महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

उद्देग पर्व २

हस्तिनापूरांत कृष्ण

(कृतवर्मानूय धृतराष्ट्राच्या दरबारांत कृष्णाक अटक जावपाक दिवपाची ना, हाची जापसालदारकी आपल्या आंगार घेतली… आतां मुखार…)

दुसऱ्या दिसा कृष्ण विदूरा वांगडा धृतराष्ट्राच्या दरबारांत गेलो. सगले कौरव आनी दुर्योधनाचे इश्ट राजा कृष्णाची वाट पळयत बशिल्ले. कृष्ण भीतर सरना फुडें ताका मान दिवपा खातीर भीष्मा सयत सगलेजाण केन्ना उबे रावले हें तांचें तांकांच कळ्ळें ना. सगले जाण आपापल्या आसनार बसल्या उपरांत कृष्ण उबो रावलो. ताणें मागीर धृतराष्ट्राक म्हणलें, ‘राजा, हांव वसुदेव- पुत्र कृष्ण, पांडवांचो दूत म्हणून तांचें म्हणणें तुज्या मुखार मांडपाक आयलां. पाडवांचो बापूय पंडू हो हस्तिनापुराचो राजा आशिल्लो. ताणेंच ह्या राज्याक व्हडपण मेळोवन दिलें. पंडू उपरांत खरें म्हणल्यार ताच्या व्हडल्या पुताक शिंवासनाचेर बसोवपाचो. पूण, युधिश्टीर साम‌को ल्हान आशिल्ल्या कारणान भीष्मान तुका शिंवासनार बसयलो. ताणें केल्ली ही चूक तुवें मागीर सुदारली आनी युधिश्टीराक युवराज केलो. तुज्या फाटल्यान तुज्या व्हडल्या पुताक, दुर्योधनाक राजा जावपाची संद मेळची म्हणून तुवें राज्याचे दोन कुडके करून युधिश्टीराक इंद्रप्रस्थ दिलें, हें सगले तुवेंन पांडवांक न्याय मेळचो हे खातीर केलें. ते खातीर तुजी तोखणायूच करूंक जाय.’

कृष्ण मागीर फुडें उलयलो, ‘पूण मागीर जें कितें जालें तें मात कुरूंक सोब सारकें जावंक ना. तूं राजा आशिल्ल्यान ताची सगली जापसालदारकी तुजेर येता. फाश्यांच्या खेळाचो आदार घेवन तुमी पांडवांक तेरा वर्सां राज्या भायर धांवडायले आनी तांच्या इंद्रप्रस्थ राज्यार ताबो मेळयलो. एका वेळार राजा आशिल्ल्या धर्मराजाक तुमी मोटे चलाखेन भिकारी करून सोडलो. आता, हांव कृष्ण पांडवांचे वतीन तांचे इंद्रप्रस्थ राज्य तांकां परत दिवचें अशें तुजे कडेन मागता. धर्म-राजान तर, तुका हें शक्य ना जाल्यार तांकां रावच्या पुरती पांच गांवा तरी तुज्या राज्यांत दिवचीं अशेंय कळयलां.’

इतल्यांत दुर्योधन उठलो आनी ताणें म्हणलें, ‘त्या पांडवांक म्हज्या राज्यांतली पांच गांवां खंयची, सुयेच्या तोंकार रावता तितली जमीन लेगीत हांव दिवंचो ना.’ दुर्योधन अशें उलयना फुडें कृष्णान ताका म्हणलें, ‘दुर्योधना, म्हजे उलोवप अजून सोंपूक ना. म्हजे उलोवन जातकच तू उलयलो जाल्यार चड बरें जातलें.’ दुर्योधन सकयक बसल्या उपरांत कृष्णान धृत‌राष्ट्राक फुडें म्हणलें, ‘राजा, ज्या पांडवांचो बापूय ह्या हस्तिनापूर राज्याचो राजा आशिल्लो, तांकां ह्या राज्यांतली पांचूय गांवा फावो जायनात? कौरवांच्या आनी पांडवांच्याय तकल्यांनी झुजाचो जोर चडला. झूज जाले जाल्यार सबंद कुरू कुळाचो नाश जातलो. बरो विचार कर. तुज्या पुतांक तूं आडय, हांव पाडवांक समजायता.’ 

तेन्ना धृतराष्ट्रान म्हणलें, ‘कृष्ण, तूं म्हणटा तें म्हाका पट्टा. पूण हांव कितें करूं? हांव म्हातारो आनी कुड्डो. दुर्योधन म्हजे आयकना जाल्यार हांव कितें करूंक शकता?’ ह्या उत्तरांचेर कृष्णान म्हणलें, ‘तूं ह्या राज्याचो राजा. दुर्योधन तुजें आयकना जाल्यार ताका बंदखणीत उडय. आनी हें काम तुजे कडेन जायना जाल्यार म्हाका सांग. तें काम हांव करता.’ कृष्णान अशें उलयना फुडें दुर्योधन तिडकीन दु:शासन आनी शकुनीक घेवन सभाघरा भायर चलत रावलो.

फुडें चलता

अनिल नायक

9049079789