भांगरभूंय | प्रतिनिधी
खरी जीण वास्तव ,समजुन मार्गदर्शन करपी अशा पापाची आज खरेंच गरज आसा दर एका घराब्यातल्या आमच्या सारक्या विद्यार्थ्याक
हे फावट म्हाका ए+ मेळ्ळी.
“बेस्ट मरे, म्हणल्यार तूं खूब फुडें पावलो, अशें दिसता तुका?”
“ए+ ग्रेड म्हणजे तशेंच न्हय?”
“सांगपाची गरज ना”. बापायल्या उतरांनी परेश आज मात्सो गोंदळ्ळो. ताका आज विचार करपाची गरज पडली.
“खंय तरी हांव फाटीं पडटां. नेमको खंय?” ह्या चितनांत ताका ग्रेड म्हणल्यार…फकत घेवपा पूरती. खरें म्हणल्यार शिकप सारकें जावपाक दाय म्हणल्यार “व्हेल्युज” कळपाक जाय. शिकलां तें जिवीतांत उपेगी पडपाक जाय”. हेंच पापा सांगतालो. पापचें म्हणणें बरोबरच आसतालें अशें दिसलें. कॉलेजीत अशी ग्रेड भोव कमी विद्यार्थ्याक मेळिल्ली. कांय जाणाक “लो” मेळ्ळी. पूण कसली ग्रेड कितें कांयच पडून वचुंक नाशिल्लें… शिकपी भुरगीं ती पिराय आनी
शिकप. बरें शिकप एक आव्हान! कशें पेलप कांय, कळपाक कठीण.
निकाल लागलो त्या दिसा पार्टी, हॉटेलांत खावप जेवप. पूण परेश सकाळच्यान मात्सो सीरीयस विचार करपाक बाध्य जाल्लो. सरळ तांणें आपल्या इश्टा बरोबर शेअर केलें.
“डॉट बी सो सीरीयस यार.. नहीं तो… हे संवसारांतले लोक …. तुझे जीने नहीं देगे.”
“Believe you can and you’ re half way there”. एका इश्टान आपले डायरींतली हीं उतरां वाचून दाखयलीं. इश्टानी व्वा ! व्वा !!!! म्हणत होकार दिलो.
परेशाक आपुण सारको ट्रेकार आसा म्हूण आनंद जालो. फुडें म्हजी पावलां हांवेच मारपाची. फुडार हांवेंच
घडोवपाचो. “व्हेल्युस ऑफ लायफ” म्हज्या डायरींत बरयल्यात. तो पोस्टर करुन म्हजे कुडींत दोळ्यां सामकार रात दीस दवरतलों. टक्केवारी.. पर्सनटेज म्हवाची, पूण यर्थातान चलतां भोंवतना लागतलें तें वेव्हारी गिन्यान. परेश कांय दीस, म्हयने, कांय वर्सां ह्या तपाक बसलो. ध्यान करतां करतां कितें हाताक लागतलें ते सोदत रावलो. इश्टां सांगातान कोडु, गोड अणभवय आयले. मुळां शिकतना पापाच्या म्हणण्या प्रमाण तांणे “टक्के” मतींत दवरतना जाची गरज आसा ताचेर “फोकस” दवरलो.
कल्पनेच्या विश्वातलो परेश पापाच्या मार्गदर्शनात रमलो. “प्रेक्टीकल” त्याच वातावरणांत ताका आपल्या आजयेची याद
जाली.
“जाणा मरे गणपती आवयची प्रदक्षणां घालुन उबो जालो. कार्तिकेयाक पृथ्वीची प्रदक्षणां घालुन येता म्हणसर वेळ जालो. “बुदवंतकाय” म्हणटात ती ही. शिकप जायच पूण आपली वाणी कृती म्हत्वाची आसता.”
परेशान आव्हान स्वीकारपाचें थारायिल्लें. तो आदल्या यादीच्या रिलांत पावलो. आज्यान, पणज्यान, व्हडल्या व्हडल्या व्यक्तीत्वांनी आपली जीण कशी घडयली हाचोच अभ्यास करीत… मुखार पावली मारुंक लागलो. चलतना धडपडटालो, पूण आपली जीण घडोवंक तांणे वाटेवेल्यो आडखळी पयस करपाचें थारायिल्लें.
आज विद्यार्थी अभ्यासु आसुनय ” टक्केवारी” कमी जातकच “प्रवेश मेळना म्हूण निराश जातात. दोतोर जावंक मेळ्ळें ना, आपली इत्सा पूर्ण जावची ना म्हूण फुडें पावली मारचे आदिंच भिजुड जावन “हार” मानतात…जीण सोंपयतात.
“हांव तशें करचो ना ” हो परेशाचो निर्धार आशिल्लो. एकाद्री वाट सोदतां सोदतां चड वेळ लागता. वाट मेळना, अशें म्हूण दुसरी वाट मेळची ना अशें खंयच बरोवन दवरिल्लें ना”.
“मनांतल्यो खंती, लोकांचे थोमणें, पाडेपणां, इश्टाची द्वेश भावना, सगले वजें माथ्यार घेवन बसप ना. तें कुशीक दवर, फुडली वाट चल.” आजी ताज्या बापायक सांगताली. तें ताका पटलें. म्हजे मनांतलें पापाक सांगलें जाल्यार चड बरें शेअर जातले”. पुस्तकांतलो किडो जावचे परस खरी जीण ….रियालीटीत …जगपाक शिकपाक जाय. “बुदवंतकाय हीच आयुष्याची चावी” परेश ए प्लस घेवन वयर उडणां मारुंन वतना दर एक पावल सांबांळुन दवरुंक शिकतालो.
जीण सोपी, सादी, सरळ न्हय. निराश जावन काळखांत बसपाची न्हय. पाखांट्यांनी उर्बा भरुन घोणी भशेन उंच उडत रावपाची.
“शिक्षक दिन” मनयतना ताका खिणां खिणां दिल्या वाक्यांनी विटामिनाच्यो गुळयो खावयल्यो. “फेस द व्हल्ड व्हीथ ए स्मायल” आपले बरोबरचे कॉलेज, विद्यापीठांतले सांगाती तांचे सांगाता आपणें स्वताक कशें सांबाळप म्हत्वाचें ……अशे वेळार जाय जीण…..जियेवपाची कला , बुदवंतकाय चवथीच्या चंद्रिमाक दुस्मान म्हूण पळयनासतना गणेशाची बुद्धिमत्ता…….जाय.
आपल्या खादांर देशाचें वजें आसा तें सांबांळपाक तें सामर्थ्य , बळगें , ती धमक, आमच्या सारक्या तरनाटे पिळगेत आसपाक जाय. परेशान आपल्या बरोबरच्या इश्टांक हतयाचें बळगें घेवन मुखार पावली मारपाची प्रेरणा दिली.
“गणपती लोकनायक” गिन्यानुय दिवपी अश्यो बऱ्यो देखी घेवन आत्मविश्वास किल्लावन काडप गरजेचो.
“इश्टांक पापा बरोबर भासाभास करपाक आफयतलों ” आपलो पापा ताका इश्ट कसो दिसलो….जंय ताका मन मोकळें करचें दिसलें.
“तुमी म्हज्या पापाक मेळपाक येयात”
“जाणां हांव तोच तुका सदांच गायड करीत आयला.” दुसऱ्या इश्टान म्हणलें.
“शेनवाराक पापाक मेळपाक कोणाच्या मनांत आसा तांणी येवपाचें”.
“ए + ” मेळ्ळिल्ले, पयशेकार, सादारण मार्क आशिल्ले. सगले आठ- धा जाण परेशाच्या पापा बरोबर भासाभास करपाक पावले.
“पापा तुजो बरो शिक्षक मरे तापलो ना आमचेर.”
“नशीब, तुका असो बुदवंत बापुय आसा”.
“प्रॅक्टीकल विचार करपी”.
“आनी दोन चार खेप ताका केन्नाय मेळुया, उलयतकच मन हलकें जाता”.
“खरी जीण वास्तव ,समजुन मार्गदर्शन करपी अशा पापाची आज खरेंच गरज आसा दर एका घराब्यातल्या आमच्या सारक्या विद्यार्थ्याक” म्हणलें इश्टांनी.
विजया शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
