भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मौषल – पर्व
(कृष्णाची तकली सुन्न जाली. आपल्या आंगांतली सगली शक्त ताका गेल्ले वरी दिसली. पूण तो तसोच हळू हळू चलत लागीं आशिल्ल्या रानांत भितर रिगलो. थंय एका झाडाचे सांवळेत तो विसव घेवपाक बसलो…. आतां मुखार)
एक भिल्ल त्या रानांत शिकार करपाक आयिल्लो. दिसभर भोंवून लेगीत ताका एकूय जनावर मेळूंक नाशिल्लें. तिनसांजच्या वेळार त्या भिल्लाक कृष्णाच्या आंगा वयलें हळदुवें वस्त्र दिसलें. झाडा पोंदा घडये हरण बसलां आसतलें अशें समजून ताणें ते दिकेन बाण सोडलो. वीख लायिल्लो बाण कृष्णाच्या दाव्या पायांच्या तळव्याक लागलो. विखाचो परिणाम जावन कृष्णाचो हळूहळू जीव गेलो. अशें तरेन पांच पांडवांचो इश्ट, गुरू आनी वाटाडो ह्या संवसाराक अंतरलो. आपणें केल्ली चूक भिल्लाक कळ्ळी. आपलो बाण लागून मेल्लो मनीस द्वारकेचो कृष्ण म्हणून ताणें वळखलो. ताणें धांवत धांवत येवन कृष्णाच्या मरणाची गजाल द्वारकेंत सांगली. वसुदेवान मागीर कृष्णाच्यो निमाण्यो क्रिया करून घेतल्यो. कृष्ण ह्या संवसारांतल्यान गेल्यान द्वारकेंत सगले वटेन दुख्ख पातळ्ळे. यादवांक मथुरेंतल्यांन द्वारकेंत घेवन येवपी, तांची उदरगत घडोवन हाडपी, खंयच्याय संकश्टांतल्यान तांची सुटका करपी कृष्ण आतां ह्या जगांत नाशिल्लो. ते खातीर द्वारकेंतल्या लोकांच्या मनांक हुरहूर लागली आनी ते भियेल्ले भशेन जाले.
द्वारकेसावन भायर सरिल्लो दारूक कांय दिसांनी हस्तिनापूराक पावलो. कृष्णाचो निरोप ताणें अर्जुनाक सांगलो. निरोप मेळना फुडें अर्जुनान आपलीं शस्त्रां घेतलीं आनी तो दारूका वांगडा रथांत बसून द्वारकेंत आयलो. द्वारकेंत पावले उपरांत ताका कृष्णाच्या मरणाची खबर मेळ्ळी. ती आयकना फुडें अर्जुन बेसुद्ध जालो. थंय आशिल्या मनशांनी ताका वारें घालून आनी उदक पिवपाक दिवन साबुदीर हाडलो. द्वारकेंत आतां तरणाटे यादव खूब उणे आशिल्ले. वता त्या घरांत जाण्टे दादले, भुरगीं आनी बायलांच नदरेक पडटालीं. कृष्णान कितें चिंतून आपणाक हस्तिनापूरा सावन आपोवन हाडला, हें अर्जुनाच्या लक्षांत येना जालें. इतल्यांत, दर्यात व्हडली- व्हडली ल्हारा येवंक लागल्यांत आनी उदक द्वारकेंत भितर घुसपाक लागलां अशी कोणें तरी खबर हाडली. उदक हळूहळू वाडूंक लागलें ते सरशी अर्जुन द्वारकेंतल्या लोकांक घरांतल्यान भायर काडूंक लागलो. घरांत उदक रिगता तें पळोवन बायलां- भुरगीं आड्ड्यो मारुंक लागलीं. सकयल्या वाठारांत रोखडेंच उदक भरलें. थंय आशिल्ले कांय लोक बुडून मेले. जांकां पेवंक येतालें तांचो जीव वाटावलो. अर्जुनान कशें तरी चडशा लोकांक द्वारकेच्या भायर काडले आनी एका दोंगरार घेवन आयलो.
कांय जाण्टे दादले आनी बायलां उदकाच्या लोटा बाराबर व्हांवून गेलीं. तातूंत जाण्टो वासुदेव आशिल्लो. जीव वाटावल्ले लोक दोंगरार रावून द्वारके वटेन पळोवंक लागले. पळयता तर कितें? व्हडलीं – व्हडलीं घरां मोडून पडिल्लीं. कांय घरांची फक्त पाश्टांच दिश्टी पडटालीं. उदकाच्या ल्हारा वांगडा कितलेंशेच मनशांचे देह व्हांवून वतना तांणी पळयले. तें पळोवन सगल्या लोकांक रडूंक आयलें. उदकाचो लोट इतलो आशिल्लो की कितें घडटा तें पळोवपा खेरीज तांच्या हातांत कांयच नाशिल्लें. सगल्यांची घरां- दारां नश्ट जाल्लीं. भांगराची द्वारका दर्यान गिळून उडयल्ली.
दर्याच्या कोपातल्यान आनीक कोण वांचूंक ना हाची खातरी केल्या उपरांत अर्जुनान उरिल्या लोकांक घेवन हस्तिनापुरांत वचपाचें थारायलें. ते प्रमाण ते सगले जाण हस्तिनापूराची वाट चलूंक लागले. दिसाचें चलप आनी रातच्या वेळार झाडा पोंदा न्हिदप अशें तरेन तांचो प्रवास सुरू जालो. चलता- चलता तांका वाटेत एक गच्च रान लागलें. दनपारचो वेळ आशिल्लो. जेवपा खातीर सगले जाण विसव घेताले. रांदपाच्या कामांत बायलां गुल्ल आशिल्लीं. त्या रानांत रानवटी लोक रावताले. आंगार भरपूर भांगर घाल्लीं सोबीत बायलां पळोवन त्या रानवटी लोकांनी तांचेर घुरी घाली. ते सरशी अर्जुन आनी ताचे वांगडा आशिल्ल्या यादवांनी आपले कडेन आशिल्ली शस्त्रां घेवन तांकां तोंड दिले. अर्जुनान आपलें धोणू घेवन त्या रानवटी लोकांचेर बाण सोडले. पूण अर्जुन आतां जाण्टो जाल्लो. ताच्या बाणांत आतां पयलींचो नेट नाशिल्लो. रानटी लोकांनी तांकां कांय न्ही कशें हारयलें. तांणी मागीर अर्जुन आनी हेर यादव दादल्यांक थंयसर आशिल्ल्या झाडांक बांदले. बायलां कडल्यो सगल्यो वस्ती काडून घेतल्यो आनी आपणाक जाय जाय ती बायल घेवन थंय सावन पळून गेले.
ते रानटी लोक गेले उपरांत यादव बायलांनी अर्जुन आनी यादव दादल्यांक झाडांक बांदिल्ले ते सोडयलें. अर्जुनाक सामकी लज जाली. महाभारत झुजपी सगळ्यांत पराक्रमी पांडव, यादव बायलांचे रक्षण करूंक शकलो ना. मागीर सगल्यांनी जेवन घेतले, जेवतना सगळे ओग्गी आसले. अर्जुनान एके कुशीक मान सकयल घालून कशेंतरी जेवन सोंपयलें. अर्जुन मागीर उरिल्ल्या यादवांक घेवन कसोतरी एकदाचो हस्तिनापूरांत पावलो. साठेक वर्सा आदीं जरासंधाच्या भंयान कृष्णान शेकड्यांनी यादवांक तांच्या बायल- भुरग्यां सयत मथुरेंतल्यान द्वारकेंत वेवस्थित व्हेल्लें. पूण आतां अर्जुनाक कांय यादवांक द्वारकेंतल्यान हस्तिनापूरांत सांबाळून व्हरपाक जमलें ना.
हस्तिनापूराक पावले उपरांत अर्जुन सरळ युधिश्टीर आसलो थंय गेलो. ताका वेंग मारून अर्जुन व्हडल्या व्हडल्यान रडूंक लागलो. हेर पांडवूय थंय अशिल्ले. अर्जुनाक असो रडताना पळोवन तांकां अजाप दिसलें. येद्या व्हडल्यान रडटना तांणी अर्जुनाक केन्नाच पळोवंक नाशिल्लो. युधिश्टीरान ताका शांत केलो आनी कितें जालां तें सांग म्हणून सांगलें. कृष्ण आनी बलराम आता ह्या संवसारांत नात. तांची द्वारका दर्यात बुडली. वासुदेवा सयत खुबशे यादव उदकांत बुडून मेले. उरिल्ल्या यादवांक हस्तिनापूरांत घेवन येतना वाटेत रानवटी लोकांनी तांकां लुटले आनी कांय बायलांक बळजबरेन घेवन गेले. पूण आपणांक त्या लोकांक आडावपाक जमलें ना. हें सगळें अर्जुनान सकयल मान घालून युधिश्टीराक सांगलें. अर्जुनाक खूब दुख्ख जालां आनी ते परस लज चड जाल्या हें युधिश्टीराक कळ्ळें. तो चड कांय उलयलो ना. ताणें आपल्या भावांक अर्जुन द्वारकेंतल्यान घेवन आयिल्या यादवांची, रावपाची आनी खाणा-जेवणाची वेवस्था करपाक सांगली.
वसुदेव, कृष्ण आनी बलराम मेले हे कळटकच सुभद्रा आनी द्रौपदी एकामेकांक वेंग मारून रडूंक लागलीं. परिक्षीताच्या जल्माच्या वेळार ताच्या देहांत कृष्णान परत प्राण कसो घालो हाची याद जावन उत्तराय तांचे वांगडा रडत बसली. युधिश्टीरान मागीर थंय येवन तांकां समजायलीं तेन्ना तांचे रडप ल्हवू- ल्हवू थांबलें.
मुखार चलता
अनिल नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
