मनाचो निश्चय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनान हाडीत जाल्यार मनीस कितेंय करूंक शकता. आनी समज आळशीपणां आंगान आसत जाल्यार मात तो तें हाचेर ताचेर लोट्टा. स्वताचें काम स्वताक उर्बा दिता. आनी ताचो फायदो हो आपलोच आसता.”
आजी रॉयाक सांगताली.
रॉय मातसो आळशी भुरगो. ताका आपलीं सगलीं कामां स्वता करपाक नाका. तो आपलीं कामां आपल्या इश्टा कडल्यान करून घेतालो. तागेलो इश्ट खूब हुशार आशिल्लो. तो ताचीं कामां करतालो आनी आपलो फायदो करून घेतालो. रॉयान दिल्ल्या दर एक वस्तूचो उपेग काटकसर करून करतालो आनी ती वस्त तयार करून ताका दितालो. पूण जें कितें उरता त्या सामानाचोच उपेग करून आपलेंय काम करून घेतालो. त्याच बरोबर दुसरे गरीब इश्टांकूय दितालो. तो सदांच मनान चिंत्तालो
तकी सोंप्पी कामां रॉय आपूण करिना. कितलें लुकसाण जाता हें पळयत ना न्हय. ताणें रॉयाक सांगलें लेगीत तरीय रॉय आपलीं आळशीपणां सोडूंक तयारूच ना. आसूं रॉयाक सांगून कांय फायदो ना. आनी म्हाका जो फायदो जाता तो बी जावचो ना.
मजगतीं रॉयाक एक दीस आपल्याक जशी केल्या तशीच वस्त आनीक एक इश्टा कडेन दिसली. ताणें ताका विचारलें तेन्ना कळ्ळें, ही त्याच इश्टान केल्या जाचे कडेन तो आपल्यो वस्तू करून घेतालो. मातशी लायट पेटली.
आयज आजी आपल्याक अशी कित्याक सांगता हाचो ताका उलगडो जालो. ताणें तें मनार घेतलें. फुडें आपलीं कामां आपूण करूंक लागलो. ताच्या लक्षांत आयलें, आरे! आपल्याक जाय ती वस्त करून इतलें उरता. इतलो तेंप म्हजें लुकसाणूच जालें. ना आतां हांवच मन लावन काम करतलों असो निश्चय ताणें केलो.

सोनाली सु. पेडणेकर.
[email protected]