान हात भोवंडायलो आनी ताची अपुरबाय केली. हरणाक जिवाक बरें दिसलें आनी ताणें ताका ताच्या आवडीची केळीं खावंक दिली आनी इश्टागतीचें उतर दिवन थंयच्यान गेलो.

अलका सिनाय असोळडेकार
9822981107