भाशीक वेव्हार आनी व्याकरण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वाक्यांतल्यान सममिती निर्माण करपा खातीर व्याकरणीक रचणुकेचो उपेग करपी अलंकारीक साधन समांतरतायेचो वापर केल्यार कवितेंत ही समांतरता पद्याची संगीतताय वाडोवंक शकता.

आमच्या दीसपट्टे जिणेंत आमी भाशेचो असंख्य तरांनी वापर करतात. खंयच्याय भाशेच्या वापरा फाटल्यान त्या भाशेची
एक व्याकरणीक चौकट आसताच. त्या चौकटीची वळख वा ताचे गिन्यान ती भास वापरपी दरेका मनशाक आसताच अशें ना, मात चडशे खेपे तो त्या चौकटीच्या चड भायर लेगीत वचना. कांय बारीक सारीक चुको सर्वसामान्य मनीस करता. मात सर्जनशील लेखनांत हे भाशीक नेम सामके म्हत्वाचे.
प्रभावी सर्जनशील लेखनाची बुन्याद व्याकरणांत खोलायेन रुजल्या. व्याकरणाक धरून बरयिल्ल्या अभिव्यक्तींत स्पश्टताय, सुक्ष्मताय आनी सुसंगतीक आदार करपी संरचनात्मक चौकट आसता. व्याकरणाचो बारीकसाणेन केल्लो वापर साहित्यीक कृतींची कला-क्षमता आनी परिणाम व्हड प्रमाणांत वाडयता. व्याकरणांत भाशेची वाक्यरचना, रूपविज्ञान आनी अशा हेर जायत्या गजालींचो आनी तत्वांचो आस्पाव जाता. सर्जनशील लेखनांत व्याकरण हो अभिव्यक्तीचो फाटीचो कणो म्हूण काम करता, जाका लागून लेखकांक आपले विचार अचूक आनी बारीकसाणीन सांगपाक मेळटात. व्याकरणाची बरी समजूत आसल्यार लेखकांक व्याकरणीक नदरेन अचूक वाक्यां तयार करपाक मेळटात, जाका लागून तांचें बरप वाचप्या मेरेन स्पश्टपणान पावता. सर्जनशील लेखनांत व्याकरणाचेर भर दिवपाचें एक मुखेल कारण म्हळ्यार स्पश्टताय आनी सुक्ष्मताय मेळोवप. योग्य व्याकरण लेखकांक आपले विचार सुसंगत रितीन मांडपाक आदार करतात, जाका लागून अस्पश्टताय आनी गोंदळ जायना. व्याकरणीक नेमांक पाळो दिवन लेखक चुकीचो संवाद टाळूंक शकतात आनी आपले विचार प्रभावीपणान मांडपाक शकतात. ही स्पश्टताय वाचप्याची समजूत आनी मजकूरा कडेनची संबंदीतताय वाडयता, जाका लागून लेखक आनी प्रेक्षक हांचे मदीं चड खोलायेन संबंद तयार जाता. देखीक, सर्जनशील लेखनांत योग्य विरामचिन्नांचो परिणाम विचारांत घेवचो. स्वल्पविराम, अर्दविराम आनी डॅश वापरल्यार वाक्याच्या तालांत आनी प्रवाहांत म्हत्वाचो बदल जावंक शकता, जाका लागून वाचप्याच्या अर्थाचेर परिणाम जाता. काळजीपूर्वक रचणूक केल्लें वाक्य वेगवेगळीं भावनां उक्तावंक शकता आनी बारीकसाणीन अर्थ निर्माण करपाक शकता, जाका लागून एकंदर वाचन अणभव समृध्द जाता.
व्याकरणाक लागून लेखकाच्या कला अभिव्यक्तींत आनी शैलीक लेगीत योगदान मेळटा. सर्जनशील बरप म्हणल्यार फक्त म्हायती दिवप न्हय जाल्यार भावना उक्तावप, जिवी प्रतिमा रंगोवप आनी मनशाच्या अणभवाचे सार सांगप ह्या गजालींचोय आस्पाव जाता. व्याकरणाचेर प्रभुत्व मेळ्ळ्यार लेखकांक वाक्यरचना, शब्द निवड आनी वाक्य रचणूक हांचे प्रयोग करून खाशेलो परिणाम सादपाक मेळटा.
वाक्यांतल्यान सममिती निर्माण करपा खातीर व्याकरणीक रचणुकेचो उपेग करपी अलंकारीक साधन समांतरतायेचो वापर केल्यार कवितेंत ही समांतरता पद्याची संगीतताय वाडोवंक शकता. ताका लागून वाचप्याक प्रतिध्वनीत जावपी लयबद्ध नमुनो तयार जावंक शकता. तेच प्रमाण क्रियापद, काळ, मनोभाव, आवाज अशो व्याकरणीक बारीकसाणी समजून घेवन लेखकांक आपल्या बरपावळीक सूक्ष्मताय आनी खोलायेन ओतप्रोत करपाक मेळटा, जाका लागून तांच्या वावराचो भावनीक परिणाम वाडटा. सर्जनशील लेखनाच्या मळार व्याकरणांत कुशळटाय दाखोवप हें लेखक म्हणून वेवसायीकपण आनी विस्वासपात्रताय स्थापन करपा खातीर गरजेचें आसता. प्रकाशक, संपादक आनी साहित्यीक चड करून व्याकरण आनी भास यंत्रणेचेर खर पकड दाखोवपी हातबरपांक प्राधान्य दितात. चकचकीत, चूकमुक्त हातबरप लेखकाच्या वचनबद्धतेचेर सकारात्मक परिणाम करता आनी तांची प्रकाशनाची शक्यताय वाडयता. व्याकरणीक चुकांनी भरिल्लें बरप कामाच्या एकंदर दर्ज्यांत उणाव हाडून लेखकाचें स्थान उणें करपाक शकता आनी वाचप्याचो विस्वास उणो करपाक शकता. उरफाटें, व्याकरणाचेर लक्ष दिवपी लेखक आपल्या प्रेक्षकां कडेन एके तरेचो आदर दाखयतात, एक आनंददायक वाचन अणभव दिवपाचो यत्न करतात.
व्याकरणांतल्यान नेमाचो संच मेळटा. सर्जनशील लेखकांक चड करून ह्या मर्यादे भितर नवेंपण मेळटा. व्याकरणाचेर प्रभुत्व मेळ्ळ्यार शैलीगत नवनिर्माण तयार जाता. व्याकरण समजून घेवन लेखक ताची लवचीकता वापरून आविश्कारात्मक कथन तयार करूंक शकतात आनी वाचप्यांक मोहित करपी अपरंपरागत तंत्रांचो उपेग करूंक शकतात. व्याकरण आनी सर्जनशीलता हांचे मदलो हो सहजीवी संबंद सर्जनशीललेखनाच्या मळार रचणूक आनी नवनिर्माण हांचे मदल्या गतिशील परस्पर क्रियाकलापाचेर भर दिता. ते भायर सर्जनशील लेखनांत व्याकरणाचेर भर दिवप हें आकांक्षी लेखकां खातीर एक मोलादीक शिकपाचें साधन म्हणून काम करता. व्याकरणाक लागून प्रभावी संवाद सादपाक मेळटाच पूण भाशेची कुशळटाय आनी साक्षरतायेची कुशळटाय वाडटा. व्याकरणाच्या अभ्यासावरवीं लेखकांक भाशेच्या यंत्रणे विशीं म्हायती मेळटा, वाक्यरचना आनी भाशीक नमुन्यांची उंचेली जाणविकाय तयार जाता. ते भायर व्याकरणांतली घट्ट बुन्याद लेखकांक संपादन आनी पुनरावलोकन करपाक गरजेचीं साधनां सज्ज करता. व्याकरणीक चुको वळखून आनी दुरुस्त करून लेखक आपले लेखन संस्कारित करूंक शकतात, आपली शैली तीक्ष्ण करूंक शकतात आनी आपल्या बरपाचो एकंदर दर्जो वाडोवंक शकतात. बरोवपाची आनी संपादन करपाची ही पुनरावर्तन प्रक्रिया वाड आनी सुदारणा करपाक पोसवण दिता, लेखकांक काळाप्रमाण आपलें बरप विकसीत करपाक सशक्त करता.
निमाणें सांगपाचें जाल्यार सर्जनशील लेखनांत व्याकरणाचेर भर दिवपाची गरज खूप आसा. व्याकरण हो प्रभावी संवादाचो कोनशाचो फातर म्हूण काम करता, लेखकांक तांचे विचार स्पश्टपणान, सुक्ष्मतायेन आनी कलात्मक नदरेन सांगपाक जाय आशिल्लीं साधनां मेळटात. व्याकरणाचेर प्रभुत्व मेळोवन लेखक आपली अभिव्यक्ती क्षमता वाडयतात आनी साहित्यीक समाजांत विस्वास स्थापन करतात. व्याकरण हें लेखकांक भाशेची पुराय अभिव्यक्तीशक्त वापरपाक सशक्त करता, जाका लागून वाचप्यां कडेन प्रतिध्वनीत जावपी आकर्शक कथन तयार करपाक मेळटा. भाशीक वेव्हारांत व्याकरण हो फकत आग्रो उरचो न्हय जाल्यार ती दरेकल्याची सवय जावची पडटली.

प्रा. चिन्मय मधू घैसास
9823728640