भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आदित्य सिनाय भांगी
———————————
मनीस आसता तेन्ना ताच्यो बऱ्यो-वायट खबरी लोक सांगत आसतात. चडशो वायटूच अशें म्हणपाक शकतात. पूण निमाणो मनीस मरता तेन्ना मात एकूच आयकूपाक मेळटा – काय बरो मनीस आशिल्लो… गेलो!
दर एका मनशाची स्वतःची वळख आसता. ती सगळ्यांक एकूच आसता अशें ना. कांय लोकांचो एक कोणूय मनीस आवडीचो आसता तर दुसऱ्याक तो मनीस आवडना. मनीस प्रत्येका कडेन जरी वेगळो वागलो, तरी ताचो मूळ स्वभाव जो आसता तो काय बदलना. मनशाची वळख जाग्या प्रमाणेय बदलत आसता. म्हजेंच सांगपाचें जालें जाल्यार म्हाका खूब कडेन वेगळे नांवांनी वळखतात. पंचवाडी लोक दया भाटकारालो चेडो म्हणून वळखतात. आदित्य भांगी कोण काय म्हणल्यार तुमका थंय कदाचित ‘आमी वळखनात’ म्हणून उत्तर मेळपाक शकता. फोंण्या म्हजी वळख आवय वटेन आसा. थंय म्हाका प्रियोळकारालो नातू वा अलकाचो चलो अशें खूब लोक म्हणटात. मम्मा ल्हानपणांत फोण्या आवय बरोबर वा आज्या बरोबर फिरताली ती म्हजी मम्मा अलका त्या वेळार फामाद. मम्मा आपली आवय सरस्वती (मालती) प्रियोळकार आनी मम्माचो आजो वि. का. प्रियोळकार (अ. का. प्रियोळकार हांचे भाव) हांचे वांगडा बाजारान आसतालीच. तसो कुडचडे बाजारान पयलीं म्हजो पप्पा सदांच वतालो आनी ताचे बरोबर हांव. अशो आवय-धूव, बापूय-पूत जोड्यो फामाद आसतात.
म्हाका खूब लोक आतां गोंय विद्यापीठांतलो हिंदीचो आदित्य भांगी म्हणून वळखतात. पूण पयलींची वळख तशी रोखडीच वचना. अजून कोणूय फोन करतात तेन्ना म्हणटात आदित्य भांगी न्ही? चौगुलेचो? वा धेंपे कॉलेजीचो न्ही? काम करता थंयची बी वळख निर्माण जाता. चडशे खंय काम करता त्या नांवांन लोक तुमका वळखतात तर कांय वेळा तुमचे लागून तुमी काम करतात त्या जाग्याक वळखतात (जर तो जागो फामाद ना जाल्यार). कांय लोक तुमचो नंबर सेव्ह करतना जाग्या प्रमाणे करतात. हांवें म्हजोच नंबर लोकांनी असो सेव्ह केल्लो पळयला – Aditya Bhangui Chowgule, Aditya Bhangui Dhempe, Aditya Goa Uni. भांगी वांगडा चौगुले, धेंपे हीं दोन आडनावां म्हाका पयलींच मेळ्यांत. कांय लोक अशेय नंबर सेव्ह करतात – Wife Jio, Wife 2, Husband 1. पयलीं कळच ना कितें प्रकार म्हणून हो. मागीर कळटा 2 नंबर अशे सेव्ह केल्यात म्हणून. आमीं एकच नांवा सकयल सगळे नंबर सेव्ह करतात.
खूबदां घरांत कोणूय नामनेचो मनीस आसता त्या नांवान लोक वळखतात. अमक्यालो भाव, तमक्यालो भाव. कांय लोकांचें स्वतःचें व्हडलें कांयच योगदान नासता, फकत फांटले पिळगेन वा भावान व्हड कार्य केल्लें आसता तातूंतूच ते व्हडपण मिरयतात. तो नाशिल्लो जाल्यार हांकां कोण विचारचो नाशिल्लो हे ते विसरतात. खूबदां शाळेंत बी व्हडलो भाव वा भयण पयलीं शिकून गेल्ली आसल्यार तशी वळख निर्माण जाता. थंय मागीर अमक्यालो भाव, तमक्याली भयण अशेच नांवान वळख जाता. स्वतः जरी कितेंय केलें तरी ती वळख तशी वचना. जाग्या प्रमाणे एकच मनशाच्यो दोन वळखी जातात. उदाहरण दिवपाचें जाल्यार हांव आनी म्हजी इश्टीण राधिका कामत सातोस्कार. प्रुडंट मीडियान काम करपी कांय लोक म्हाका राधिकाचो इश्ट म्हणून वळखतात तर गोंय विद्यापीठान काम करपी लोक राधिकाक म्हजी इश्टीण म्हणून वळखतात. अशी एकच मनशाच्यो दोन वळखी तयार जातात. दुसऱ्याचे नांवान वळख निर्माण जावप हातूंत तशें कांय वायट ना, पूण कांय वेळा थोडे स्वार्थी लोक हाचो फायदो घेवन आपली पोळी भाजतात तें मात भयानक. स्वतः कसलेंय कांड करतात आनी बिल तुमचे नांवार येता तेन्ना ते स्वतः बदनाम जातात आनी तुमकाय फोणांत घालतात. तरी पूण एक लक्षांत दवरपाची गजाल म्हळ्यार तुमची जर स्वतःची वळख तुमी अशे तरेन केल्ली आसा की कोणूय तुमचे बद्दल कितेंय उलोवं, कोण ताचेर विस्वास करचो ना, जाल्यार तेन्ना तुमचें कांयच लुकसाण जायना. तुमचो इश्ट बरो आसल्यार बरें, ना जाल्यार तो जर चोर-खूनी बी आसलो जाल्यार अमके चोराले इश्ट अशीय तुमची वळख निर्माण जावपाची शक्यता आसता.
गांवांत तर प्रत्येकाचें आपलेंच नांव आसता. कोण बोटलेर, कोण बुस्त्यांव, कोण पीटरालो चेडो, तर कोण बारवालो अंकल. फ्रांसिसाचें फरांशीक, विंसेंटचें इशेद, कोण लाडू, कोण बारकेलो, कोण भाऊ, तर कोण धाकलो हेच नांवान फामाद आसतात. अशीं आनीकूय गोंयांत खूब नांवां आसात, मनशांचीय बी आनी जाग्यांचीय बी, ताचेर कोणूय जाणकार ग्रंथ लेगीत बरोवपाक शकता.
म्हजी वळख पेपरांनी व्यंग्य लेख बरोवपी अशीय जाल्ली आसा तर फेसबुकार सगळ्यांक हांसोवपी अशीय आसा. गोंयांत खंय कितें मेळत आनी म्हजे कावळ्याची नदरेक तें सांपडून हांव फोटो काडून घालत अशीय वळख आसा. तर कांय लोकांनी अशेंय विचारलां, तूं हिंदीचें कितें करता तोच न्ही?? मागीर हांव म्हणटा कितें करता? भिवयता मरे तुमी! खूबदां अशें जाता की लोक खूब आसतात आनी नांवां याद उरनात. तेन्ना लोक अशे तरेन तुमकां पळयतात जणू तुमीं तांची किडनी चोरल्या. सरळ सांगपाक जाता न्ही की आपूण अमुक-अमुक!
मनशांचे जीणेंत आनीक दोन वळखी आसतात. लग्न जातगेर अमक्याचो जांवय वा तमक्याली सून हेच नांवान मनीस चड फामाद जाता. तिंबल्यालो जांवय, साळगांवकारालो जांवय तर कांय वेळा मडगांवचो जांवय, पणजेचो जांवय अशेय नांवान लोक वळखतात. अमक्यालो जांवय, तमक्याली सून हें चड फामाद आसता. दुसऱ्या शारान रावपाक लागल्यार अमक्यालो जांवय, तमक्याली सून हेंच नांव सदांकाळ उरता. मनीस आसता तेन्ना ताच्यो बऱ्यो-वायट खबरी लोक सांगत आसतात. चडशो वायटूच अशें म्हणपाक शकतात. पूण निमाणो मनीस मरता तेन्ना मात एकूच आयकूपाक मेळटा – काय बरो मनीस आशिल्लो… गेलो! म्हळ्यार सगळे मरतगेर अचानक बरे कशे जातात तेंच समजना! निमाणी हीच वळख उरता….
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
