महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शल्य पर्वाचो एक दीस

(कोणाच्या लक्षांत येवचे पयलीं तो झुजा मळा वयल्यान हळूच सटकलो आनी चलत- चलत लागीं आशिल्ल्या एका तळ्या कडेन आयलो. आपली गदा ताणें तळ्याचे देगेर दवरली आनी मागीर उद‌कांत वचून बुडून रावलो. आतां मुखार..)

हे वटेन अर्जुन, सात्यकी आनी धृष्टद्दुम्न हांणी आपल्या बाणांनी कौरवांच्या उरिल्या सैनिकांचो जीव घेतलो. दनपार मेरेन सगले अकरा अक्षोहिणी कौरव सैन्य नश्ट जालें. उरिल्ले ते फक्त दुर्योधन, अश्वत्थामा, कृपाचार्य आनी कृतवर्मा. पांडवाची स्थिती हाचे परस वेगळी नाशिल्ली. तांचे फक्त अर्दो अक्षोहिणी सैन्य उरिल्लें. पांडव आतां दुर्योधनाक सोदूंक लागले, पूण तांकां तो खंय दिसलो ना. अश्वत्थामा, कृपाचार्य आनी कृतवर्मा हेंय बी दुर्योधनाक सोद‌ताले. ते दोंगुल्ले वयल्या झाडार बशिल्ल्या संजया कडेन गेले आनी तांणी ताका दुर्योधनाक पळयला काय म्हणून विचारलें. संजयान दुर्योधनाक तळ्याचे दिकेन चलत वतना पळय‌ल्लो. ते प्रमाण ताणें तशें त्या तिगांक सांगलें. तशें तें तिगूय चलतूच तळ्या कडेन गेले. 

तळ्याचे देगेर तांकां दुर्योधनाची गदा दिसली. मागीर तांकां उद‌कांत बुडयो मारीत आशिल्लो दुर्योधनूय दिसलो. तांणी दुर्योधनाक ‘उद‌कांतल्यान भायर यो, अजुनूय पांडवांक मारप शक्य आसा’ अशें व्हडल्यान आड्डून सांगलें. पूण दुर्योधन सामको खच्चिलो. ताणें तांका सांगलें, ‘हांव आतां मात्सो विसव घेतां. आमी फाल्यां त्या पांडवा आड लडाय करूया.’ इतल्यांत तांका रथाच्या चाकांचो आवाज आयकूंक येवपाक लागलो. पांडव दुर्योधनाक सोदीत थंय पावले काय कितें असो दुबाव तांकां आयलो. ते सरशी अश्वत्थामा, कृपाचार्य आनी कृतवर्मा थंयच कुशीक वचून लिपून रावले. दुर्योधनूय आनीक मात्सो फुडें वचून खोल उद‌कांत उबो रावलो.

खरें म्हणल्यार झुजा मळार दुर्योधनाक सोदीत आसतना कृष्णान अश्वत्थामा, कृपाचार्य आनी कृतवर्मा संजयाक मेळून बेगिबेगीन तळ्याचे दिकेन वतना तांकां पळयिल्ले. ते खातरेन दुर्योधना कडेन वता आसतले असो ताका दुबाव मारलो. ताणें सगल्या पांडवांक एकठांय केले आनी तांकां घेवन तो तळ्या कडेन आयलो. पळयता तर कितें? तळ्याचे देगेर दुर्योधनाची गदा आशिल्ली आनी दुर्योधन बरोच पयस उद‌कांत बुडयो मारतालो. अश्वत्थामा, कृपाचार्य आनी कृतवर्मा तांकां खंय दिश्टी पडले नात. ते सगले रथा वयल्यान सकयल देंवले. युधिश्टीरान दुर्योधनाक व्हडल्यान उलो मारून म्हणलें, ‘दुर्योधना तूं पळून येवन हांगा लिपून रावला? भियेड्ड्या तुजे खातीर कुरुक्षेत्राचेर अकरा अक्षोहिणी लोकांनी आपलो जीव दिलो. आमच्याय सुमार सात अक्षोहिणी सैनिकांनी आपले प्राण व्हगडायले. आमी आमच्या आज्याक, गुरूंक, मामाक, चुलतभावांक, सोयऱ्यांक, इश्टांक मारले. हें सगले पाप तुवें आमच्या कडल्यान घडयलें. आनी आता तूं लडाय करची सोडून उद‌कात बुडयो मारून आपलो जीव थंड करता? तू खरो झुजारी आसा जाल्यार भायर यो आनी लडाय कर.’ युधिश्टीरान असो चिथायना फुडें दुर्योधनाक भयंकर राग आयलो आनी तो उदकांतल्यान भायर आयलो. ताणें तळ्याच्या देगेर आशिल्ली आपली गदा उखल्ली. तसो भीम आपली गदा घेवन ताचे मुखार आयलो.

मुखार चलता

अनिल नायक

९०४९०७९७८९