भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मरण हें सगळ्यांच्या जिवितांत आसताच. ह्या संवसारांत कोण मनीस ना जाका मरण येना. मरण हो आमच्या जिविताचो एक भाग. मनीस खूब कश्ट करता मरणा पसून पयस वचपाक, पूण तें कशेंच टाळपाक शकना. आमच्या मदल्या कितल्या जाणांक असो प्रस्न पडटा आसतलो की मरणा उपरांत कितें जाता आसतलें काय? मरणा उपरांतचें जिवीत हें एक व्हड उमाणें जें मनीस अजून सोडोवपाक शकलोना.
मरणा उपरांतचें जिवीत वा परलोक म्हणल्यार भौतीक कुड मेल्या उपरांत मनशाची चैतन्य वा आत्मो अस्तित्वांत उरता अशी संकल्पना आसा. दर एका धर्माची मरणा उपरांतच्या जिविता विशीं आपलो आपलो समज आसा. क्रिस्तांव आनी मुस्लीम धर्माच्या नदरेन जेन्ना मनीस मरता ताचो आत्मो सर्गांत वा नरकांत तांच्या कर्माच्या आदारीत वता. हिंदू धर्माच्या नदरेन मनीस मेले उपरांत ताचो परत जल्म जाता आनी तो संवसारात येता. बौद्ध धर्मांत तशेंच पुनर्जल्माचोय आस्पाव जाता, मरण आनी पुनर्जल्म हांचे मदीं बार्दो नांवाची अवस्था अणभवता. दूख आनी पुनर्जल्म हांचें चक्र सोंपपी प्रबुद्ध अवस्था निर्माण साध्य करप हें ध्येय आसा.
कांय जाणांक दिसता की जेन्ना मनीस मरता ताचो आत्मो सर्गांत ताच्या बऱ्या कर्माक लागून वता. आनी ज्या मनशान आपल्या जिवीतांत फकत वायट कामां केल्यांत, लोकांक खूब त्रास दिल्यात तो नरकांत वता. देव थंय न्याय करता आनी ज्या मनशान बरें कर्म केलां, तांकां देव आपल्या सांगाता सर्गांत व्हरता. अशी लोकांची सांगणी आसा. सर्गाचें दार भांगराळें आनी ते मळबार वसलेलें आसा. पूण नरक सर्गाचे भशेन ना तो सामकों विरुद्ध. नरकांत मनशाक जांणी वायट कर्मां केल्यांत तांका ख्यास्त दितात. नरकांत चारूय दिकांनी उजो पेट्टा.
आमचें जिवीत खूब ल्हान. आमच्या जिवितांत खूब दुखय आसतात पूण मनशांक दिसता मरप हे तांच्या अडचणीची जाप. पूण तशें नासता. मरणा उपरांत कितें जाता हें कोणाच्यान सांगपाक जायना. तें कोणेंच पळोवंक ना. मनशांक दिसता मरतकच दुखांतल्यान मुक्त जातलीं म्हण. थोड्यांचें जिवीत खूब व्हड आसता तर थोड्यांचें खूब ल्हान. थोड्यांक वेळाच्या पयलींच मरण येता तर थोडे मुद्दाम मरतात तर थोड्यांक देवा कडसून मरणूच फावना. जाका मरण बेगीन येना ताका अशें म्हणटात की तांणी आपल्या जिवितांत खूब वायट कामां केल्यांत म्हूण. मनीस फक्त आपल्या जिवितांत रडत आसता.
आमकां दिसता मरणा उपरांत मनशांचो आत्मो आमच्या सांगातान आसता म्हूण, तो आमकां पळोवपाक शकता, पूण आमी तांका पळोवपाक शकनात. देवाच्या हातांत आमच्या मरणाची आनी जिविताची चावी आसता. थोड्यांक दिसता मनीस मरतकीच नखेत्र जाता म्हूण, काय जांण अशेंय म्हणटात की मनशाचें सात जल्म आसा. म्हूण हें कितलें सत आनी कितलें फट हें कोणाच्यान सांगूंक नजो.
कितेंय बरें केलां तें उरतां, उरलेलें वता मातयेंत पुरोन. आमी कोट्यांनी पयशें जोडटात, पूण मनीस मरतकच इतलें दुडू जोडल्यात तें काय घेवन वचपाक शकनात. आमी जिवीतभर पयशे जोडीत उरलीं पूण कितें फायदो त्या पयश्यांचो तें तुका मरणांतल्यान कांय वाटांवपाक शकचेंना. पूण, म्हजें नदरेन मनीस मरणा उपरांत जशी आमची सृश्ट आसा तसोच आनी एक संवसार आसुंक जाय. अशें म्हाका दिसता. घडये जशी आमी हांगां जियेतात तशी थंय जियेतात आसतलीं. पूण शेवटाक, मरणां उपरांतचें जिवीत ना हांवेंन पळयलां ना तुवेंन, पूण म्हाका इतलेंच दिसता मनीस मरतकच ताका जिविताचें सगळें सूख फावो जाता, जें ताका जिवें आसतना मेळूंक ना.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
