भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गुरूर्र ब्रह्मा गुरूर्र विष्णु, गुरुर्र देवो महेश्वरा गुरु साक्षात परब्रह्म, तस्मै श्री गुरुवे नमः
आ मचें दिसपट्टे जिणेंत आमी सगळ्या गजालींक महत्व दितात. घडये आमचे कडेन हात- पांय कवळून न्हिदपाक वेळ भरपूर आसता, पूण तोच वेळ कशे तरेन सारचो हाचेर मात आमचे कोणाचेच लक्ष नासता. सामाजीक माध्यमांचेर तर हे बाबतीन विचारपाचेच ना. इंस्टाग्राम म्हणा,फेसबूक, ट्विटर, युट्यूब म्हणा, अश्यां माध्यमांचेर मात आमकां वेळ वगडावपाक भरभरून वेळ आसता. पूण देव, देश आनी धर्मा कडेन पळोवंक कोणा कडेनूच वेळ ना. ह्यो सगळ्यो गजाली आमीच जर मतींत घेवन करूंक ना जाल्यार आमचे फुडले पिळगे मेरेन आमी हे कशे तरेन पावयतले? घडये हें सगळें पावोवपाक आपूण फाटीं उरलो हें जाण्टेपणांत आमचे मतींत येत, मात त्या वेळार तो मनीस कांयच करपाक पावचोना ,वेळ भरपूर फुडें पाविल्लो आसता.
देव म्हळ्यार कितें? देशा खातीर आपणे कशें तरेन बलिदान दिवचें? तें हे पिळगेक कळना. धर्मा खातीर आपणें कितें योगदान करचें? देवा कडेन वतना कशे वच्चें अशें साबार प्रश्न दोंगरा भशेन सामकार उबें जातात. आपल्या जिविताचो सार खंयच्या गजालीनीं आसा हे समजूपाक गुरू हो जायच. प्रत्येक मनशान हो जिवीताचो नेम पाळपाकूच जाय. अश्यो साबार गजाली आसात, जातूंत आमी आमकां जाय ते परीन वागतात, घोळटात. देखीक, आधुनीक काळांत आमचे युवा वर्ग देवळांत पिंजिल्ल्यो पँटी घालून वतात, देवाक प्रदक्षिणा घालतना लोग एकांमेकां वांगडा उलयतात, पूण देवा कडेन मागणें वा गाराणें घालतना मात रोखडेच “हय म्हाराजा” म्हणपाक तोंड उगाडटा.
आमच्या ऋषिमुनींनी दिल्लें खूब कितें आसा जें आतांच्या भुरग्यां मेरेन पावोवपाची खूब गरज आसा. देव हो विशय सामान्य ना. आमकां अशें दिसता, देवाक तुपाचो दिवो लावन, नाल्ल, सुपारी विडो दवरून आमचे देव आयकतलोच म्हूण!! पूण घडये तशें जावूंय येता वा जांवकूय शकना हे सगळें आंतरीक भावनेचेर अवलंबून आसता. हीं सागळीं क्रिया करता तें शारिरीक प्रमाणान करतात, ह्या पलतडीं पळोवंक गेल्यार देव हो विशय आलतडी उरता, कारण त्या कृतीन कसली तरी अपेक्षा आसता आमची ती अपेक्षा वाडत वता, आनी शास्त्र सांगता अपेक्षा आसता थंय देवाची सावळी लेगीत नासता. देवाक जर लागीं घेवपाक जाय जाल्यार अहंकार सोडून निरपेक्षीत मनान आमी देवा कडेन प्रार्थना करूंक जाय. हें सगळें आमकां सद्गुरु शिवाय कोण दाखोवंक शकना. सुवर्णकार जे परीन लोखणाच्या धातूंक मारून मारून ताचे मदले गूण – निर्गूण वळखून ताका गुणी म्हारग भांगरांत रुपांतरीत करता तेच परीन सद्गुरु लेगीत ताच्या शिश्यांच्या मतींतलें गूण – निर्गूण पारखून ताका परिक्षेच्या फोंडकुलांत धुकलून ताका ह्या जगान पातळिल्ल्या संकश्टांतल्यान वयर सरपाक मदत करता. सद्गुरु हें एक असलें तत्व जे एका अमरत्व वरदानां परस व्हड.
आताच्या काळांत आमची संस्कृती खूब फाटी उरल्या, हे वेगळी सांगपाची गजाल न्हय. आषाढ महिन्यान येवपी “गुरुपौर्णिमा” हो सण अख्या गोंयंत मनयलो. ह्या दिसा प्रत्येक मनशाचा जिवितांत ताच्या पयल्या गुरुंक म्हळयारूच, “आवय-बापायक, सद्गुरूंक, गुरूंक वंदन करपाचो दीस. आता हें, कितले भुरगें करतात? कितले भुरगें आपल्या आवय-बापायक ह्या दिसा साश्टांग नमस्कार करतात, तांचो आदर, धन्यवाद, मान दितात ? हो एक मोठ्ठो प्रस्न आयज ह्या काळांत ह्या समाजांत उपसारपाक लागला….आपली आवय बापूय होच आपलो पयलो गुरू, पयलो इश्ट, पयलो देव, अशें कितल्या युवकांक दिसता? परत प्रस्न चिन्न. आयच्या ह्या संवसारांत सद्गुरूंची खूब गरज आसा. आयच्या कलीयुगांत धर्माचो जो नाश जायत आसा तो आडावपाक सदगुरु माऊली आसप गरजेची. फक्त सद्गुरुच आसा जे मनशांक पारखून तांचो रुपांतर एका ब-या मनशान करता. आताचे पिळगेक बरो आकार दिवपाचे व्हड काम सद्गुरुच करतात.
म्हजोच अणभव तुमकां सांगता, एक दीस म्हजी मां आनी डॅडी म्हापश्यां बाजार करपाक रमत-गमत भायर सरिल्ली. ‘व्हेगनर’ आमची गडी, पोंरणी आशिल्ली खरी, पूण बरी चलताली, फाटल्यान हारश्याच्येर आमच्या सद्गुरु माऊलींचो, म्हणजेच प. पू. ब्रह्मेशानंदाचार्य स्वामींचो एक फोटो आशिल्लो. हडफड्या तिठ्यार स्पिड ब्रेकरार अकस्मात आमचे गाडयेर फाटल्यानच्यान एका अनवळखी मनशान वेगान जीप हाडून मरली, गाडयेचे फाटले सगळें काबार जाल्लें. पूण चमत्कार पळया, गाडयेन बशिल्ल्या म्हज्या दोनूय जिवांक एक धक्को लेगीत बसलो ना आनी विशेश सांगचें म्हणल्यार गाडयेचे फाटले सगळें गेल्लें, सीट लेगीत बागावल्लें, पूण सद्गुरु माऊलींचो फोटो आशिल्ल्या हारशाक मात कांयच जावंक ना.
सद्गुरु माऊलींनूच गाडये फाटल्यान रावूंन म्हज्या मां आनी डॅडीची राखण केली कशें म्हाका दिसले.
खरेंच कोण तरी आमच्या फाटल्यान आमचो सांबाळ करपी आसा, एक दिव्य शक्त आमकां राखता अशे म्हाका ह्या अणभवांतल्यान कळ्ळे. सगळ्यांनी गुरु करचोच, पूण सदगुरु हो दर एकल्यान करचो. सद्गुरुंचेर मना काळजा सावन विस्वास करचो, तेच एक खरें सुख, तेच एक खरें सुखाचें साधन. म्हूण सद्गुरु हें एक असलें तत्व जे एका अमरत्व वरदानां परसूय दुपेटीन व्हड. मनशाचे उदरगतीचो एकूच मार्ग म्हळ्यार सदगुरु चरण. ताका धरात आनी आपलो संवसार बरो करात.
स्वेद सदानंद दिवकार
[email protected]
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
