भलायकी सेवा आनीक सुदारुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हेर राज्यांचे तुळेन गोंयांत भलायकी सेवा दर्जेदार आसा. मात भितर काम करपी एक- दोन मनशांक लागून पुराय सेवेक कांय वेळार खत लागता.

भलायकी म्हणल्यार धन संपत्त अशें म्हणटात. खरें तें. हातांत लाखांनी रुपया आसात आनी भलायकी इबाडत रावल्यार धना परस भलायकी श्रेश्ठ थारली ना? ताकाच लागून सगल्यांनी भलायकेची जतनाय घेवपाची गरज आसा. आयच्या भेसळीच्या, प्रदुशणाच्या काळांत हें तशें कठीण. मनीसूच मनशाचे दुस्मान जाल्यात, तरी दरेकल्यान आपली भलायकी सांबाळपाक जाय. जिबेचेर नियंत्रण दवरल्यार, शिस्तींत वागल्यार अर्दी लढाय जिखूं येता. गोंय भलायकेच्या मळार मुखार आसा. हांगा आधुनीक सुविधा, नवें तंत्रज्ञान आसा. देखून दुयेंतींक व्हडलेशे त्रास जायनात. दुयेंत पडल्यार, अपघात जाल्यार हाॅस्पिटलांत व्हरपाक 108 सुविधा आसा. दरेका गांवांत भलायकी केंद्र आसा. आयुर्वेदीक उपचाराची सुविधा आसा. ते भायर खाजगी दोतोरांचो आंकडोय व्हडलो आसा. हाॅस्पिटलांतल्या दुयेंतींच्या सेवे खातीर ‘केअर टेकर’ (मजतनीस) दिवपाचो विचार सरकार करता. तो सामान्य लोकांक परवडटा त्या मोलाक दितले, अशें हालींच भलायकी मंत्री विश्वजीत राणे हांणी सांगलें. सगल्या हाॅस्पिटलांनी ही सुविधा मेळ्ळ्यार बरें.
गोंयांत जिणेक खूब वेग आयला. सुसेगाद गोंयकार हालींच्या वर्सांनी तसो दिसना. तो आतां सर्तींत देंवला. हेरां सारकोच रातदीस घाम गळयता. अर्थांत थोडे पोब्र फिदाल्ग आसात, तांकां कसलीच ताकतीक नासता, देवान दिलां तातूंत ते समाधान मानतात. पूण, आपली परिस्थिती सुदारची म्हूण धडपडपी गोंयकारांचे भलायकेचेर परिणाम जावंक लागला. हांगां गंभीर दुयेंसांय वाडल्यांत. चडश्या लोकांचो जिबेर ताबो उरूंक ना. ते रातदीस, काळ- वेळ पळयनासतना खातना दिसतात. तेंय बी तेलकट, मसाल्याचें. हातांत पयसो घोळटा म्हणटकच तांकां तो खर्च करपाक कांय दिसना. हाचो भलायकेचेर परिणाम जाला. घरांत शिजना जाल्यार भायर खावचेंच, पूण ताका दर्जो आसतलो, हें पळोवचें. गोंयची जिणेशैली बदल्ल्या. सकाळीं उसरां उठप, मध्यानरातीं न्हीदप भलायकेक धपको दिता. दनपरां भाजी- पाव खावन रावपी लोक आसात. पयसो ना म्हूण ते हें करिनात. तर तांकां कामा मुखार वेळ मेळना. मागीर भलायकी इबाडली काय हाॅस्पिटलां लागीं करचीं पडटात.
हाॅस्पिटलांनी दुयेंतीची सेवा ताच्या कुटुंबांतले लोक करतात. पूण, जांकां शक्य जायना, ते केअर टेकर दवरतात. हे सेवेकरी दिसाक 400 ते 700 रुपया घेतात खंय. अर्थांत गरिबांक हें शक्य ना. म्हणून सवलतीच्या मोलांत ते दिवपाचो निर्णय सरकारान घेतला. ते विशींची खास येवजण तयार जाता. हाॅस्पिटलांत नोकरेक आशिल्ले तें काम करपाक शकनात? मायेमोगाचीं दोन उतरां दुयेंतीच्या कानार पडलीं जाल्यार तो बेगीन बरो जाता. दोतोर, नर्सी, कामगारांनी हाचेर विचार करूंक जाय. बरें उलोवपाक पयशे पडनात. दुयेंती आनी तांच्या लागसारच्या मनशांचेर सगलेच फुर्र करिनात. बरेच दोतोर, नर्सी, कामगार मोगाळ आसात. कांय आपूण जावन मजत करतात. पूण एकल्याक लागून जसो सगल्यांचे मेहनतीचेर उदक पडटा, तसलोच प्रकार हाॅस्पिटलांनी जाता. म्हापश्यां जिल्हो हाॅस्पिटलांत काल दोग ड्रायव्हर आनी एका कर्मचाऱ्याक निलंबीत केला. तांणी कामचुकारपणा केली, असो आरोप आसा. तरीय पुराय हाॅस्पिटलाच्या स्टाफाक नांवां दवरप समा जावचें ना.
भलायकेच्यो सगल्यो सुविधा मेळच्यो हे खातीर सरकाराचे यत्न चल्ल्यात. कॅन्सर तपासणी, ताचे वयले उपचार, वंध्यत्वाचेर उपाय… हीं सरकारान उबारिल्लीं बरीं पावलां. हालीं कितेंय जालें जाल्यार चार- पांच तरी वैजकी चांचण्यो करच्यो पडटात. ताका उणेच पांच ते धा हजार रुपया खर्च येता. प्रकरण चड गंभीर आसल्यार तो सहज लाख – दोन लाखांचेर पावता. ताकाच लागून आयज सुखवस्तू कुटुंबां पसून सरकारी हाॅस्पिटलांनी वचपाक लागल्यांत. गोंयांत स्थायीक जाल्लो कनिश्ठ मध्यम वर्गीय, गरीब लोक तर सरकारी हाॅस्पिटलांनीच दिसता. गोंयांतल्या सगल्याच हाॅस्पिटलांनी आनीक सुविधा मेळपाची गरज आसा. निदान तालुक्यांतलें एक तरी हाॅस्पिटल जिल्हो हाॅस्पिटलाच्या दर्जाचें जावचें. रातच्या वेळार थंय दोतोर मेळचो. 1- 2 हाॅस्पिटलां सोडल्यार हेर कडेन दुयेंती भायर पडलो काय ताची कूड व्हरपाक पालिका, पंचायतींक, आमदारांक पांयां पडचें पडटा. हाॅस्पिटलांक ती घरा पावोवप शक्य ना? कांय व्हडल्या हाॅस्पिटलांनी तर कूड धांपपाचें धवें लुगट पसून दिनात. हाॅस्पिटलांनी साबार तरांचीं उपकरणां हाडून दवरल्यांत, मात तीं चलोवपाक मनीस नासतात….. आनिकूय साबार उणाव आसात. लोकां कडेन उलयल्यार कळटलें. हेर राज्यांचे तुळेन गोंयांत भलायकी सेवा दर्जेदार आसा. मात भितर काम करपी एक- दोन मनशांक लागून पुराय सेवेक कांय वेळार खत लागता. हें योग्य न्हय.