महाभारत ः म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आदि- पर्व 22

परत हस्तिनापूरांत

–

(तेन्ना हस्तिनापूराचेर म्हजो हक्क आसा आनी कोणाकुच तो अधिकार ना.” दुर्योधन आनीकुय उलयतलो आसलो, पूण धृतराष्ट्रान ताका ओगी राव म्हणून सांगलें. … आतां फुडें…)

दुर्योधनाच्या उतरार भीष्मान म्हणले, “राजा, दुर्योधनाचे आनी पांडवाचे केन्नाच पटचें ना हें आमी सगळे जाणात आनी आतांय तें आमकां स्पश्ट दिसता. ह्या राज्या पासत दुर्योधन पांडवा आड झगडत रावतलो. तांच्या मदीं आतां कितें आसा तें संबंद आनीक पिड्ड्यार जावचे न्ही अशें तुका दिसता जाल्यार ह्या राज्याचे दोन वांटे कर. पांडवांक एका हिश्याचेर वेवास्थित राज्य करूंक दी आनी दुर्योधनाक दुसऱ्याचेर. अशी येवजण केली जाल्यारुच पांडव आनी कौरव आपआपल्या राज्यांत हुस्क्या बगर रावूंक शकतले. तुवें म्हजे हे सुचवणेचेर बरो विचार करचो अशें म्हाका दिसता. विदूरानूय भीष्माच्या म्हण्याक तेंको दिलो.

धृतराष्ट्रान भीष्म आनी विदुराची सुचोवणी आयकली आनी म्हणलें, “म्हाका खूब खोशी जाता की आयच्या ह्या दरबाराक कृष्ण हाजीर आसा. कुष्णा तुजें विशीं आमका सगळ्यांक खूब आदर आसा. सगळे लोक तुज्या उतराक व्हड मान दितात. हांवेन हो प्रस्न कसो सोडवचो अशें तुका दिसता? तेन्ना कृष्णान म्हणलें, हरशी जाल्यार हांव ह्या प्रस्नाचेर उलोवचो नाशिल्लो. राजा, तुवेंन विचारले म्हणून हांव म्हजे मत सांगतां. आयक तर. म्हाका भीष्माचे म्हणणें पट्टा. हस्तिनापूर राज्याचे जरी दोन वांटे जाले, तरी तुवेंच म्हणिल्या प्रमाण कौरव आनी पांडव हे तुजेंच पूत अशें तूं मानता. तेन्ना दोनूय कडेन तुज्याच पुतांचे राज्य आसतले. दोनूय कडेन कुरूच राज्य करतले. महत्वाची गजाल म्हणल्यार अशें जाले जाल्यार कौरव आनी पांडव हांचे मदीं जें कितें बरेंपण आसा तेंय फुडें तिगून उरतलें.” कृष्णान जे तरेन आपलें म्हणणें मांडलें तें पळोवन सगल्यांक ताचें कवतूक दिसलें. दुर्योधनाक राज्याचे वांटे जाल्ले नाका आशिल्ले. पूण तो कांयच उलयलो ना. ताका कृष्णाक दुखोवपाचो नाशिल्लो. यादवा भीतर कृष्ण सगल्यांत बळिश्ट आशिल्लो. ताचे वायटपण घेवपाचे सद‌्या तरी दुर्योधनाच्या मनांत नाशिल्ले.

धृतराष्ट्रान मागीर आपूण आपल्या राज्याचे होन हिश्ये करता अशें जाहीर केलें. हस्तिनापूराचे अस्तंतेक खांडव वना वटेतलो हिस्सो ह्या फुडें पांडवाच्या अधिकारा खाला आसतलो अशें ताणें सगल्यां मुखार सांगले. अशें तरेन पांडवाक तांच्या बापायच्या राज्याचो अर्दो वाटो मेळ्ळो. दरबारांत आशिल्ल्या चडशा जाणांनी सुटकेचो सुस्कार सोडलो. पांडवांक ल्हान काय जायना स्वताचें राज्य मेळिल्ल्यान तेय खोशी जाले. तांकां हो द्रौपदीचो पांयगूण अशें दिसले. तेवटेन द्रुपद राजाकूय खोस जाली, कित्याक तर अर्द्या राज्याची जाली, तरी लेगीत ताची धुव आतां म्हाराणी जाल्ली. कृष्णाकूय आपल्या आतेभावांक ल्हान जरी आसले तरी तांचे हक्काचें राज्य मेळ्ळिल्ले हाचो आनंद जालो. सगल्यांक जालें तें खूब बरें जालें अशें दिसलें. फकत दिसूंक ना ते दुर्योधनाक आनी ताका सदांच साथ दिवपी त्रिकुटाक! दुशासन, कर्ण, आनी शकुनीक !

(फुडें चलता)

अनिल नायक

9049079789