महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शल्य पर्वाचो एक दीस

(आतां पांडवांचोच मामा, मद्रदेशाचो राजा शल्य दुर्योधनाच्या सैन्याचो मुखेल म्हणून पांडवा आड झुजपाक वचपाचो आशिल्लो…. आतां मुखार…)

झुजाच्या अठराव्या दिसा कौरव सैन्याचो मुखेल म्हणून शल्य झुजा मळार आपलो रथ घेवन आयलो आनी ताणें चंवशी वटेन आपली नदर घुंवडायली. ताचे वांगडा फक्त एक अक्षोहिणी सैन्य आशिल्लें. झूज जिखपाक जाय जाल्यार पांडवाक मारचे पडटले, पूण तें आतां शक्य नासले हो विचार ताच्या मनांत आयलो. ते परस युधिश्टीराक बंदी करप हें काम सोंपे आशिल्लें. तशें जाले जाल्यार झुजाचो निर्णय फट करून जातलो आसलो. द्रोणान एकदा तसो यत्न केल्लो, पूण तेन्ना ताका येस मेळूंक नाशिल्लें. आपणाक तें काम करूंक जमलें जाल्यार जैताचें सगलें श्रेय आपणांक मेळटलें, असो विचार ताणें केलो. 

ते खातीर लडायेक सुरवात जायना फुडें शल्यान युधिश्टीराचेर घालो घालो. दोगांयनी नेटान बाण सोडपाक सुरवात केली. शल्यान बाण मारून युधिश्टीराचें धोणू तोडून उडयलें. भीम लागींच आशिल्लो. शल्य कितें करपाक सोदता हाचो अदमास भीमाक आयलो. तो आपली गदा घेवन रथा वयल्यान देंवलो. आपले गदेच्या धपक्यांनी ताणें शल्याच्या रथाचे घोडे मारले आनी मागीर ताच्या सारथ्याकूय मारुन उडयलो. तसो शल्य सकयल देंवलो आनी युधिश्टीराक धरपा खातीर ताच्या रथा वटेन धांवूक लागलो. शल्य आपले वटेन धांवून येता हें पळोवन युधिश्टीरान रथांत आशिल्लो एक भालो उखल्लो आनी शल्याचेर नेटान शेंवटून मारलो. भालो शल्याक ज्युस्त लागलो. रगताची चिळकी उसळ्ळी आनी शल्य सकयल पडलो. शल्य मरना फुडें पांडवाच्या सैनिकांनी व्हडल्यान आड्ड्यो मारल्यो.

शल्य मेल्या उपरांत शकुनी आनी ताचो पूत उलूक लडपाक फुडें आयलें. इतल्यांत थंय नकुल पावलो आनी ताणें एकाच बाणान उलूकाचो जीव घेतलो. आपल्या दोळ्यां मुखार आपलो पूत मेलो तें पळोवन शकुनी भियेलो आनी आपलो रथ घेवन थंय सावन पळूंक लागलो. सहदेव लागींच आशिल्लो. ताणें शकुनी पळूंक लागला तें पळयलें आनी ताचे फाटल्यान लागलो. ताणें बाणार बाण सोडून शकुनीक मारुन उडयलो. पांडवाचे वायट दशेक मुखेल कारण आशिल्लो शकुनी अशें तरेन हें जग सोडून गेलो.

ते वटेन भीमान दुर्योधनाच्या उरिल्या भावांक झुजा मळार खंय- खंय आसात थंय सावन सोदून काडून मारून उडयले. युयुत्सू आदींच कौरवांक सोडून पांडवाचे वटेन आयिल्लो हें खातीर भीमाच्या चपक्यातलो सुटलो. आपले सगळे भाव, शल्य, शकुनी हांकां मरण आयलें हें कळ्ळ्या उपरांत दुर्योधन थार भियेलो. आतां आपलो वेळ पावलां हें ताका जाणवलें. खंयचे तरी शांत सुवातेर वचून आपलो जीव थंड करचो अशें ताच्या मनांत आयलें. कोणाच्या लक्षांत येवचे पयलीं तो झुजा मळा वयल्यान हळूच सटकलो आनी चलत- चलत लागीं आशिल्ल्या एका तळ्या कडेन आयलो. आपली गदा ताणें तळ्याचे देगेर दवरली आनी मागीर उद‌कांत वचून बुडून रावलो.

(फुडें चलता)

अनिल नायक

९०४९०७९७८९