महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

झुज पर्व 3 : द्रोण- पर्वाचे पांच दीस

(बाबडो द्रोण आपल्याच रथा पोंदा पडलो आनी थंयच आडकून उरलो… आतां मुखार…)

द्रोणाची दशा पळोवन दुर्योधनान आपल्या आनीक कांय भावांक भीमा आड लडाय करपाक धाडले. पूण, भीमान एका फाटल्यान एक अशें सगल्यांक मारुन उडयले. मागीर कर्ण फुडें सरलो. ताणें आपल्या बाणांनी भीमाचें धोणू तोडलें, ताच्या रथाचे घोडे मारले आनी मागीर ताच्या सारथ्याकूय मारुन उडयलो. ते सरशी भीमान आपल्या रथांतलो भालो उखलून कर्णा वटेन शेंवटून मारलो. पूण, कर्णान बाण सोडून तोय मोडून उडयलो. मागीर भीम आपली गदा घेवन रथा वयल्यान सकयल देंवून कर्णाच्या रथा वटेन धांवूक लागलो. ते सरशी कर्णान भीमाच्या उजव्या हाताचेर बाण मारुन ताका हातांतली गदा सकयल उडोवंक भाग पाडलो. हात निकामो जाल्ल्यान भीमाक दुसरे शस्त्र उखलूंक जायना जालें. तो थंयच जमनीर, आपल्या दुखावल्ल्या हाताक पळयत सकयल बसलो. कर्ण मागीर आपल्या रथा वयल्यान देंवलो आनी भीमा कडेन आयलो. आपले धोणू ताणें भीमाचे खाडकेक लायलें आनी म्हणलें, भीमा, म्हजे आड लडाय करपाक तुका जमचें ना. तूं फकत खावपाचें काम करपाचें, कळ्ळें? आतां चल आनी शिबिरांत वचून विसव घे. कर्णान अशें म्हणटकच भीमाक सामकी लज जाली. अर्जुनाच्या रथार आशिल्ल्या कृष्णान कर्णा कडल्यान भीमाची जाल्ली दैना पय‌स सावन पळयली आनी ताणें रथ कर्णा वटेन घुंवडायलो. कर्ण आनी अर्जुन मागीर एकमेकां आड लडाय करपाक लागले.

हे वटेन सात्यकी आतां अर्जुनाच्या लागसार पाविल्लो. ताचे आड लडाय करपाक भुरिश्रवा फुडें सरलो. दोगूय एकामेकां आड तरसादी घेवन झुजपाक लागले. तरसाद लागिल्ल्यान सात्यकीक खूब घाये जाल्ले. आंगांतल्यान खूब रगत गेल्ल्यान सात्यकी बेसुद्द जावन सकयल पडलो. साबुद्दीर नाशिल्ल्या सात्यकीच्या केसांक धरून भूरिश्रवान ताका ओडीत आपल्या रथा मेरेन व्हेलो. ताच्या हड्ड्याचेर मागीर भूरिश्रवान आपलो पांय दवरलो आनी सात्यकीक मारपाक उजव्या हातान तरसाद वयर उखल्ली. कृष्णान अर्जुनाक ते दाखयलें. तें पळोवन अर्जुनान कर्णाचेर सोडपाचो बाण भूरिश्रवाचेर सोडलो. बाण लागना फुडें भूरिश्रवा सकयल पडलो. इतले म्हणसर सात्यकी साबूद्दीर आयलो. ताणें भूरिश्रवा सकयल पडला तो पळयलो अनी आपले तरसादीन भूरिश्रवाची गोमटीच कापून उडयली. कृष्ण मागीर अर्जुनाचो रथ घेवन जयद्रथाक सोदपाक गेलो आनी सात्यकी दुसऱ्या रथाचेर रावन कर्णा आड लडाय करपाक लागलो.

वाटेत आशिल्ल्या सगल्या कौरव सैनिकांक मारीत हळू हळू अर्जुन जयद्र‌थाक लागीं पावत आयिल्लो. सुर्य अस्ताक वचपाक आनीक चड वेळ नाशिल्लो. कृष्णान अर्जुनाक जयद्र‌थाक मारतलो जाल्यार कितें करूंक जाय हें सविस्तर सांगलें. कृष्णान सांगिल्ले सगलें लक्षांत घेवन अर्जुनान आपलो शंख व्हडल्यान वाजयलो. शंखाचो आवाज कानार पडना फुडें त्या दिसाची लडाय सोंपली, असो ग्रह जावन दोशीं वटेतल्या सैन्यांनी लडाय करपाची थांबयली. जयद्रथाक मारपाक अर्जुनाक जमूंक नाशिल्ले. आता अर्जुन कितें करता हें पळोवपाक दोनूय वटेनचे सैनीक, अर्जुनाचो रथ आसलो ते सुवातेर एकठांय जाले. अर्जुनान आपलें धोणू आनी बाणाचो भातो रथांत दवरलो आनी तो सकयल देंवलो. ताणें आपल्या सैनिकांक रथाचे मोडके कुडके, मोडके भाले एकठांय करून होमखण करून पेटोवपाक सांगलें. आपले प्रतिज्ञे प्रमाण अर्जुन आतां होमखणांत उडी घेवंक सोदता हें सगल्यांच्या लक्षांत आयलें.

रथांत आशिल्ल्या पांडवांनी, कौरव सैन्यातल्या मुखेल झुजाऱ्यांनी आपलीं शस्त्रां आतां सकयल दवरलीं. 

इतलो वेळ ओग्गी उबो आशिल्लो अर्जुन भीमाच्या पायां पडलो आनी ताणे ताचो निरोप घेतलो. भीम आनी सात्यकी व्हडल्या व्हडल्यान रडूंक लागले. ते रडटात तें पळोवन थंय जमिल्या खुबश्या जाणांच्या दोळ्यांनी दुकां आयलीं. अर्जुनान मागीर कृष्णाक वेंग मारली आनी ताचोय निरोप घेतलो. ताणे सगळ्यांक नमस्कार केलो आनी ल्हवू- ल्हवू पेटिल्ल्या होमखणाक प्रद‌क्षिणा घालूंक लागलो. कौरव सैन्यांतल्या सगल्यांक सामकी खोस जाली. अर्जुन मेल्या उपरांत जैत तांचेंच हाची तांकां खात्री आशिल्ली. ते मोटे उमेदीन फुडें येवन सगली मजा पळोवंक लागले.

अनिल नायक

९०४९०७९७८९