महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

झूज पर्व 4

कर्ण पर्वाचे दोन दीस

(विराट मेल्ल्यान पांडवांच्या शिबिरांत दुख्ख पातळिल्लें. पूण द्रोण सोंपिल्ल्यान पांडवांचें जैत आतां खूब सोपें जालां, हे लक्षांत येवन तांकां मात्शें बरेंय दिसले. …. आतां मुखार..)

द्रोणाक मरण आयले उपरांत कौरव सैन्याचो मुखेल म्हणून दुर्योधनान कर्णाक अभिशेक केलो. भीष्म आनी द्रोणाच्या मनांत पांडवा विशीं बरेंपण आशिल्ले हें खातीर पंदरा दीस जाल्ल्या झुजांत एकूय पांडव मरूंक ना, अशें दुर्योधनाक दिसतालें. आतां ताचो इश्ट कर्ण सैन्याचो मुखेल जाल्ल्या कारणान जे काम भीष्म आनी द्रोण करूंक शकले नात, तें कर्ण करतलो ही खात्री दुर्योधनाक आसली. कर्ण मुखेल जाल्ल्या कारणान कौरव सैन्याकूय खूब उमेद जाल्ली. पंदरा दिसाच्या झुजांत कौरव सैन्याच्या आंकड्यांत खूब उणाव आयिल्लो. भीष्म आनी द्रोण आता झुजा मळार नाशिल्ले. ते खातीर पांडव सैन्याक आनीक नेट आयिल्लो. कर्ण कौरव सैन्याचो मुखेल जाला हें कळटकच भीमाक केन्ना एकदा लडायेक सुरवात जाता अशें जाल्लें. दोन दिसां आदी कर्णान भीमाक लडायेंत हारोवन नि:शस्त्र केल्लो आनी सगल्या मुखार ताचें हांशे केल्लें. आयज कितेंय करून कर्णाक बुद्द शिकोवपाचीच, अशें भीमान थारायलें. पूण, ताचे पयलीं भीमाचे तावडेंत क्षेमधृती राजा सांपडलो. दोगां मदली लडाय बरोच वेळ चल्ली. पूण शेवटाक भीमा कडल्यान क्षेमधृतीक मरण आयलें. तसो भीम आयलो रथ घेवन कौरव सैन्यांत आनीक भितर रिगलो आनी कौरव सैनिकांचो नाश करपाक लागलो.

दुसरे वटेन कर्णाक ताच्या इश्टाक,  दुर्योधनाक आपलो पराक्रम दाखोवपाक जाय आशिल्लो. ताणें बाणार बाण सोडून पांडव सैन्याची वाट लावन उडयली. पांडव सैन्यानो नाश जावपाक लागला हें पळोवन कर्णा आड लडाय करपाक नकुल आनी सहदेव फुडें सरले. पूण कर्णान त्या दोगांयची धोणू मोडलीं, तांच्या रथाचे घोडे मारले, तांच्या सारथ्यांचो जीव काडलो, ते सरशीं ते तरसादी घेवन रथांतल्यान सकयल देंवले. कर्णान बाण मारून तांच्या तरसादीचे कुडके कुडके केले. कर्ण मागीर एक दोरी हातांत घेवन आपल्या रथांतल्यान सकयल देंवलो. त्या दोगांकूय हातांतले दोरयेन घट्ट बांदले आनी म्हणलें, ‘आयज तुमी वायटशी लडाय करूंक ना. म्हाका अर्जुनाक मारूंक जाय. तुमकां मारून कांय उपेग जावचो ना. आतां कोणाक तरी तुमकां शिबिरांत व्हरपाक लायात. थंय बरो विसव घेयात आनी मागीर झुजा मळार येयात. कळ्ळें?’ अशें म्हणून जाले उपरांत कर्ण आपलो रथ घेवन अर्जुनाक सोदपाक गेलो.

ते वटेन युधिश्टीर आनी दुर्योधनाचे रथ एकामेकां मुखार आयले. दोगांयची नेटान लडाय जाली. एकामेकांचेर सोडिल्या बाणांनी दोगूय घायाळ जाले. शेवटाक युधिश्टीरान मारिल्या भाल्यान दुर्योधन बेसुद्ध जालो. ते सरशी दुर्योधनाच्या सारथ्यान ताचो रथ एके कुशीक व्हेलो. तो सबंद दीस कर्णान गाजयल्लो. कर्णाचे बाण लागून कितलेशेच पांडव सैनिक यमाच्या राज्यांत गेल्ले. पांडवाक हुस्को जालो. कर्णाक मारतलो जाल्यार कितें करचें पडटले हाचो विचार कृष्ण करूंक लागलो. कर्णान केलो पराक्रम पळोवन दुर्योधनाक खूब खोस जाली. दुसऱ्या दिसा हस्तिनापूरांत वचून संजयान सोळाव्या दिसाच्या झुजाचो अहवाल धृतराष्ट्राक सांगतकच धृतराष्ट्राच्या निर्शेल्ल्या मनांत मात्शीं उमेद जागी जाली.

दुसऱ्या दिसा दुर्योधनाक मेळपाक कर्ण आयलो. ताणें म्हणले, “दुर्याधना म्हज्या इश्टा, काल हांव अर्जुनाक मारूंक शकलो ना. म्हजे आड लडाय करताना नकुल आनी सहदे‌वानूच खूब वेळ खालो. ताचे उपरांत पांडव सैन्यान म्हाका अर्जुना वटेन वचपाकूच दिवंक ना. तो मेरेन सांज जाली. फाल्या एकतर हांव अर्जुनाक मारतलो ना जाल्यार हांव तरी मरतलो. आनीक एक, अर्जुनाच्या रथाचो सारथी कृष्ण आसा. तो जे तरेन रथाचे घोडे हाताळता तसो सारथी म्हाका मेळत जाल्यार फाल्यां अर्जुन मेलोच म्हणून समज. आमचे कडेन कृष्णा सारकोच कुशळटाय आशिल्लो एक मनीस आसा. तो म्ह‌णल्यार मुद्र देशाचो राजा शल्य. तो जर म्हज्या रथाचो सारथी जायत जाल्यार अर्जुनाक मारप म्हाका सोंपे जातलें. पूण हांव सांगीत जाल्यार तो तयार जावचो ना. तेन्ना तुकाच हे काम करचे पडटलें. पळय जाता जाल्यार.”

कर्णान सांगिल्ले दुर्योधनाक पटलें आनी तो रोखडोच शल्याक मेळपाक ताच्या शिबिरांत गेलो.  

(मुखार चलता)

अनिल नायक

९०४९०७९७८९