मनीस संकुचीत आनी सुवार्थी जाला

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनीस सदांच मोव मेळटा थंय कोपरान खणूक सोदता. ही सगल्याच मनशांची संवय.

मनीस हो चिंतनशील, बुदवंत तसोच संवेदनशील, भावूक प्राणी. हळव्या मनाचो, नाजूक काळजाचो. सामको भावनाशील, निर्मळ मनाचो, नितळ अंतस्कर्णाचो, मनीसपण केळोवपी, पूण परिस्थिती मनशाक अमानुश वागपाक भाग पाडटा काय किते? मनीस निश्ठूर, पाशाण काळजाचो कित्याक जाता काय? तो मनीसपण भिरकटावन सैतानापाश्ट वागपाक लागता, तेन्ना काळजाक चर्र जाता. बापूय भुरग्याचो खून करता. एक माॅर्डन आवय चार वर्सांच्या भुरग्याचो खून करून ताका बॅगांत घालून प्रवास करता. हाका कितें म्हणप? आयज मनीस सामको संकुचीत आनी सुवार्थी जाला. ताका पयशांचो माज चडला, ताका लागून तो गैर वागपाक लागला.तो फकत स्वताचोच विचार करता. आजकाल असत्य आनी भ्रश्टाचारी लोकांकूच देव मानून लोक पालखेंत घालून नाचोवंपाक लागल्या. इतलो कांय लोकां मदी अधर्म पातळिल्लो आसा. ते स्वतापुरते पळोवपाक लागल्यात.,
सत्य कोणाक नाका. कित्याक तर तें पचोवपाक जड वता. थोड्याक खरें सांगतकच वायट दिसता .दिसूं. म्हणून तांच्यो बाबुडग्यो करून समाजाचें नुकसान करपाक जायना. प्रत्येकान आपणाल्या कर्तव्याक जागपाक जाय. जायते खेप आमी कामार हलगर्जीपणा, आळसाय करता. हे समा न्हय. शिक्षणीक आनी वैजकी मळार मात्तूय हलगर्जीपणा उपकारना. थंय जागृत रावन काम करपाक जाय. समाजांतलीं ही दोनूय मळां खूबच म्हत्वाचीं, हाची आमकां जाणीव आसपाक जाय. कारण शिक्षणिक मळार आमी मनशाक सुशिक्षीत, सुसंस्कृत नागरिक घडोवपाचें काम करता, भलायकेच्या मळार जीवन दिवपाचें काम करता.आमी मनशाच्या जिवा कडेन, ताच्या फुडारा कडेन खेळटात. तेन्ना दुस-याचो फुडार पिड्डयार करपाचो आमकां कोणाकच कसलोच अधिकार ना. आमी सगल्यांनी समाजीक भान दवरून वागपाक जाय.
दरेक पालक आपल्या भुरग्याचो फुडार पर्जळीत जावचो म्हूण आंवडेता आनी म्हणून तो ताका शाळेंत घालता. पयशेकार भरपूर फी फारीक करून खाजगी शाळेंत घालतात. जाची अर्थिक परिस्थिती बिकट आसता, तो पालक सरकारी शिक्षकांच्या भरवंशाचेर आपल्या भुरग्याची नांव नोंदणी सरकारी शाळेंत करता. ज्या पालकांनी सरकारी शिक्षकांचेर दाखयिल्ल्या विश्वासाक आमी पात्र जावपाक जाय. ग्रामीण वाठारातल्या पालकांक वयले वयर घेवं नाकात. पालकां भितर शिक्षणा संदर्भात जागृती जाल्या, हे आमी विसरुंक फावना. पालक जाग्रृत जावप ब-याची गजाल. पूण आमच्या कांय कामचुकार शिक्षकांक पालक जाग्रृत जाल्ले नाकात. बरो सक्षम अधिकारी कोणाक नाका आसता. कामाक आंग मारपी, खास करून सरकारी नोकरी करपी लोकांक तो जड जाता. केन्ना काय ताची बदली जावं अशें तांकां जाता. कित्याक तर काम करचे पडटा म्हणून. हे फकत सरकारी जावंय जावंक सोदतात. हांचे विचारूच नकारात्मक.
जाला कितें कोणाचो कोणाक भंय ना जाला. जो तो आमदार, मंत्र्याचो फावोर मारता आनी आपलीं कामां सादोवन घेता. समजा एक अधिकारी आपूण कायद्यान वागता आनी ताच्या हाता सकयल काम करपी कर्मचारी जे आसात ताणींय बी कायदेशीर वागपाक जाय अशें ताका दिसता. तो तांका तांणी करपाचींच कामां सांगता जाल्यार तांका तो सतयता कसो दिसता. म्हणून ते गट करता आनी कोणाचो तरी फावोर लावन त्या अधिकाऱ्याची बदली करता. मागीर हांकां जाय तशे रान मोकळे. खरें म्हणजे ही वृत्तीच वायट. एकजूट जरूर दाखोवची पूण सकारात्मक कामां खातीर. जाता कितें, थोडे जाण सुदारूकूच सोदिनात. ते आपूणय सुदरना आनी दुस-यांकय फाटी ओडटात ही ब-याची लक्षणा न्हय. कांय जाणाची काम करपाची कुवतूच नासता.
आयच्या काळार मनशाक समाजीक जीण जगपाचें शिक्षण दिवपाची गरज आसा. कारण मनीस आपमतलबी जायत आसा. घरांतल्या मनशाक मनीस वळखनात. जितेंपणीच मनशाक किंमत दिवपाक जाय, मेल्या उपरांत न्हय. आवय बापायन ह्यो देखी भुरग्याक घालून दिवपाक जाय. आमी जर आमच्या आवय बापायचो जाण्टेपणात बरो सांबाळ केलो जाल्यार आमचे भुरगे आमकां बरे भशेन सांबाळटले. प्रत्येक मनशाक जाण्टेपणात आधार जाय आसता. शिक्षकांनी हें समाजीक ज्ञान आपल्या विद्यार्थ्यांक दिवपाक जाय. जो मनीसपणान वागता, आपल्या कुटूंबाची काळजी घेता तोच तें ज्ञान वाटूंक शकता. दरेका शिक्षकान समाजा मुखार अशो मनीसपणाच्यो देखी घालून दिवपाक जाय.
दर एकल्यान आपूण ज्या क्षेत्रांत काम करता थंय 100 % आपली सर्व्हीस दिवपाची गरज आसता. शिक्षकांनी तर 100 % काम करपाक जाय. तरूच विद्यार्थी बरें नागरीक घडटले. जग बदलतलो जाल्यार पयली आपूण बदलपाक जाय. ‘लोकां सांगे ब्रह्मज्ञान आनी आपण कोरडे पाषाण’ अशे आसूंक फावना. मनशाचो सभाव दिसानदीस चिडचिडो जाल्लो दिश्टी पडटा. घरात आनी घरा भायरूय. हाचे कारण म्हणजे मोबायला वयली सोशल मिडिया. आमी दिसाक उणेच म्हणल्यार सरसरी धा वरां मोबायल फोन पळयतात. तो नासतना आमचे पावलूच मुखार पडना. खरे म्हटल्यार शिक्षकांक तरी हायस्कूलात मोबायल वापरपाक बंदी घालपाक जाय. वर्गात तरी तो नाकाच. पूण कांय शिक्षक मोबायल घेवनूच वर्गांत वतात. शिकयतना मदींमदीं मोबायल पळयता. हाका किते अर्थ आसा? थोड्यांक कितलेंय सांग ते आपलें तें सोडीचनात. ताका कांयच पडिल्लें आसना, तांच्या मनाचेर कसलोच परिणाम जायना. तरणेपणांत मनीस रक्ताच्या उन्मादार आपणाक जाय तसो वागता. अखेर शेवटाक जाण्टेंपणात सामको थतरवितर जाता तेन्ना ताका आपल्या करण्यांचो पश्याताप जाता काय? थोड्यांक जाता आनी ते सामके बरें वागता, थोड्याच्या मार भिस्क्यार, सुंभ जळ्ळो तरी ताचो पिळ वचना. अशेंय वृत्तीचे लोक आसतात.
मनीस सदांच मोव मेळटा थंय कोपरान खणूक सोदता. ही सगल्याच मनशांची संवय. समाज सुदारतलो जाल्यार सगळ्यांत पयलीं शिक्षण सुदारपाक जाय. शिकोवपी शिक्षक बरें प्रामाणिक आसपाक जाय. तो सर्वगुणसंपन्न, निवेसनी, निसुवार्थी, विद्यार्थी प्रिय आनी समाजीक भान जाणणारो, मनीसपण केळोवपी आसपाक जाय. तरूच तो आपणां कडले ज्ञान भुरग्यांक योग्य तरेन वांट्टलो. आनी समाजांत बरें नागरीक घडयतलो. तेन्नाच संवेदना शेणोवन बशिल्लो मनीस संवेदनशील जातलो.

काशिनाथ नायक
9158345844