भरिल्ली मूठ

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दर कामाक मर्यादा. एक शीम आपल्या ध्यासाचेर बोट आनी तें पूर्णतायेक पावोवपाची आस्त. अशें शक्य जावं येत? कशे जमलें इतल्या खोल दर्यात वचुन खोलाय मेळोवप

वळेसर

जिवीतांत निश्चय आनी स्वतावेलो विश्वास मनशाक खंयचे खंय पावोवंक जापसालदार म्हणपाचें फातराचेर कोंरांतपाचे  काम. दोळ्यां सामकार करुन दाखोवपी एक कापाझदादीचें व्यक्तीमत्व म्हूण आज ताच्या दुस्मानाक पसून ताची फाट थापटुवपाचो वेळ आयिल्लो. “The key to success is to start before you are ready.” Those who cannot change their mind,  cannot change anything. ही वाक्यां घट मनांतल्या मनांत घोळयत मुखार पावली मारीत केन्ना धांवतालो, केन्ना उडटालो, केन्ना कांसवाच्या पावलांनी चलत रावत उचांयेर पाविल्लो जंय ताका आडमेळी घालतल्याक तोंड वांकडें करुन शेण खायत रावचें पडिल्लें. मुळांत घरांत सगळे आसतना दुसऱ्या कडेन येदेंशें तोंड करून पळोवपाचो वेळ येना. म्हणूनच तर आमकां कोणच फाटीं ओडूंक शकलो ना. शारांत येदे नांव करपाची कापस्ताद नरहरान करून दाखयिल्ली. सगळे ताची तोखणाय करताले. कांय जाण मनांतल्या मनांत जळटाले. नरहराक मातुय पडून वचूंक नाशिल्लें. “जमता तें केलां प्रयत्नात परमेश्वर म्हणटात… तेंच तें” . ताकाच लागून शक्य जालां, कारण “अशक्य म्हणटा तें कांय ना. तुमचे यत्न आनी विचार तुमकां वाट दाखयतात.”.

आज एके आंतरराष्ट्रीय परिषदेक ताणें उलो मारलो, ती उतरावळ आयकतना बशिल्ले अजापांत पडिल्ले. सखोल गिन्यानाची चर्चा हॉलांतच सुरु जाल्ली. पयशेकार, गिरेस्त जायते पळयल्यात, पूण नरहर एक कुशल वक्तो, वेपारी, तत्वगिन्यानी, गिन्यानाचें भांडार. परिषद गाजोवन आपल्या देशाक उंचेल्या पांवड्यार किर्त मेळोवन विश्वाचें  सपन साकार करपाक वावुरपी. सार्वभौमिक विश्व, मानवतावादी लोकोपकारी वैचारिक देवाण घेवाण करपाची संकल्पना मांडुन लोकांक चाट करपांत यशस्वी जालो. पनेळांतल्यान नाल्ल पुंजावन हाडपी म्हूण ताचे कडेन आडनदर करतल्यांची सहज जिरिल्ली. आचार्य अत्रेचें भारदस्तपण, वाणी तशीच थक्क करताली. पूण आयचो दीस नरहराचोच आशिल्लो.

पसरकार, भाटकार, आदोगाद, समाज सुदारक ते सगळें आसुनुय एक मनीसपणाचो जळटो खांबो. सुरवे कांय जाण राजकारणाचो वास येता अशें म्हूण स्वताच घुस्मटले. पूण जेन्ना पक्षान फॉर्म भरपाची मागणी केली, तेन्ना नरहरान सरळ न्हयकार दिलो.

“हें करपाक हांव तुमकां उलो मारीना. म्हाका हांतलें कांयच नाका.” ताठ मानेन नरहर उलोवन गेलो. तांतुत खंत, जैत, हार ना साप शिडयेचो खेळ नदरेक आयलो. मातशे चार पयशे किरवंटीक लागतकच लोकांची उतरां कशीं बदलतात,  ना… ना अहंकार, इगो , तो झेत… ब्रिद वाक्य “Either you run the day, or the day runs you”. पॉश पार्टिय भरपूर. तांतुत वांटेकार जावपाचो ताचो स्टेंर्डड. पूण केन्नाच व्हांवन गेलो ना. ना तर कांय जाणां भशेन बल्ल जावन केन्ना पडपाचो. दर कामाक मर्यादा. एक शीम आपल्या ध्यासाचेर बोट आनी तें पूर्णतायेक पावोवपाची आस्त. अशें शक्य जावं येत? कशे जमलें इतल्या खोल दर्यात वचुन खोलाय मेळोवप, तांक! बळ!!  ताकाच  सलाम … सर्वसादारण मनशाक अशे पचोवपाक येत?

टीव्ही समाज माध्यमांतल्या चॅनलांनी ताच्यो मुलाखती, मासिकांच्या पयल्या पानांनी फोटो, भरपुर तुस्त . नरहर मात पाय घट जमनीर दवरुन आशिल्लो. ताणीं मान भोवमानाची आस्त केन्ना  बाळगिली ना. सतत मुखार वचचें हेंच ध्येय. समाजाक उंचेल्या पावड्यांची खावड दिवन देखीचो पांवडो घालुक सोदलो. खरें म्हणल्यार ताचे सुवातेर दुसरो कोण आसता तर तो केन्ना हार खावन बसताशिल्लो.

तो नरहर… कसल्या कांतीचो देवाक खबर. जाणा हांवें ताका फोंडांत वडोवपाचे कितले यत्न केले पूण घडलें उरफाटे. ताची पाळांमुळां खणटल्यांक तो दिस्त पारखिता. तो बुद्धिबळाची चाल न्हय, ताबलानीय तितलोच. केन्ना केन्ना दिसता ताचें नशिबच ताका साथ दिता!! काय पूर्वपुण्याय. पूण असलें काय तो मानिना.

“लहरोंसे डरके नौका पार नहीं होती

  कोशिश करनेवालोकी हार नहीं होती”

ही गांठीक बांदिल्ली ताचीं उतरां म्हणल्यारच ताज्या जिवीताची वाट. खर तपश्चर्या, साधनेंतल्यान जोडिल्ले हें जैत. सुरवेक ताच्यो बकच्छायो जायते जाणांनी केल्यो. अश्या खिणांक तांणें फकत मौन पत्करलें. कोणाकुच प्रत्युतर दिलें ना. म्हणुनच जायते जाणांक आयजुय दिसता. हेंच ताच्या घसघशीत येसाचें कारण. नरहरान जमनीर फाट तेंकोवन दीस सारले. कदेलांनी, तामरेतीर,

सोफार वरांची वरां बसुनय दीस काडले, पूण सामान्य जावनुय असामान्य म्हूण नोंद दवरपा सारकी जीण जगलो.

चार दिसा उपरांत तांकां आपोवणें आयलें एके भायले नांवाजते कंपनी कडल्यान. तिचे बरोबर एक व्हड वेपाराचें डील सायन करपाची ऑफर घेवनुच. सगळो बोवळ, गडबडीत जाल्लें. नरहराक  खरें म्हणल्यार मनांत नाशिल्लें, पूण हेरांनी ताका  गळ घाली. विधात्यान कितें बरोवन दवरिल्लें आसता कळना. परिषद सोंपोवन येतना ताचो भंयकर मोटो अपघात जालो. खंतीची गजाल डील सायन करपाचें सपन फिसकटलें. कोणाचें नरहराचें ?!!! कांय समजना…..काय?…!!

दोन दीस जाले नरहर आयसीयुत आसा. ताच्या घरचे, हितचिंतक, इश्ट, सामान्य लोक ताचे खातीर प्रार्थना करीत आसात. वचत काय वांचत, कोणाच्यान कांय गॅरेन्टी दिवं नज. पूण ताची एक जाणटी पणजी आसा… तिचें म्हणणें,  “आमच्या नरुक कांयच जावचें ना. तो जितलो खोल उदकांत उडकी मारता तितल्याच डब्बल स्पीडीन भायर सरता.

पळोवया.. सगळे दोळे लावन बसल्यात , आस्तेन.. आशेन व्हड उमळशिकेन.

विजया असोळडेकार