भांगरभूंय | प्रतिनिधी
बाल्या हें एक चार वर्सांचें चली भुरगें. आवय बापायली अपूरबायेची एकलीच धूव. गांवच्या प्राथमिक मराठी शाळेंत चवथेच्या वर्गांत तें शिकतालें. शिकपांत हुशार, गिन्यानी आनी संस्कारी. वडिलांक मान दिवपी, गुरुजनांक देव मानपी, मनजातीचेर मोग करपी. तें एक अत्यंत गुणी आनी मोगाळ भुरगें आशिल्लें. ताचें खरें नांव बहिल्या. पूण मोगान चडसो लोक ताका बाल्याच म्हणटालें. बाल्या सकाळचें शाळेंत वतालें आनी दनपारा म्हणल्यार शाळा सुठून घरा येतालें. ताच्या घरा पासून दिडशें तें दोनशें मीटर पयस ताची शाळा आशिल्ली. देखून तें चलतूच शाळेंत वतालें आनी यतालें.
डिसेंबरचो म्हयनो, सकाळचे ओलेंशें धुकें, थंडेचो कुडकुडो, अशे स्थितींत भुरग्याच्या आंगार स्वेटर घालप खूब गरजेचें आसलें. बाल्याय बी सकाळचें आपल्या आंगार स्वेटर घालूनच शाळेंत वतालें. अशेच एक दीस शाळा सुठून घरा यतना ताका एक सुण्याचो पेटो दिसलो. रस्त्याचे धेगेक आपल्या ल्हानशा पांयांनी माती उस्तितालो आनी उस्तून जाल्ल्या फोंडकुलांत आपलें नाक घालून वास घेतालो, तो ल्हान सो घुबघुबीत मातये कोराचो पेटो आपल्याक खावपा खातीर कितें तरी सोदतालो अशें बाल्याक दिसलें. तो पेटो बरोच भुकेला आसतलो असो अदमास लावन बाल्या ताच्या म्हऱ्यान गेलें आनी ल्हवूच ताका उखलून आपले वेंगेंत घेतलो. ताच्या माथ्यावयल्यान हात भोंवडायत ताणें हांगां-थंय, ताची आवय बी दिसता काय म्हूण पळयलें. ताची आवय जावं दुसरी सुणीय बी ताका थंय दिसलीं ना. जरूर हो पेटो शेणला आसतलो आनी तो आपले आवयक सोदपाचो यत्न करता आसतलो, असो अदमास बाल्यान लायलो. बाल्याचे वेंगेंत तो पेटो खूब खूश आसा अशे दिसतालें. आपल्या ल्हानशा तोंडांतल्यान कू कू करून आवाज काडून बाल्याक तो कितें तरी सांगपाचो यत्न करतालो अशें जाणवतालें. ताची ती पिरपीर बाल्याक समजली आनी तें ताका घेवन घरा वचपाक वाट चलूंक लागलें. वाटेर वतना जायतो लोक तांकां पळयतालो. त्या रस्त्यावयल्या सुण्या पेट्याक खंय घेवन वता गो…? अशें कांय जाणानी ताका विचारलेंय बी, पूण बाल्यान तांचेर लक्ष दिलें ना. ताणें आपले कमरेक बांदिल्लो स्वेटर सोडून पेट्याक स्वेटराक गुटलायलो. पूण रोखडोच तो स्वेटरा भायर आपली तकली काडून भायर पळोवंक लागलो. बाल्या तशेंच फुडें चलत रावलें. वाटेर ताका एक भुसारी पसरो दिसलो. ते पेट्याकूच घेवन थय घेलें. पसऱ्यार एक जाण्टो बाबा आशिल्लो. बाल्यान बाबा कडेन पापेलांवाची रिकामी कास मागली. पापेलांवाची कास कित्याक जाय गो तुका…? अशें कांयच विचारीनासतना बाबान ताका पामोलीन तेलाच्या पाकिटांची रिकामी कास दिली. बाल्या कास घेवन फुडें चलूंक लागलें. फुडें येवन, रस्त्याकूच तेंकून आशिल्ल्या मोट्या आंब्याच्या झाडा पोंदांक तें येवन बसलें. सुण्या पेट्याक थोडो वेळ जमनीर दवरलो, स्वेटर परतून आपल्या कमराक बांदलो आनी ते रिकामी काशेचो वयलो भाग पिजून कास वयल्यान उक्ती केली. आनी सुण्यापेट्याक काशेंत बसोवन सोमतोच ताचो बारसोय केलो. त्या पेट्याक ताणें ” कुत्रे ” अशे बरेशे नांव दवरलें. ती रिकामी तेलाची कास म्हणल्यारूच कुत्रेचे पाळणें आशिल्लें. काशेंत बसोवन कास वेंगेंत घेवन ते परतून घरची वाट चलूक लागलें. आतांय ताका लोक वतना पळयताले आनी कांय जाण म्हणटाले ‘ पळयात हे चलयेक, फाटीर पुस्तकांचे वजें आनी वेंगेंत रादचें कुडींतलें सामनाचें वजें. आतांच्या ह्या भुरग्यांक शाळेंत शिकपाक धाडटात काय घरचें सामान हाडूंक धाडटात…? अशे करून लोकांची उतरां आयकून, चलत धडपडत बाल्या घरा कडेन अर्धवर उसरा पावलें. आवय वाट पळयतूच दारांत उभी आशिल्ली. बाल्याचें वेंगेंत कास पळोवन आवयन अजापान विचारलें. ही आनी तेलाच्या पाकिटाची कास खंय सावन लहाडली गो बाय तुवें…? बाल्यान काय जाप दिली ना. पेट्याक पळोवन आवय चाळवतली अशी बाल्याक भिरात आशिल्ली. ते तशेच ती कास घेवन घरांत भितर सरलें. भितर सरताना काशेंत आशिल्लो सुण्यापेटो आवयन पळयलो आनी ताचेर चाळवली, बाल्याची भिरांत खरी थारली.
“हो आनी सुण्या पेटो कित्याक हाडला गो तुवें…? घरांत माजरां आसा ती कमी? हो पेटो हाडला तो. फाल्यां सकाळीं शाळेंत वतना परत व्हर ताका आनी आशिल्ल्या जाग्यार सोड. आमकां नाका घरांत सुणीं…!” आवयचीं अशीं उतरां आयकून बाल्या खूब दुखी जालें. हातान आशिल्ली कास बलकांवाच्या एका कोनशाक व्हरून दवरली. भितर वचून फाटी वयलें दप्तर काडून मेजार दवरलें. पेट्याक उदक आनी कांय बिसकुट्यो खावपाक हाडून दिल्यो, ताच्या माथ्या वयल्यान हात भोंवडावन ताका खावपाक सांगलें. इतलें सगलें करतना बाल्याच्या दोळ्यांतल्यांन दुकां पडटालीं. आवय थंयच उबी रावन सगलें पळयताली,
” जाले मगो ताका बिस्कूत बरोवन…? चल तूं आतां जेवपाक. उदक, तो पियेतलो.” आवयन सांगलें. बाल्या दुख्खी मनान भितर गेलें. ताका दुख्खी पळोवन आवयचेंय काळीज दुखतालें. फाटल्यान आवय बी भितर गेली.
दनपारच्या जेवणा उपरांत बाल्या सुमार वर भर सदांच न्हिदतालें, पूण आयज तें न्हिदूंक नाशिल्लें. बल्कावान पेट्या म्हऱ्यांत तें येवन बशिल्लें. फाल्यां सकाळीं ताका परतून आशिल्ल्या जाग्यार सोडचो पडटलो हें येवजून ते अदीच दुख्खी जातालें आनी ताच्या दोळ्यांतल्यांन दुकांय येतालीं. आवय जेवल्या उपरांत बाल्याक सोदीत भायर बलकावान आयली. ताका पेट्या म्हऱ्यांत बसून रडटा तें पळोवन तिच्या काळजांत कच्च जालें. तिणें फुड्यान वचून ताका वेंगेंत घेतलें, कित्याक रडटा गो बाय तूं…? अशें विचारलें, आयज तूं न्हिदूंक ना कित्याक अशेंय विचारलें. पूण बाल्या कांयच उलोवंक ना, तें फकत रडत रावलें.
( फुडें चलता )
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
