भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमचे एक म्हान झुजारी. दुरदिश्टी, धाडसान तांणी संघर्शाक सकारात्मकतायेन तोंड दिलें. येश मेळयलें. लोकांचो आदर, मोग मेळयलो. सगल्या जाती- धर्माच्या लोकांक घेवन रयतेचें, हिंदवी स्वराज्य स्थापन केलें. ते चलयलें… ह्या म्हान व्यक्तीमत्वाचें नांव आशिल्लें, छत्रपती शिवाजी महाराज (19 फेब्रुवारी 1630 – 3 एप्रील 1680). काल तांची जयंती सगल्यांनी मनयली. कालूच साश्टींतल्या सां जुझे द आरियाल पंचायत वाठारांत मात वाद, तणाव जालो. महाराजांच्या जयंती दिसा हें जावप म्हणल्यार दुदांत मिठाचो खडो. शिवमोगी म्हणटात, आमकां मुश्लीम भावान आपले खाजगी जमनींत महाराजांचो पुतळो उबारपाक परवानगी दिल्या. ते खातीर आमी थंय वचपाक वाट तयार केली आनी पुतळो बसयलो. तर पंचायत म्हणटा, आमचो पुतळ्याक विरोध ना. पूण जें कितें जाता तें कायद्यान जावं दी. आमी काम बंद दवरपाचो आदेश दिला. नेमकें कितें घडलां, ताची चवकशी जातलीच. पूण कारण नासतना एका पवित्र दिसा शांत, भावार्थी गोंयांत वादाची कीट पडली. ती बेगीन पालोवप, गोंयच्या हिताचें!!
महाराजांच्यो मिरवणुको राज्यभर जाल्यो. ल्हान- व्हडांनी तातूंत उमेदीन वांटो घेतलो. तरीय, महाराजांची याद आमी सदांच आमच्या काळजा कुर्कुटांत दवरपाक जाय. तांचे गूण आंगांत केळोवपाचो यत्न करपाक जाय. तांचो आदर्श घेवंक जाय. त्या काळार तांणी आपलें ‘हिंदवी’ स्वराज्य स्थापन केलें. तें चलोवपाक सगल्या धर्मांच्या, जातींच्या हुशार लोकांचो पालव घेतलो. तांकां व्हडल्या पदांचेर नेमले. ते सर्वधर्मसमभाव मानपी आशिल्ले. तांचे सहिश्णू वृत्तीचीं बरींच उदाहरणां आसात. कुराण लासप ना, सरदार झुजांत मरतकच तांचेर तांच्या धर्मा प्रमाण निमाणे संस्कार करप, प्रत्येकाक प्रार्थना थळ बांदून दिवप… एकवट आसल्यार राज्य व्हड जाता, अशें तांकां दिसतालें. तोफखानो आनी हेर कांय विभागांतूच न्हय, तर तांच्या तीन अंगरक्षकां मदींय तीन मुस्लीम सरदार आशिल्ले. नव्या इतिहासा प्रमाण, महाराजां कडेन एकूय मुस्लीम सरदार नाशिल्लो ती गजाल वेगळी!!!
महाराज बायलांचेर अत्याचार जावचो ना, हें पळयताले. जालोच जाल्यार दोशींक कडक ख्यास्त दिताले. स्वराज्यांतल्याच न्हय, तर दुस्मानांच्या बायलांक पसून तांणी मान, सन्मान दिला. सैनिकांक पसून तांणी तसो आदेश दिल्लो. घुरी घालता तेन्ना गरीब शेतकारांच्या भाजीच्या देंठाक पसून हात लावचो न्हय, अशें फर्मान तांणी काडिल्लें. महाराजांचें राज्य अटंग्या रानांनी वशिल्लें. तरीय तांणी नौदला खातीर बोटी बांदपाक उपेगी पडटलीं म्हुण व्हड प्रमाणांत झाडां लायलीं. झाडांची भुरग्यां प्रमाण जतनाय घेयात, अशें तांणी म्हणिल्लें. हुशार मनशांची तांकां पारख. बापाय उपरांत ताच्या पुताक दरबारांत नोकरी, असलो प्रकार तांणी केलो ना. पुर्तुगेझांची दर्यांत दादागिरी चलताली. येवपी, वचपी बोटींक ते लुट्टाले. दुस्मान दर्यांतल्यान येवं येता, हाची जाणीव जाल्ल्यान तांणी आरमार (नौदल) उबारलें. ते खातीर रुय लैतांव व्हिएगश आनी तांचो चलो फर्नांव हांच्या फुडारपणा खाला 20 लढावू गलबतां (बोटी) बांदलीं. दर्यांत किल्ले उबारले.
महाराज गनिमी कावो वापरून झूज (गुरिल्ला वाॅर) करताले. दुस्मानाची दिशाभूल करपाक तांणी साबार युक्ती केल्यात. आपल्या सरदारांचेर तांचो विस्वास आशिल्लो. राज्यांतले गुणेस्त लोक वेंचून तांणी तांकां मुखार हाडले. तांकां निर्णय घेवपाचें स्वातंत्र्य दिलें. न्यायाचे बाजून महाराज सदांच उबे रावले. ते आमचे. तांचे पसून आपल्याक, राज्याक फायदो आसा, हाचो विचार तांणी केलो ना. अन्याय तो अन्याय, चूक तें चूक. स्वताच्या सोयऱ्यांक पसून तांणी सोडले नात. सगल्यांक समान न्याय दिलो. शुन्यांतल्यान विश्व कशें निर्माण करप, स्वाभिमान कसो जपप, प्रामाणीकपणान कश्ट करून वयर कशें सरप, दुसऱ्यांकूय कसो येशाचो मार्ग दाखोवप हें शिकपाक महाराजांचें चरित्र वाचपाक जाय. तांणी गोंयां खातीरूय खूब वावर केला. दिवचल लागसारच्या नार्वें गांवांत रावन ते पोरणें गोंयचेर हल्लो करून पुर्तुगेझांक धांवडावंक सोदताले. उपरांत तांचे पूत संभाजी महाराजानूय यत्न केलो. पूण, कांय कारणांक लागून हें शक्य जालें ना.
तर अशा ह्या म्हान, धीट, न्यायी, मेकळ्या मनाच्या राजाचो आदर्श आमी सगले घेवया. तांचे आदर्श, गूण आंगांत केळोवपाचो यत्न करुया… आनी अभिमानान म्हणूया, छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!!
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
