भुरग्यांचो फुडार पालकांच्या हातांत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भुरग्यांच्या शिक्षणा कडेन आडनदर नाका. पालकांनो जाग्रृत जायात. भुरग्यांच्या शिक्षणीक प्रगती कडेन लक्ष केंद्रीत करून भुरग्यांचो फुडार पर्जळीत घडयात.

आयज सरसकट सगल्या पालकांक, पालक प्रबोधनाची गरज आसा. दर एका शिक्षण संस्थेन सुरवातिकूच पालक शिक्षक संघटणेचे बसकेंत पालकांक प्रबोधन करूंक जाय. पालकांनी आपल्या भुरग्यांक बरें संस्कार दिवन तांकां तांचो फुडार घडोवपाक सक्षम आनी समृध्द करचे आसता. एक सुरक्षीत आत्मविश्वासाचें बळगें आनी धिटाय दिवपाची गरज आसता, आनी ताका लागून शिक्षणाचे म्हत्व पालकांनी आदीं समजून घेवंक जाय. भुरग्याक शाळेंत घातलो म्हणजे काम सोंपलें अशें न्हय. तशेंच शिक्षकांनीय शाळांनी शिक्षणां बरोबरच तांच्यातल्या कलागुणांक वाव दिवन ताचो सर्वांगी विकास सादपाक सातत्यान यत्न करपाक जाय. तरूच तो भुरगो/भुरगें फुडाराक एक जबाबदार नागरीक जावंक पावतलो/पावतलें.
पूण अशें सहजतायेन घडना. कारण चुकीच्या कायद्यांनी शिक्षकांचे हात बांदून घाल्यात. आठवी मेरेन पास ह्या नेमाक लागून ग्रामीण आनी शारी वाठारांतलो भुरगो अजिबात शिकूंक पळयना. ज्या पालकांचें लक्ष आपल्या भुरग्यांचेर आसता तींच भुरगीं शिकतात. नाजाल्यार आठवी मेरेन सगलेच धुकलून धुकलून फुडे पावतात, आनी णवे यत्तेंत पावतकूच दोन दोन वर्सां नापास जातात आनी निमाणें शाळा सोडटात. सगलो दोश भुरग्यांक दिवं नजो. पालकां इतलोच शिक्षक आनी शासनूय तितलेंच जबाबदार आसा. आयज चडावत पालकांची आपल्या भुरग्यांचे बाबतींत एकूच कागाळ आसता, आनी ती म्हणल्यार ‘आमचीं भुरगीं आमकां आयकनात. फक्त मोबायल घेवन बसतात. बऱ्या वायटाक तापयल्यार जीव दिवपाच्यो धमक्यो दितात. सांगल्यार कांयच आयकनात.’
कशीं आयकतलीं? आमी पालक भुरगयांक मागतां तें तें रोखडेंच हाडून दितात. म्हणटकूच भुरगो हट्टीपणां करतलोच न्हय. आमी समजतात पयलीं आमी त्रास काडून शिकले. पोटाक चिमटो काडून जगले. आमी जें भोगणार भोगल्यात तें आमच्या भुरग्यांनी भोगचे पडूंक जायना म्हूण. आमी भुरग्यांचें सगले हट्ट पुराय करतात. आमी आमच्या भुरग्यांक पयशे फाल्त करिनात. खरें म्हणल्यार आमी आमच्या भुरग्यांक पयशे दिवचे बदला भरपूर वेळ दिवन तांचे भावविश्व समजून घेवपाचो यत्न केलो जाल्यार आमचें भुरगें वाळेस, तवनास जावचें ना. आयज वेळ काडून तांचे कडेन संवाद सादपाची गरज आसा. फक्त तापोवणीच दिवन उपकारना. पालकांनी भुरग्यांक मोगान माया लावची पडटा. तांकां भुरगेपणा सावनच बऱ्या आचार विचारांचें पाजण दिवचें आसता. पालकांनी भुरग्यांचे आयकुचें आसता तेन्नाच भुरगीं पालकांचें आयकतलीं. आपल्या भुरग्याची केन्नाच दुसऱ्या भुरग्या कडेन तुळा करूंक फावना. बेठोच भुरग्यांचे तकलेर ताण घालचो न्हय. सगलीं भुरगीं एक सारकीं आसनात. भुरग्यांक विश्वासांत घेयात. तांचो आत्मविश्वास वाडोवपाक बळगें दियात. भुरग्यांकूय नकळटा जाणीव जातली, आपल्या आवय-बापायचें आपणाचेर लक्ष आसा. आपणे जबाबदारेन वागपक जाय हें तांकां समजतलें.
पालक पयलीं सुशिक्षीत जाय. पालकान शिक्षणाचें महत्व जाणपाक जाय. तशेंच पालकांनी आपले आचरण शुध्द दवरपाक जाय. चारित्र्याचेर कसलोच दाग पडूंक दिवंक फावना. घरांत वा समाजांत वावुरतना मनीसपणान वागपाक जाय. भुरग्यां हुजीर पालकांनी केन्नाच किल्लस करपाक जायना. कुंटुबांत एकामेका कडेन वागतना मायेमोगान वागपाक जाय. जी शिस्त घरांत ती समाजांत. भुरग्यां हुजीर पालकांनी केन्नाच किल्लस करपाक जायना. ताचो परिणाम तांच्या मनाचेर जाता. भुरगीं निरागस आसता. केन्ना केन्ना जाण्टेच लोक तांकां चुकीची शिकवण दितात. हें साप्प चुकीचें आसा. कारण कांय भुरगीं समाजाचे वा वडील लोकांचें अनुकरण करीत आसतात.
केन्ना केन्ना भुरगो भरपूर मस्ती करता. घरांत कोणाकूच भियेना. जो भुरगो घरच्यांक कोणाकूच चेंपे काडिना तो भुरगो हेरांक आयकता? तो तसो आंडांगी जावपाक भुरगेपणांत ताचे केल्ले नस्ते लाड आनी अपुरबाय. भुरग्यांचे शिस्ती कडेन आनी शिक्षणां कडेन बाबुडग्यो करून उपकार ना. आयचो पालक चड सुशिक्षीत. दोगांय कामांक. वेळ नासता. देखून भुरग्यांक पयशे दितात. एकदां संवय जातकच ताका टिफीन व्हरपाक लज दिसता. पयशाच्या बदलाक सक्तीन टिफीन दिवपाक जाय. पालकांनी आपल्या भुरग्यांच्या फुडारा कडेन लक्ष केंद्रीत करपाक जाय. तांकां जाता तितलें आत्मनिर्भर घडोवपाक उर्बा दिवपाक जाय. तरूच तें घडटलें. बेठेच आपल्या भुरग्याचे भपके मारूंक जायना आनी भुरग्याक चण्याच्या झाडार चडोवंक फावना. आनी भुरग्यांच्या चुकांचेर पांगरूण घालूंक उपकारना. भुरग्यांक मागीर माज चडटा. अशें वागिल्ल्यान भुरगीं व्हड जातकच आवय-बापायच्या कपलार मिरयां वाडटात. कितें आसता एकदा वाऱ्यार गेल्ले तांदूळ परत मुटलाक येना. ल्हनपणां सावनूच इबाडिल्लो भुरगो जाग्यार येवप कुस्तार. भुरगीं म्हणल्यार मातयेचे गुळे तांकां योग्य वेळारूच आकार दिवपाचो आसता. तो वेळ वतकूच कांयच उपेग ना. भुरग्यांचे जिणेक आकार दिवपाचें काम घरांत आनी शाळेंत जावपाक जाय.
थोडीं भुरगीं घरांत थंड आसतात, पूण स्कुलांत मस्ती करतात. कांय जाण स्कुलांत थंड आसतात घरा कडेन भंयकर मस्ती करतात. हाचें कारण भुरग्याची मानसीक परिस्थिती समजूंक पालक आनी मास्तर कमी पडटात. असल्या भुरग्यां कडेन वेवस्थीत संवाद सादून योग्य उपाय काडपाक जाय. भुरग्यांक ग्रहीत धरून चलचें ना. मुखार सगल्यांकूच तें घातक. आपलो भुरगो कोणाक आयकना हें पालकाकूय खबर आसता, पूण तो कांयच करूंक शकना. कारण धमकी. भुरगो वाळेस वागपाक कितें तरी कारण आसता. हीं कारणां आमी सोदपाक जाय. आयचो भुरगो म्हणात वा विद्यार्थी हो बेफिकीर वागिल्लो आमकां सर्रास पळोवंक मेळटा. कांय भुरगीं संस्कारी आसतात ना अशें न्हय. कारण तांचे पालक सारके आसतात. बीं तशें भात. पालक जर घमेंडी, आपसुवार्थी फटींगी, कपटी, किजिली आसत जाल्यार तांचीं भुरगींय तशींच वागतलीं. म्हणून आवय-बापूय सारको जाय. शिक्षकांनीय प्रमाणिकपणान विद्यार्थ्यांचेर बरे संस्कार करून तांकां आत्मितायेन शिकोवन बरे सुजाण नागरीक घडोवपाक मजत करपाक जाय, तरूच तो आदर्श शिक्षक. काम चुकारपणां उपकारना. भुरग्यांच्या शिक्षणा कडेन आडनदर नाका. पालकांनो जाग्रृत जायात. भुरग्यांच्या शिक्षणीक प्रगती कडेन लक्ष केंद्रीत करून भुरग्यांचो फुडार पर्जळीत घडयात.

काशिनाथ नायक
9158345844