भिरांकूळ

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पूण सगलीं मनां कोणें वळखल्यांत? सांगपाचें काम आसता. आयकतलो मनार घेता. बाकीचे उमथ्या कळशार उदक….!

गोंय भिरांकूळ जाता. त्या भिरांकूळा फाटल्यो, भितरल्यो गजाली आमच्या सोबीत गोंयाक भिरांकूळ करूंक लागल्यात. खुनशी गजाली आतां वता थंय सर्रास घडूंक लागल्यात. अश्यो गजाली भायल्या देशांनी घडटात त्यो आयकूंक येताल्यो. आयज मनीसपण शेणत चल्लां. खरेंच अशेंच दिसता. मनीस विचित्र वागूंक लागला. मनीस कसल्याय कारणाक लागून तोंकाची पावलां उबारूंक लागला. कितली ही वायट गजाल. हातूंत आमचें माणकुलें गोंय तकली वयर काडटा अशीं चित्रां दिसतात. कोण झगडटात, कोण कोणाच्या चारित्र्याचेर बोट दाखयता, कोण कोणाची ओगीच नांवां घाणायता, कोण जाग्याक लागून झगडटा. कोण कोणाल्याय जाग्याचेर आपलें नासतना आपले म्हणटा, कोण मोगाचो फोग जालो म्हूण रडटा, कोण बदलो घेता, आनी जंय थंय बारीक मोटे भ्रश्टाचार बी जायत आसात. कितें हें? हो प्रस्न पडटा.
जिवितांतली सुखां आमच्या गोंयकारां कडेन पळोवंक मेळटालीं. गरीब गिरेस्त, हिंदू, क्रिस्तांव, मुस्लीम म्हणात सगले कशे एकवटान आसात अशेंच चित्र आशिल्लें. खरेंच सुसेगाद गोंय आतां भिरांकूळ परिस्थिती पळोवन भियेवपाक लागलां. मनाशांची मानसीकताय ही विद्रूप रूप धारण करता आनी काळीज फातर करून कोणायचेर घावे घालतानाच्यो खबरो उजवाडा येतना दिसतात.
मनीस इतलो निश्ठूर कसो जांवक शकता. हांगा चली भुरगें सुरक्षीत आसा? चलयांक फूस लावन व्हरप. तांचेर बलात्कारा सारक्यो वायट कृत्यां घडटना आमीच गोंयकार पळयतात. हातूंत ल्हाना सावन अयशींचे पिरायेर पाविल्ली बायल, गुरवार बायल बी अाडवाद ना. हाचेर सोदकार्य बी रोखडेंच जाता. कांय जायतूय बी ना. मागीर फुडल्यो गजाली जातात. चली सोडात आतां चलेय सुरक्षीत नात हेंवूय हालींच घडिल्ल्यो गजाली दाखोवन वतात. कांय दिसां फाटीं एका दादल्याचेर चार पांच जाणांनी हल्लो केलो. ताचेर खून जावपा सारकेंच तें कृत्य आसलें. एका पुतान शस्त्राचो उपेग करुन आवयक मारली. हातूंत भायले, राजकी, समाजीक हात अशे उलयतात. कित्याकूय कितेंय म्हणटात. सत्य स्थिती कितें हें पळयच नात. हां, हांगा भायले खूब येतात. कांय येवन हांगाच स्थायीक जाल्यात. तांचेर उलोवप बी जाता. तांकां सूट दिवपी कोण? आमीच न्हय? मागीर हें जें गोंयांत दीस-रात आयकूंक येता तातूंत कोण गुन्यांवकारी आसत. भायले आनी भितरले अशेच म्हणून मनीसपण हेंच तर वायट प्रवृती कडेन तोंड करून दिता.
आमी आमच्या संस्काराचेर विस्वास दवरुंक कमी पडटात काय? संस्कार मनाचेर ताबो दवरुंक शिकयता. बरें कितें वायट कितें हें सांगून मनपरिवर्तन करता. मन शांत दवरून पावल उबार अशेंच सांगता. एक मारल्यार तर तें चुकीचें की बरोबर कशें जाता हाचेर उजवाड घालता. हांगा भावां भावां मदीं झगडीं जाल्यात. त्यो अश्यो मारून उडोवपा सारक्यो न्हय. कसल्याय गजालीक तोंकाचें पावल उबारून कांटो काडप ही वृतीच नाशिल्ली.
आमची एकठांय रावपाची पद्दत ही पयली भरपूर चलताली. आख्खे कुटुंब एका घरांत एके रांदचेकुडींत रांदून जेवतालीं. थंय कसलीच खोलाय मेरेन वचून जीव घेवपाची अशी वागणून नाशिल्लीच. एकामेकांक समजावप आनी जाता तितलें हातान हात दिवन चलतालें. अजुनूय कांय प्रमाणांत चलताच. पूण आतां सद्याची परिस्थिती पळयल्यार खरेंच कांय आमचें हें संस्कार, भायले भितर सरिल्ल्या कारणान आमचीय बी, हीं आतां घडटा तीं चित्रां पळयल्यार ही कृत्या तशीच जावंक लागल्यात. जाता जाल्यार त्यो अशक्य करपाची जासपसालदारकी कोणाची? आमचीच न्हय. हांगा आपूण ते वृतीक आपणावप आनी आपल्याचेर जीवघेणो हल्लो करप हें कितले मेरेन योग्य आसा?
शुल्लक कारणां खातीर जीवघेणी कृत्यां करप खूब वायट गजाल. आपणे राकेस जावप न्हय.
राकेस जातकूच जो पाश्चाताप जाता तो आजल्म तुका सतायता. तूं तुजीच हालत करुन घेता. ती बंदखण तुकाच खावंक येता. कितें उपेग जाता जिवेशी मारुन? कितें तो जीव घेवपी रसायनाचो उपेग करून? तूं कितलो बरो उरता? पूण तुजे विचार बदलो घेतलो की आपलें दुख्ख आपूण विसरलों. तुका अशें जातलें दिसता? ना उलटे तुका बोटां दाखयलीं वतात. तूं समाजांत तकली वयर काडून भोंवपाक दचकत आसता. सत्य कृत्याक चालना दियात.
सत्य सोदून ताचेर तसोच तो तोडगो काडात. कसलोय कायदो आपल्या हातांत घेवप हे अयोग्यूच.
अशें दिसता आयज जग उदरगतीचेर पावल मारता. नवी नविनूच यंत्रा निर्मीती करता. व्हड व्हड ज्ञाना दिता. तीं माथ्या वयल्यान उडोवपाक काय न्हय. तशेंच मनीस मोग करता तो वायट बुद्धीचो करता आसत जाल्यार ताका सुदारपाचे कार्य आसुंकूच जाय. जर ती बुद्धी वायट ना तरी तुमकां आवडना हाचो अर्थ ताका जबरदस्त ख्यास्त न्हय. तीच ख्यास्त ताची तकली पिड्ड्यार करता जावये. ताची सगलीं निर्माणी खरी, पूण ती जेन्ना आमच्या हातांत आसता तेन्ना बरें कर्म, कार्य करपाची एक शक्त तुजे कडेन आसा हेंच तूं विसरून वता. राग, दुस्वास, तिडक, मानसीक संतुलन हेंच तर बदलो घेता. तुजी चूक विनाकारण भोगूंक पडचीच कित्याक? शाणपणाचें न्हय तर शाणेपणाचे रस्ते आपणावप ना कित्याक? पूण सांगता ते प्रमाण मनीस मनीसपण विसरला… विसरता… भूत ही भिरांत मनशाच्या आंगांत उरूंक ना. मनशाच्या आंगांत उरल्या ती जित्या मनशाचीच भिंरात.
आयज मनिसूच हिंसक प्राणी जाला. बदलो हें परिवर्तन न्हय तर वायटाची बऱ्यात बदली करात. तुमच्या मनांत बरें हाडपाचे यत्न दवरात. अशें म्हळां भुरग्यां म्हऱ्यांत बरें तेंच करचें. तीं पळयतात आनी ध्यानांत दवरतात. तेंच शिकतात. तुमी सान भुरगीं न्हय जीं पळयता तेंच करतात. मनाचेर बरें परिवर्तन जातलें अशेंच आयकात आनी अशींच कार्यां करात. जगाक भिरांकूळ वृतीची लत लावन तांकांय तेच वळेरींत ओडूं नाकात. मनांतली वायट भिरांत तुमकांच पिड्ड्यार करता. तुमी जितले बरे रितीन कितेंय करतले तेंच जगाचे सुंदरतेक भर घालतलें…
पूण सगलीं मनां कोणें वळखल्यांत? सांगपाचें काम आसता. आयकतलो मनार घेता. बाकीचे उमथ्या कळशार उदक….!

सोनाली सु. पेडणेंकार
9923046779