महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शल्य पर्वाचो एक दीस

(दुर्योधनाक भयंकर राग आयलो आनी तो उदकांतल्यान भायर आयलो. ताणें तळ्याच्या देगेर आशिल्ली आपली गदा उखल्ली. तसो भीम आपली गदा घेवन ताचे मुखार आयलो…. आतां मुखार…)

मागीर भीम आनी दुर्योधनाचें गदा- झूज सुरू जालें. दोगूय जाण एकामेकांचेर गदेचो धपको घालपाचो यत्न करूंक लागले. धपके चुकयतना गदा एकामेकांचेर आपटूंक लागल्यो. त्या आवाजान भोंवतणचो सगलो आंवाठ भरून गेलो. भीमाक दुर्योधन कसोच आटपना जालो. भीम दुर्योधना कडल्यान हारचे कडेन पावलो. इतल्यांत भीमान मारिल्ली गदा चुकोवपाक दुर्योधनान वयर उडी मारली. तीच संद सादोवन, गदेचे लडायेत कमरे सकयल गदा मारप ना असो नेम आसा हें खबर आसून लेगीत, भीमान आपली गदा दुर्योधनाचे मांडयेर सगलो नेट एकवटावन घाली. तें सरशी दुर्योधनाचे मांडयेचे हाड कड् करून मोडले आनी दुर्योधन जमनीर पडलो. भीमान आपली गदा वयर उखल्ली आनी म्हणलें, ‘दुर्योधना, हीच मांडी तुवें आपलें वस्त्र वयर उखलून द्रौपदीक दाखयल्ली न्हय?’ अशें म्हणून भीमान दुर्योधनाचे ते मांडयेर गदेचे धपक्यार धपके घालून मांडयेचे कुडके कुडके केले. दुर्योधन भीमाच्या दरेक गदेच्या धपक्याक आड्डी मारतालो. भीमान मागीर ‘द्रौपदीक तूं मांडयेर बसोवंक सोदतालो न्हय?’ अशें म्हणीत- म्हणीत दुर्योधनाची दुसरीय मांडी चेंचून उडयली. 

दुर्योधनाक पडिल्ल्या सुवाते वयल्यान हालूंक लेगीत जमना जाल्लें. तो व्हडल्या- व्हडल्यान आड्डूंक लागलो. जमनीर पडला थंय सावनूच ताणें कृष्णाक म्हणलें, ‘कृष्णा, हें सगले तुवें घडोवन हाडलां. भीष्माक, द्रोणाक, कर्णाक आनी आतां म्हाका तुमी अधर्मान मारल्यात. ते खातीरूच तुमकां जैत मेळ्ळा.’ तेन्ना कृष्णान ताका म्हणलें, ‘दुर्योधना, म्हाका एक सांग, भीमाक तुवें वीख घालें तो खंयचो धर्म? तांचे बायलेक केंसाक धरून ओडीत हाडून सगल्यां मुखार तिच्या न्हेसणाक हात घालपाचो यत्न जालो तो खंयचो धर्म? अभिमन्यूक सगल्यांनी एकठांय जावन तुमी मारलो तो धर्म? तुमी अधर्म केला म्हणून तुमकां अधर्मानूच मारप हेच समा न्ही? वांकडे म्हेडीक वांकडेच नेम मारचें पडटा, कळ्ळे? धर्माच्यो गजाली म्हाका सांगता?’ कृष्णाचे तें उलोवप आयकून दुर्योधन कांयच उलोवंक पावलो ना.

दुर्योधनाच्या आंगांतत्यान खूब रगत व्हावतालें. कांय वेळान ताचो जीव वतलोच आसलो. ते खातीर पांडवांनी ताका थंयच सोडलो आनी परत झुजा मळार आयले. भीमान दुर्योधनाक मारलो हें पांडव सैन्याक कळ्ळें. पांडवाचे जैत जालें आतां झूज सोंपलें हे खोशेन पांडवांचे उरिल्लें सैन्य व्हडल्या व्हडल्यान आड्डत आपल्या शिबिरांत गेलें. पांडव आनी कृष्ण, शिबिरांत आशिल्ल्या धृष्टद्युम्न, सात्यकी, शिखंडी हांका येवन मेळ्ळे आनी दुर्योधनाच्या मरणाची खबर तांकां दिली. झूज एकदाचे सोंपलें हाची सगल्यांक खोस जाली. 

पांडवांच्या जैताची सगल्यांत चड खोस द्रौपदीक जातली हें पांडव आनी कृष्ण जाणां आशिल्ले. ते खातीर कृष्ण पांचूय पांडवां सयत एकप्लाव्य नगरांत वचपाक भायर सरलो. तांचे वांगडा सात्यकीय गेलो. कौरवांचो सामको नाश जालो. दुर्योधनाक आनी दुशासनाक भीमान ताणें केल्ले प्रतिज्ञे प्रमाण मारले हें आयकून द्रौपदीच्या जिवाक थंडाय आयली. ते रातीं कडेन पांडव उपप्लाव्य नगरांतूच रावले. ती सबंद रात तांणी झुजाच्यो गजाली करीत करीत जागयली.

हे वटेन झूज सोंपलें हे लक्षांत येतकच पांडवांच्या शिबिरांत आशिल्लो निमाणो कौरव, युयुत्सू आपल्या घरच्यांक मेळपाक हस्तिनापूराक गेलो. झुजा मळाकुशीक आशिल्या झाडार बसून, कुरुक्षेत्रावयले अठरा दीस चलिल्ले झूज पळोवपी संजयूय ताचे वांगडा आसलो. तांणी सांगिल्ली दुर्योधनाच्या मरणाची खबर आयकून धृतराष्ट्र घुंवळ येवन पडलो. ताका वारें घालून आनी उद‌क दिवन साबुदीर हाडचो पडलो. संजयान हाडिल्ली वायट खबर राजवाड्यां भितर आशिल्ल्या बायलां कडेन पावतकच सगल्याक रडारड सुरू जाली. गांधारीचो तर जिवूच गेलो. तिचो एकूय पूत आतां ह्या संवसारांत नाशिल्लो. तिच्यो सुनो एकामेकांक वेंगो मारून व्हडल्या व्हडल्यान रडूंक लागल्यो. कौरव झुजांत हारल्यात आनी पांडवाचें जैत जालां हें रोखडेच सगल्या हस्तिनापूराक कळ्ळें. आतां हस्तिनापूराचो राजा युधिश्टीर जातलो हे लक्षांत यवन लोकांक खूब बरें दिसलें.

मुखार चलता

अनील नायक

९०४९०७९७८९