भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आज भुरगीं बायुलाचे बावलेक सामकी बेटरे दिवे कशे दोळे करुंन पळयतालीं.
“आमची बावली कितली हुशार न्हय? तिका मळब, धर्तरीच न्हय खंय खंय कितें आसा तेंय खबर आसा .”
“खरेंच असली एकच बावली मेळ्ळी तर पुरो.”
रेवा, रमा, श्वेता, प्रणव, रायन सगलींच स्पेसांत वचून येवपाची कल्पना करतालीं.
“मजाच आमची..” ..हां….हां…… करुंन मोट्यान हांसली आनी तांणी बावलेक एक प्रस्न विचारलो.
“आमीय अशे विमान करुंक शकतात?”
“स्पेस क्राफ्ट” म्हणलें बावलेन.
करपाक शकतात, रायनान नेटान प्रस्न केलो.
“हय”, बरे भशेन म्हणलें बावलेन.
इश्ट नेटान फुल्ले. इतल्यांत रेवा, रमान प्रस्न विचारले.
धर्मुक सकल जमनीर देंवयलो, मागीर कितें जालें?
धर्मु मातसो भिलो. पूण ओगी रावलो. आतां ताका समजलें माकोडुय इश्ट कसो.
हो माकोडमाम बरोच शाणो. बावलेन सगळ्याक सांगलें. त्या दिसाच्यान माकोडमाम आनी धर्मुची बरी इश्टागत जाली.
“म्हाका आतां राणयेच्या म्हालांत वचपाक भिरांत ना.” माकोडमाम नाचलो, हांसलो, खीं …..खीं करुंन दांत भायर काडले. बावलेन सांगलें आनी सगलीं भुरगीं खोशी जाली. माकोडमाम मुंगुसाच्या पिलांक राणयेचो बंगलो दाखोवपाचो थारायतालो.
“माकोडमाम बंगलो कितलो पयस आसा?” पिलांनी विचारलें.
“खूब पयस आसा तुमकां एका बरोबर व्हरपाक जावचें ना”.माकोडमामान मुगुसाक सांगलें. रान, शेतां, आंबे, काजु, पणस, चिकु आनी तरेकवार सोरोप, भाजयो सगळे आयकून मुंगुसाच्या तोंडाक लाळ सुटली.
“हांव पयली पळोवन येता मागीर पिलांक व्हरुंया”. मुंगुसान म्हणलें.
माकोडमाम आनी मुंगुसान म्हणलें. माकोडमाम आनी मुंगुस उलयताली तें सुकण्यांनी आनी हतयान आयकलें.
“आमचो मामा पिलांक व्हरतलो ताका आदार जाय, कितें करुंया?” बुलबुलान म्हणलें.
घुबडान तर दोळे मोटे केले ” मुंगुस !!?” हेर सुकणीं आवाज काडीत रावलीं. चिव, चिव, पीवु पीवु, सुकण्यांच्या आवाजान वाठार खोशयेन भरलो.
मामा, आमी तुमचे खातीर कितें करचें? सुकण्यांनी विचारलें.
माकोडमामाक बरें दिसलें रानांतली हीं सुकणीं सोयरीं न्हय, तरी कशी आदाराक धांवन येवंक सोदतात.
“खरेंच तुमी कितली अपुरबायेचीं “. म्हणलें माकोडमामान.
“आमचो तूं मामा, आमच्या आदाराक धांवन येता मागीर आमी तुमचे खातीर कितें पूण करुंक जाय”
“बरें आसा पूण तुमी करतलीं कितें? ” माकोडमामान विचारलें.
“सांगता, मातशी तकली वापरुंक जाय न्हय? “
सुकणीं, मुंगुस, हतयान तकली खरपिली. हतयान एक मांडणी काडली… पिलांक घेवन म्हजे फाटीर बस. हतयाच्या फाटीर एक चौकोनी बसका केली. तातूंत तीं बसलीं. राणयेचो बंगलो बरोच पयस आशिल्लो. हतयाक वाटेर आडखळी आयल्यो. पूण भोंवडीय तितलीच नेटाची जाली. एक- दोन म्हरुखाच्या आलशिऱ्याक मुगुसांनी आपलो राबितो केलो. पिलां कुंय कुंय करपाक लागिल्लीं.
“रावात खावंक दितां”. माकोडमामान म्हणलें.
“खायात फळां तोडून हतयान तांचें म्हऱ्यात वडयलीं. पिलां खांवंक लागलीं. मुंगुस पिलां म्हऱ्यांत बसलें. हतयान फेरी मारुन आपलें पोट भरलें. माकोड पिलांक आनीकुय खांवंक घेवन आयलो. सगळ्यांनी थाकाय पयस करपाक जमनीर लोळण माल्लें. लागसार आशिल्या न्हंयेंत हतयान बऱ्योच बुडी मारल्यो.
“काय बरे उदक व्हावतें….व्वा रे व्वा! गे माये धर्तरे ! तुका सलाम. पिवपाचें उदक तर भोवच गोड लागता. गर्मी काडपाक उदकांत पोंवलों…..आनी मातसो उदकांत तवकतां. हत्ती उदकांत आड पडलो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
