महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

(उपरांत पांडवांनी आपलें सात अक्षोहिणी सैन्य (एक अक्षोहिणी म्हणजे 21,870 रथ, 21,870 हती, 65,610 घोडे, 1,09,350 पायदळ) एकप्लाव्य नगरांतल्यांन हालोवन हस्तिनापुरा वटेन आशिल्ल्या कुरुक्षेत्राच्या व्हडल्या मळार हिरण्यवती न्हंयेचे देगेर व्हरून थंय दरेका राजान आपलें शिबीर उबें केलें. … आतां मुखार…)
ते वटेन पांडवांनी कुरु‌ क्षेत्राच्या मळार आपलें सैन्य हाडून दवरलां हें कळना फुडें दुर्योधनान भीष्माक आपल्या सैन्याचो मुखेली नेमलो. मागीर भीष्माच्या मुखेलपणाखाला कौरवांचें इकरा अक्षोहिणी सैन्य हस्तिनापूरांतल्यान भायर सरुन कुरुक्षेत्रा वटेन पांडवांचे सैन्य आसा थंय गेलें. हिरण्यवती न्हंयेचे देगेर पांडवांनी पयलींच आपलीं शिबिरां उबीं केल्लीं. ते खातीर कौरवांनी आपलीं शिबिरां लागींच आशिल्ल्या एका व्हडल्या तळ्या कुशीक उबारलीं. दोनूय सैन्यां आतां एकाच मळार पाविल्लीं. आतां फकत झूज केन्ना सुरू जाता हाची सगळेजाण वाट पळोवंक लागले. एकाच कुरु घराण्यांतल्या भावां- भावां मदले झूज, पूण भारत देशांतले एक- दोन राजा सोडल्यार, सगल्या राजांचो वांटो ह्या झुजांत आशिल्लो. हाचे पयलीं केन्नाच असलें झूज जावंक ना, अरों झूज आतां जावपाचें आशिल्लें. एक व्हडलें झूज, भारतातलें व्हडलें झूज – महाझूज ! महाभारत झूज!

झूज पर्व -1

झुजाची सुरवात

झुजाच्या दिसा कौरव- पांडवांचीं सैन्यां एकामेकांच्या सामकार उबी रावलीं. कुरु‌क्षेत्राचें व्हडले मळ हती, घोडे, रथ आनी सैनीक हांणी भरलें, लागीं- लागीं लाखाचे वयर मनीस त्या मळार एकठांय जाल्ले. पांडवाचे वटेन तांचे पूत, पांचाल देशाचो द्रुपद आनी ताचे पूत, मत्स्य देशाचो विराट आनी ताचे पुत, मगध देशाचो जरासंधाचो पूत, चेदी देशाचो शिशूपालाचो पूत, द्वारकेचे कृष्ण, सात्यकी आनी ताचे  पूत आनी हेर राजा आशिल्ले. ते खेरीज दुर्योधनाच्यो करण्यो पटूंक नाशिल्ल्यान, ताचो भाव युयुत्सू कौरवा आड झुजपाक पांडवाक येवन मेळिल्लो. कौरवांचे वटेन तांचे पूत, भीष्म, द्रोण, कृप, द्वारकेचो कृतवर्मा, मद्र देशाचो शल्य, सिंधू देशाचो जयद्रथ, गांधार देशाचो शकूनी, भगदत्त आनी हेर राजा आशिल्ले. कौरवांचें सैन्य पांडवाच्या सैन्या परस चड आशिल्ले. कृष्णाचो भाव बलराम आपूण झुजान वांटो घेवचो ना अशें सांगून तिर्थयात्रा करपाक गेल्लो. विदर्भाचो राजा रुक्मी हो झूज करपाक म्हणून आयिल्लो, पूण आपले बडाय मारपाचे संवयेक लागून पांडव आनी कौरवांनी ताका आपल्या पंगडांनी घेतलो ना आनी ते खातीर तो आपल्या राज्यांत परत गेलो. कृष्ण पांडवाचे वटेन आशिल्लो, पूण आपूण ह्या झुजांत हातांत शस्त्र धरचो ना अशें सांगून ताणें अर्जुनाचो सारथी जावपाचें काम आपल्या आंगार घेतिल्लें.

ते वटेन हस्तिनापूरांत धृतराष्ट्राक झुजांत कितें कितें घडटा तें बसला थंय जाणा जावन घेवंक जाय आशिल्लें. ते खातीर ताणें झुजाच्यो खबरी हाडपाक संजयाक नेमिल्लो. झुजाच्या मळाच्या कुशीकूच एके दोंगुल्लेचेर एक व्हडलें झाड आशिल्लें. त्या झाडाचेर लाकडाचो माळो कसो करून संजयान आपणाक ताचेर बसपाची तजवीज करून घेतली. दीसभरयां झुजाच्या वेळार जें कितें संजय पळयतालो तें ताणें दुसऱ्या दिसा हस्तिनापूरांत वचून धृतराष्ट्राक सांगपाचें आनी मागीर परत कुरुक्षेत्राक येवपाचें अशी माण्णी दोगांयनी मेळून केली.

दोनूय सैन्यां झुजाक उबी रावल्या उपरांत अर्जुनान कृष्णाक म्हणलें,”कृष्णा, म्हजो रथ दोनूय सैन्यांच्या मदीं व्हरून उबो कर. म्हाका कोणा- कोणा आड झूज करपाक जाय हें कळूं दी.” ते प्रमाण कृष्णान अर्जुनाचो रथ भीष्म, द्रोण हांचे रथ जे सुवातेर आशिल्ले थंय व्हरून उबो केलो. अर्जुनान कौरव सैन्याचेर सगले वटेन नदर मारली. आपल्या मुखार भीष्म, द्रोण, कृप, कृतवर्मा, दुर्योधन आनी ताचे सगले भाव, जयद्रथ, शल्य, अश्वत्थामा हें सगले झूज करपाक उबे आसात आनी झुजात जैत मेळचे खातीर तांकां सगल्यांक आपणें मारून उडोवचें पडटलें हो विचार मनात येवन अर्जुनाची सगळी शक्त ना जाली, ताच्या हातांतलें धोणू सकयल पडलें.

मुखार चलता

अनील नायक

9049079789

00000000000000000000000