भासाभाशेचो शिगमो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ल्हानशें सुपुल्लें गोंय. सुटके आदीं कोणाच्या शेकातळा आनी कितलीं वर्सां उरलें ? कोणें राखलें ? कोणें विकलें ? पुर्तुगेज गोंयांत येवचे आदीं हांगा मनीस जातींची वस्ती आशिल्ली काय ना? गोंयचो इतिहास केन्ना सावन सुरू जाता? गोंयाक इतिहास आसा काय ना? गोंयचो राजकारभार खंयचे भाशेंत चलतालो? कोण चलयतालो? ह्या साबर प्रस्नांच्यो जापो कांय वेळार खरे इतिहासाकार सोडून राजकारणी, तथाकतीत पुरोगामी, समाजसुधारक, आपघोशीत बुदवंत, विंगड विंगड माध्यमांतल्यान मांडत आसतात. कांय वेळार हेरां परस आपणें कितें तरी वेगळो सोद लायला असो तांचो गैरसमज जाता. आनी तांच्या ह्या अतितायेच्या मानसिकताये पासत समाजांतल्या चड शाण्यांक तकली वयर काडूंक वाव मेळटा. उपरांत सुरू जाता भासाभास. आरोप प्रत्यारोप.
सगलो वाठार केदो ? आदीं सावन येदोच काय ताचे परस ल्हान वा व्हड ? त्या वाठाराचो देव कोण? भौसाच्या बऱ्या खातीर ताका हालोवचो काय ना? तो शिमेर उरचो काय शिमे भायर व्हरचो? वाठाराचो विकास हो भौसाचो काय तो विकास करतल्यांचो? देवांक मनीस संबाळटात काय देव तांकां? वाठाराक देव एक आसता. मात त्या देवाक सांबळपी विंगड विंगड समिती आनी कमिटी. विंगड विंगड पंगड. वाठार राखपी देवाचेर ज्या वेळार हावळ येता, तेन्ना सोशल मिडिया, फोन, टीव्ही, अश्या साबार माध्ममांतल्यान निशेध सुरू जाता. ताच्या सांगाताक कोणूच नाशिल्ल्यान तो एका रातयांत थंय सावन नाच्च जाता. सगल्या वाठारांच्या देवांचो मुखेली बेताळ देव. विंगड विंगड पंगड, समिती, कमिटी बेताळा लागीं धांवतात. ते तांणी मागिल्लो जाय तो जाय तसो प्रसाद कौल दिता. आतां खरो कौल कोणाचो? फटीचो कोणाचो? खरी समिती, कमिटी कोणाची? उपरांत सुरू जाता भासाभास. आरोप प्रत्यारोप.
त्या निश्पाप सुपुल्ल्याचो जीव गेलो. तो तांणी केल्लो खून काय तांणी दिल्लो नरबळी ? अंधश्रद्धा निर्मुलन समिती, अंधश्रद्धा निर्मुलन विरोधी समिती, तथाकतीत पुरोगामी, विचारवंत, समाजसुधारक, हेर दिसांनी बेकार आसतना आपलेच कुले ताशीत आसतात. रांदचीकूड ते मसुंडी मरेन आवाज उठोवपी सुधारक ह्या वेळार मात शिगम्याचे रंग खेळूंक आपणां मदीं गुल्ल. कोणें कितें खावचें, कितें पिवचें हें थारावपी धर्माचे, जाती-पातीचे ठेको घेवपी धर्मांद ठेकेदार असल्या वेळार खंयच नदरेंत येनात. उपरांत सुरू जाता भासाभास. आरोप प्रत्यारोप.
विद्यापिठांत लग्न जाल्लो प्राध्यापक आपले विद्यार्थिनीक हेर प्राध्यापकांच्या कॅबिनांनी घुसून प्रस्नपत्रिकेची चोरी करता. फक्त राजकी आलशिरो, राखीव जागो, असल्या चेपणा खाला ताचेर कसलीच कारवाय जायना. ताका मेळटा फक्त तोंडी तंबी. आपआपले पांय ओडीत भायले भितरल्या मदीं मागीर सुरू जाता भासाभास. आरोप प्रत्यारोप.
लोकशाय, अधिकार, पर्यावरण, पर्यटन, शिक्षण, माध्यम हाचेर आवाज उठोवपी सगले मोने. पुरस्कारीत, पुरस्कार वंचीत जुवान, पत्रकार सगले भुसांचेर ताव मारीत चिंतन, मनन, संघर्श, दैवत हे विशींचे भासभाशेंत गुल्ल.
उपरांत खबरापत्रां, सोशल मिडिया, ब्रेकिंग न्यूज, पोडकास्ट,, आलेभाव कोलेभाव असल्यांचें फावता. तांचो भाव चडीक लागता. तांकां बेस बरी चरवण मेळटा. पयलीं हांव काय तूं, हांव खरो काय तूं. तांचे मदीं चडाओड सुरू जाता रंगीत उतरांची उधळण.
हें सगलें मुकाट्यांनी आपली तकली सकयल घालून आपणाल्या हातांतले मोबायल (आधुनीक कोलींत) नियाळींत बशिल्लीं मानव रुपीं माकडां. आपणां मदीं थारावन मेकळीं. “वायट नियाळीत राव, वायट आयकत राव आनी कांयच उतर काडी नाका.”
साबार गोंयकार नमनान सुरू जाला तो शिगमो काय शिमगो काय शिकमो हाचेर भासाभास करीत मज्जा घेता.
ओसस्यऽ…ऽ…ऽ… ओसस्यऽ…ऽ…ऽ… अती आनंद झाला!!!….

दादा हेगडे
9518942298