भांगरभूंय | प्रतिनिधी
विराट पर्व – 2
किचक आनी भीम
(तेन्ना तूं मात्शें किचकाच्या म्हालांत चल आनी ताचे कडल्यान तूं तो सोऱ्याचो खुजो घेवन यो. द्रौपदी मागीर किचकाच्या म्हालांत गेली आनी तिणे राणयेचो निरोप किचकाक दिलो…. आतां फुडें….)
किचकान तिका म्हणलें, ‘त्या खुजा विशीं आमी मागीर उलोवया. म्हाका एक सांग, तुजे नांव सैरंध्री न्ही? तूं इतली सुंदर आसा आनी असलें दासीचें काम करता? हांव तुका एके राणये भशेन दवरतां. फकत तूं म्हजी बायल जा.’ हें आयकना फुडें द्रौपदीक खूब राग आयलो. तिणें ताका म्हणलें, ‘म्हजें लग्न जालां. म्हजे कडेन अशें उलोवप तुका सोबना. तूं सांगता तें केन्नाच जावंक शकना.’ द्रौपदीन अशें म्हणटकच किचक खवदळलो.
ताणें द्रौपदीच्या केसांक धरुन तिका म्हणलें, ‘तूं एक सादारण दासी आनी म्हाका ना म्हणटा? हांव कोण तो जाणां तूं? विराट राजा लेगीत म्हाका भियेता आनी तूं म्हाका न्हयकार दिता?’ अशें म्हणून ताणें तिचेर नेटान खोट मारली. ते सरशी द्रौपदीक रडूंक आयलें. ती कशी तरी किचकाच्या म्हालातल्यांन भायर सरली आनी तशीच रडत- रडत सुदेष्णा राणयेच्या म्हालांत गेली. किचकूय तिच्या फाटल्यान आपले भयणी कडेन आयलो. ताचेर सामको सांवार आयिल्लो. पूण द्रौपदी ओगी रावली ना. तिणें घडलें तें सगळें किचकाच्या तोंडारूच सुदेष्णेक सांगलें. सुदेष्णा राणयेक किचकाचो सभाव खबर आशिल्लोच. तेन्ना द्रौपदीन सांगलें तें आयकून तिका अजाप जालें ना. तिणें दोगांकूय कशीबशीं शांत केलीं आनी मागीर तिणें किचकाक म्हणलें, ‘किचका, तुका ही जाय मरे? बरें आसा. पूण तूं आतां हांगाच्यान चल, फाल्यां सकाळीं हांव तिका तुजे कडेन धाडटां. जालें?’ द्रौपदीक रागारागान पळयत किचक मागीर थंयच्यान आपल्या म्हालांत पाय आपटीत गेलो.
थंय उबे आशिल्ले द्रौपदीक मागीर सुदेष्णा राणयेन सांगलें, ‘सैरंध्री, म्हाका ह्या सगळ्याचो खूब त्रास जाता, पूण हांव कितें करूं? आमच्या राज्याच्यो सगलो नाडयो किचकाच्या हातांत आसात. म्हजो घोव लेगीत ताका दुखोवंक सोदिना. हांव ताची भयण आशिल्ल्यान किचक आतां मेरेन ओगी रावला. ना जाल्यार येन्ना तो मत्स्य देशाचो राजा जावन बसपाचो. तेन्ना म्हजेर उपकार कर आनी फाल्यां सकाळीं ताका वचून मेळ.’ हें सगळें आयकून द्रौपदी तशीच रडत रडत आपले कुडींत गेली.
ते रातीं कडेन द्रौपदी लिपत लिपत भीम न्हिदतालो ते कुडींत गेली. ती थंय पावली तेन्ना भीम व्हडल्यान घोरेतालो. तिणें भीमाक हालोवन उठयलो आनी ताका किचकान केल्ली सगली करणी सांगली.
द्रौपदीच्या केसांक धरून किचकान तिचेर खोट मारली हें आयकून भीम रागान थरथरूंक लागलो. द्रौपदीन ताका खूब समजायलो आनी थंड केलो. आतां फुडें कितें करपाचें असो प्रस्न तिणें भीमाक विचारलो. बरोच विचार केल्या उपरांत भीमान तिका सांगलें, ‘तूं फाल्यां सकाळीं किचका कडेन वच. ताचे कडेन लाडी-गोडीन उलय आनी तो तुका मेळपाक रातचो नृत्यशाळेंत येतलो हे खातीर ताका राजी कर. फुडलें हांव पळयता. तुका नृत्यशाळेंत येवपाची मागीर कांयच गरज ना.’ द्रौपदी मागीर आपले कुडींत परत गेली. आपणांक या संकश्टांतल्यान भीम सोडयतलो हाची तिका खातरी आशिल्ल्या कारणान ती मागीर बिनधास्त न्हिदली.
भीमान सांगिल्या प्रमाण द्रौपदी दुसरे दिसा सकाळीं किचकाच्या म्हालांत गेली. द्रौपदीक पळयना फुडें किचक खोशयेन सामको फुल्लो. द्रौपदीन ताका लाग मारुन घुंवडावन उडयलो आनी आपूण रातच्या वेळार ताका मेळपाक नृत्यशाळेंत येतां अशें सांगलें. नृत्यशाळेंत त्या वेळार कोणूच नासता तेन्ना कोणाक कांयच कळचें ना आनी तिचो घोवूय तिका मागीर त्रास करचो ना हें द्रौपदीन किचकाक पटोवन दिलें. द्रौपदी आपूण जावन ताका मेळपाक तयार जाल्या हें पळोवन किचकान तिणें सांगिल्लें सगलें मान्य केलें आनी तिका थंयच्यान वचपाक दिली.
विराट राजाची नृत्यशाळा राजवाड्या कडल्यान मात्शी कुशीकूच आशिल्ली. रातच्या वेळार थंय कोण पावनाशिल्लो. त्या दिसा काळोख जाल्या उपरांत भीम ल्हवूच भितर वचून थंय आशिल्ल्या एका दिवाणार तकले वयल्यान साडी घेवन बसून रावलो. भायर मशाली जळटाल्यो. ताचो हय- न्हंयसो उजवाड नृत्यशाळेत पडटालो. कांय वेळान किचक सोऱ्याचे घुंवळेंत नृत्यशाळेंत भितर सरलो. दिवाणार बशिल्ल्या भीमाक तो द्रौपदी समजलो. आनी ताणे भीमाचे कुशीक बसून ताच्या आंगार हात दवरलो. हात दवरिना फुडें किचकाक ती द्रौपदी न्ही हें कळ्ळें. पूण ताचे पयलींच भीमान मूठ मारून ताका सकयल उडयलो. मागीर कितें विचारता? दोगांयची लंडामुंडी सुरु जाली. दोगूय खूब बळिश्ट आशिल्ले. कुस्ती खेळपांत तरबेज आशिल्ले. कोणूच कोणाक आयकना जालो. शेवटाक भीमाच्या चपक्यात किचक फारावलो. ताणें किचकाच्या गळ्या भोंवतणी आपल्या उजव्या हाताची कांब घालून घट्ट आंवळ्ळी आनी ताका तसोच वयर उखल्लो. किचक नेटानेटान आपले पाय बडोवंक लागलो. पूण कांय उपेग जालो ना. हळूहळू ताची धडपड उणी जावपाक लागली आनी कांय वेळान ताचो जीव गेलो. किचक मेलो हाची खातरी जाल्या उपरांत भीम ल्हवूच भायर आयलो. हेवटेन तेनटेन कोण ना हें पळोवन तो आपले कुडींत गेलो आनी ताणें ताणून दिले. रोखडोच भीमाच्या घोरेपाचो आवाज कुडींचे भायर लेगीत आयकूक येवंक लागलो.
दुसऱ्या दिसा किचकाक कोणेतरी रातच्या वेळार नृत्यशाळेंत मारुन उडयलो ही गजाल सगल्यांक कळ्ळी. खबर कळतकच विराटाक मनातल्यान खूब बरें दिसलें. किचकाचो ताका सदांच भंय दिसतालो. किचक मेल्यान तो भंयूच आतां ना जाल्लो. सुदेष्णा राणयेन द्रौपदीक आपयली आनी आपल्या भावाक कोणें मारलो तें तिका खबर आसा काय तें विचारलें. द्रौपदीन आपणांक कांयच खबर ना अशें सांगलें. किचकान आपणांक नृत्यशाळेत मेळपाक येतां अशें सांगलें. पूण आपूण ताच्या भंयान थंय वचूंकूच ना अशें द्रौपदीन सुदेष्णेक सांगलें. द्रौपदी वांगडच्या दासींनी सैरंध्री रातीं कडेन तांच्या वांगडाच आशिल्ली अशें सांगलें. विराटाक भीमाचेर दुबाव आशिल्लो. पूण हेर रांदप्यांनी ते रातीक बल्लव आपले कुडींतूच आशिल्लो आनी व्हडल्या व्हडल्यान घोरेतालो अशें राजाक सांगलें. अशें तरेन किचकाक कोणें मारलो हें निमाणें मेरेन कोणाकूच कळ्ळें ना.
(फुडें चलता)
अनील नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
