महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

झुज पर्व – द्रोण पर्वाचे पांच दीस

(द्रोणाक चुकोवन फुडें आयिल्या अर्जुनाक मागीर कृतवर्माक तोंड दिवचे पडलें. दोगांयची बरोच वगत लडाय जाली. निमाणे अर्जुनान ताका ज्युस्त बाण सोडून बेसुद्द केलो…. आतां फुडें…)

कृष्णान मागीर अर्जुनाचो रथ आनीक फुडें काडलो. हे फावटी ताका श्रुतायुधान आडायलो. दोगूय जाण नेटान लडाय करपाक लागले, पूण अर्जुना मुखार श्रुतायुधाचे शाणपण चल्लेंना. बेजार जावन श्रुतायुधान आपली गदा अर्जुनाचेर शेंवटून मारली. अर्जुनान ती चुकयली आनी आपल्या रथांत पडिल्ली तीच गदा उखल्ली आनी परत श्रुतायुधार होणाकून मारली. गदा जुस्त श्रुतायुधाचे तकलेर आपटली आनी ताचो थंयच जीव गेलो. मागीर कांबोज देशाचो राजा सुद‌क्षीण अर्जुना आड लडाय करपाक फुडें सरलो. पूण रोखडोच ताकाय आपलो जीव व्हगडावचो पडलो. हें सगळे पळोवन दुर्योधन भियेलो आनी बेगबेगीन द्रोणा म्हऱ्यांत गेलो. अर्जुनाक आडावपाक आपणाक जमचें ना अशें दुर्योधनान द्रोणाक सांगलें. ते सरशी द्रोणान ताच्या रथांत आशिल्लें एक खाशेलें कवच दुर्योधनाक दिलें आनी तें घालून जयद्र‌थाची राखण करपाक बेगीन चल अशें सांगलें.

इतले म्हणसर दनपार जाली. अर्जुनान खुबशें कौरव सैन्य कापून काडिल्लें. तांतूत भोजराजाचे तीन पूत आनी अवंतीचे राजा विंद‌ आनी अविंद हांचोय आस्पाव आशिल्लो. अर्जुनाच्या रथाचे घोडे थकल्यात हें कृष्णाच्या लक्षांत आयलें. ताणें अर्जुनाक रथा वयल्यान सकयल देंवपाक सांगलें आनी तो रथ घेवन थंय सावन लागींच आशिल्ल्या तळ्या कडेन गेलो. ताणें घोड्यांक सोडयले आनी तांकां उदक पिवपाक तळ्याचे दे‌गेर व्हेले. अर्जुन रथा वयल्यान सकयल देंवला ते पळोवन भोंवतणी आशिल्ल्या कौरव सैन्यान ताचेर एकाच वेळार घालून घेतलें. पूण अर्जुना मुखार तांचें कांयच चल्लें ना. म्हणटा म्हणसर कृष्ण रथ घेवन परत आयलो. अर्जुन रथांत चडटकच कृष्णान रथ जयद्रथ आसा ते दिकेन आमुडलो. ते वटेन अर्जुन आपले कडल्यान खूब पयस पावला हें लक्षात येतकच द्रोणान युधिश्टीराक धरचे खातीर आपलो रथ ताचे वटेन व्हेलो. 

अर्जुनान सात्यकी आनी भीमाचेर युधिश्टीराची राखण करपाची जापसालदारकी सोंपयिल्ली. द्रोणाक सात्यकीन आडायना फुडें दोगांयची मोटी लडाय जाली. दोगूय एकामेकांक कशेंच आयकना जाले. तें पळोवन सात्यकीचे मजतीक घटोत्कच आयलो आनी द्रोणाचे मजतीक अलंबुश राकेस. मागीर घटोत्कच आनी अलंबुशाचे पेटलें. दोगांयनी एकामेकांक धपके घालपाक सुरवात केली. पूण शेवटाक घटोत्कचान अलंबुश राके‌साक ताची गोमटी आवळून मारुन उडयलो. इतल्यांत भीम आनी धृष्टद्युम्न थंय पावलें. तें थंय पावना फुडें युधिश्टीरान सात्यकीक द्रोणा वांगडा लडाय करचे परस अर्जुनाक मजत करपाक वच अशें सांगलें. ते प्रमाण सात्यकीन द्रोणाक थंयच सांडलो आनी अर्जुनाचो रथ आशिल्लो ते वटेन वचपाक लागलो. तसो द्रोणूय ताचो फाटलाव करपाक लागलो. वाटेर ताका शिशुपालाचो पूत धृष्टकेतू हाणें आडावन धरलो. पूण द्रोणान ताचो रोखडोच जीव काडलो. म्हणटा म्हणसर द्रोणाच्या रथा मुखार धृष्टद्युम्नाचो पूत उबो रावलो पूण तोय आपको प्राण व्हगडावन बसलो. आपल्या पुताक द्रोणान मारलो तें पळोवन धृष्टद्दुम्न द्रोणा आड लडाय करपाक फुडें सरलो. युधिश्टीराक अर्जुनाचो खूब हुस्को जाल्लो ते खातीर ताणें सात्यकी फाटोफाट भीमाकूय अर्जुना कडेन चल अशें सांगलें.

अर्जुनाचे दिकेन रथ घेवन वतना भीमाक द्रोण आनी धृष्टद्दुम्न लडाय करताना नदरेक पडलें. ताका द्रोणाचा भयंकर राग आयलो. भीम आपली गदा घेवन रथांतल्यान देंवलो आनी धांवत वचून द्रोणाच्या रथार चडलो. भीमाचो तो अवतार पळोवनूच जाण्टो द्रोण भियेलो आनी रथांतल्यान उडी मारून पळून गेलो. भीमान मागीर आपलो सगलो राग द्रोणाचो सारथी आनी घोडे हांचेर काडलो आनी तांचो जीव घेतलो. मागीर ताणें धृष्टद्दुम्नाक युधिश्टीराची राखण करपाक चल अशें सांगून परत धाडलो आनी तो स्वता आपलो रथ घेवन अर्जुना वटेन वचपाक लागलो. तें पळोवन भीमाक आडावपाक दुर्योधनाचे कांय भाव फुडें सरले. तांका पळयना फुडें भीमाक आनीक नेट आयलो आनी ताणें बाणार बाण सोडून दुर्योधनाच्या कितल्यांशाच भावांचो जीव घेतलो. 

इतले म्हणसर भीमाक आडावपाक द्रोण दुसऱ्या रथांत बसून आयलो. द्रोण परत आयलो ते पळोवन भीमाक सामकी तिडक आयली आनी तो मोट्या-मोट्यान आड्डत द्रोणा वटेन धांवलो आनी ताणें द्रोणाचो रथ उखलून परतून उडयलो. बावडो द्रोण आपल्याच रथा पोंदा पडलो आानी थंयच आडकून उरलो.

मुखार चलता

अनिल नायक

९०४९०७९७८९