बाप्पा पावलो गोंयांत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गणपती ः हॅलो, हॅलो. 

हुंदीर ः ‘हरी ओम’. 

गणपती ः कोण उलयता? 

हुंदीर ः बाप्पा, हांव हुंदीर उलयतां. 

गणपती ः हें मदींच हरी ओमशें? तूं कोणेंय फोन केल्यार ‘जय गणेश’ म्हणटालो मरे. 

हुंदीर ः बरोबर तुमचें.  जालां कितें जाणां बाप्पा, आषाढी एकादशीक तुमी म्हाका पंढरपूरांत व्हरून हाडत सावन थंयच्या लोकां भशेन म्हज्याय तोंडार ‘हरी ओम’ येता. कोणालोय फोन येवूं, कशें आनी कितें म्हणून कोण जाणां जय गणेशा बदला तोंडार ‘हरी ओम’ येताच. ‘हरी ओम’. साॅरी बाप्पा. 

गणपती ः इट्स ओके. म्हाका दिसलें तूं म्हाका विसरलो काय म्हणून?

हुंदीर ः बाप्पा, हांव तुमकां कसो विसरन? तुमी आमचे जीवनदाते. तुमकांच लागून आयज आमची पिळगी तिगून उरल्या. हांव तुमचें वाहन म्हणून लोक तुमच्या वांगडा आमकां मानान वागयतात,  आमकांय प्रसाद दवरतात. आमी कितलीय मस्ती करूं, वस्तूंची वाट लावूं, कितलींय धुमशेणां कांडूं तुमचे भक्त आमचो जीव घेनात. आमकां वीख घालून मारिनात. हुंदराक मारल्यार गणपतीक लागता अशें म्हणून आमचेर बडीय उबारिनात. बरें, तें आसूं, बाप्पा, कित्याक फोन केल्लो?

गणपती ः आरे, केदो वेळ जालो तुका हांव फोन करतां. तुजो फोन परत – परत एंगेज्ड मेळटा. इतलो वेळ कोणा कडेन उलयतालो?

हुंदीर ः चिचुंदरे कडेन. हांव आनीक कोणा कडेन उलयतलों? ती अशीच करता. फोन केल्यार वरांचीं वरां फोन दवरिना. आपूण स्वास घेना आनी म्हाकाय स्वास घेवंक दिना. ती म्हाका गोंयची अपडेट दिताली. तिणें व्हाॅटसअॅपाचेर धाडिल्ले गोंयचे फोटे हांव पळयतालों. डावनलोडूच जायनात. 

गणपती ः अशें? तूं आतां आसा खंय तर?

हुंदीर ः कैलासाच्या मुळसांत. 

गणपती ः थंय मातसो रँजीचो प्राॅब्लेम आसा. एक काम कर. कैलासाचे तेंगशेर म्हज्या बाबान पयरूच नवो मोबायल टाॅवर उबारला. थंय फूल रँज मेळटा. थंय वच. चिचुंदरेन धाडिल्ले सगले फोटे डावनलोड कर आनी रोखडोच सकयल यो. म्हाकाय ते फोटे पळोवंक जाय. गोंयची स्थिती, परिस्थिती आनी गोंयकारांची मनस्थिती जाणून घेवंक जाय. बेगीन यो. आमकां आतां गोंयांत वचूंक जाय. म्हाका येवकार दिवंक गोंयकार सामके तयारेन रावल्यात. तांचीं मनां उमेदीन भरल्यांत. दुसरें म्हणल्यार म्हाका म्हजी पणजी कशी सजल्या, नटल्या, बदल्ल्या तें पळोवंक जाय. ती आतां स्मार्ट जाल्या अशें बाबा म्हाका सांगतालो. चल, चल, बेगीन यो. 

हुंदीर ः ओके, बाप्पा. आतांच कैलासाचे तेंगशेर वतां, चिचुंदरेन धाडिल्ले सगले फोटे डावनलोड करतां आनी सोमतो हांगा येतां. तुमी चलात मुखार. 

गणपती ः चलात मुखार? तुजे फाटीर बसून भोंवपाची म्हाका इतली संवय जाल्या की हांव चलपूच विसरलां. दोन पावलां घालीं की म्हाका खरस मारता. 

हुंदीर ः बरें, बरें. येतां हांव रोखडोच. 

(हुंदीर सगले फोटे मोबायलाचेर डावनलोड करून गणपती कडेन येता.) 

गणपती ः आयलो? यो. पयलीं म्हाका गोंयचे फोटे दाखय. अंदूं खंय गोंयचे सगले रस्ते गुळगुळीत, सुळसुळीत जाल्यात अशें म्हजो बाबा म्हाका सांगतालो. दोळे धांपून गोंयच्या रस्त्या वयल्यान चल अशेंय म्हणटालो. पणजी मुदार जाल्या. हे फुडें ती केन्नाच बुडची ना अशेंय कितें तरी म्हणटालो. खरें काय तें? गोंयचे रस्ते इतले बरे जाल्यात? अंदूं पावसान पणजी बुडली ना?

हुंदीर ः चिचुंदरेन धाडिल्ल्या फोट्यां वयल्यान तरी पणजेचे रस्ते सुळसुळीत जाल्यात अशें दिसना. वर्सावळी प्रमाण अंदूंय पणजी बुडली अशेंशें कितें चिचुंदर सांगताली. तिका खंय कला अकादमींत पेंवन वचचें पडलें. घे. पळयात. चिचुंदरेन धाडिल्ले फोटे. 

(हुंदीर गणपतीच्या हातांत आपलो मोबायल दिता. गणपती स्वायप करून एक – एक फोटो पळयता.) 

गणपती ः हें कितें? अंदूंय रस्त्यांची तीच स्थिती. हो आनीक कोणें उदकान भरिल्ल्या फोंडकुलांचो बरो फोटो काडला मरे. त्या फोट्यांत चंद्राचें प्रतिबिंब ज्युस्त दिसता. चवथीक अशेंच जालें जाल्यार लोक फोंडकुलांनीच चंद्र पळयतले आनी तांचेर ओगीच चोरयेचो आळ येतलो. अशें जावंक जायना. 

हुंदीर ः बाप्पा, रस्त्यार फोंडकुलां पडुंकूच जायनात हाचेर उपाय ना?

गणपती ः आसा. 

हुंदीर ः मागीर काडात न्हय उपाय. 

गणपती ः तोवूय हांव काडूं? तें काम मंत्र्याचें. पगार घेना तर तो? बरो पांच – स आंकड्यांचो पगार घेता. तें आसूं. तांचें तांकां. मूषका, ह्या फोंडकुलांतल्यान वचचे परस आमी इंद्रालें पुष्पक विमान घेवन गोंयांत गेल्यार कशें?

हुंदीर ः नाका. तें चुकून मोडलें – बिडलें वा त्या पुष्पक विमानांतलें कितेंय ना जालें जाल्यार ओगीच आमचेर चोरयेचो आळ येतलो. बाप्पा, तुमी टॅन्शन घेवुंनाकात. 

गणपती ः तूं आसतना म्हाका हुसको ना रे. पूण हीं फोंडकुलां पळयतकच काळजांत कल्ल जाता. पोरूंची याद जाता. घरा परततना फोंडकुलांत पडून म्हजें कमर धाडाविल्लें. अजून दुखता. 

हुंदीर ः बाप्पा, पोरूंची गजाल वेगळी. ‘मोदक खाल्यात ते पुरो’ अशें सांगुनूय तुमी मोदक खायत रावले. ताका लागून म्हजो बॅलन्स गेलो आनी तुमी फोंडकुलांत लंवडले. अंदूं मात तशें करुंनाकात. गोंयकारांनी कितलोय आग्रो करूं, आपणाक झेपता, पचता, जमता, तांकता तितलेंच खायात. 

गणपती ः बरें. 

हुंदीर ः म्हाका दिसता अंदूं तुमकां गोंयकार मोदकांचो आग्रो करचे नात. 

गणपती ः कित्याक म्हणटा तूं? 

हुंदीर ः गोंयांत सोयेचे मोदक फामाद. म्हाकाय ते खूब आवडटात. दर वर्सा तुमचो दोळो चुकोवन हांव ल्हवूच चार – पांच मोदक पोटांत उडयतां. कितें टॅस्ट तांची. अजून जिबेर घोळटा. पूण अंदूं सोयेक लागपी नाल्ल भयंकर वाडल्यात अशें चिचुंदर सांगताली. नाल्ल खंय गोंयांत 70 ते 80 रुपया जाल्यात.  

गणपती ः आरे बाबा ! म्हणजे आडसरा परस नाल्ल म्हारग जाले म्हणपाचे. 

हुंदीर ः हय बाप्पा. नाल्ल वाडिल्ल्यान अंदूं मोदकांत चिमूटभर सोय पडटली काय गोंयकार आमकां पुन्नाचे मोदक दितले तें पळोवचें पडटलें. 

गणपती ः चल या आमी. वेळ  जालो. गोंयकार आमकां रावतले. 

हुंदीर ः चल या. 

(दोगूय वतात) 

गणपती ः मुषका, पावले आमी गोंयांत. तो पळय अटल सेतू. कितलो सुंदर. 

हुंदीर ः हय. 

गणपती ः चल, खंयच्याय शेतांत देंवुया आमी. 

हुंदीर ः शेतांत? बाप्पा, गोंयांत शेतांच उरूंक नात. थंय आतां शिमिटाच्यो इमारती उब्यो जाल्यात. 

गणपती ः बरें. तशें जाल्यार एक काम कर. म्हाका मोडणार आशिल्ल्या शेतकाराचे खोंपींत व्हरून सोड.  

हुंदीर ः बाप्पा, खोंपींतशें ? व्हडले व्हडले बंगले आसतना खोंपशी? मंद उजवाड दिवपी दिवले खेरीज खोंपींत कसलोच उजवाड नासता. थंय सगलो काळोख. थंय कसलीच विजेची रोशणाय नासता आनी सिनेमाच्या गितांची जुगलबंदीय नासता. पोरूं तुमचो दोळो चुकोवन हांव ल्हवूच एका शेतकाराल्या घरांत गेल्लों. सगलोच काळोख. त्या काळखांत तीं मनशां कशीं रावतात तेंच कळना. काळखांत कितलेशेच फावटीं हांव पडलों. धोंपरां धाडावलीं. अजून मदीं – मदीं दुखतात. 

गणपती ः मूषका, म्हाका असलेंच थंड वातावरण आवडटा. म्हज्या दोळ्यां मुखार शंबर व्होल्टाचे बल्ब लावपाची गरज ना हें लोकांक कितले फावटी सांगप? आदींच म्हजे दोळे बारीक तातूंत त्या उजवाडान म्हज्या दोळ्यांचेर वायट परिणाम जावंक लागल्यात. म्हज्या मुखार तीं डिजेचेर व्हडलीं व्हडलीं पदां कित्याक लावप? कसल्या कसले नाच कित्याक करप? त्या आवाजान म्हजे कान भेड्डे जावपाक लागल्यात. ह्या लोकांक म्हजी कसलीच काकुळट ना. तांच्या मनांत भक्ती ना. तांकां फकत आपणें कितें तरी वेगळें केलां हें दाखोवंक जाय. 

हुंदीर ः ना बाप्पा, तशें म्हणूं नाकात. तुमच्या प्रेमा खातिरूच हें सगलें चल्लां.  

गणपती ः हय रे पट्टा म्हाका. पूण म्हजी सेवा करतना तरी मना पासून करात मरे. दीसभर तांच्या कपलार आंठयो. केन्ना काय म्हजी पुजा जाता आनी व्हाॅटसअॅप वा फेसबूक ओपन करून आपल्या इश्टांक चवथीच्यो शुभेत्सा दितात अशें जाता तांकां. 

हुंदीर ः हें मात बरोबर तुमचें बाप्पा. 

गणपती ः मूषका, तुवें केन्ना शेतकाराच्या कपलार आंठयो पळयल्यात? तो म्हाका मखरांत बसयना, म्हाका पंचपक्वान्नां करिना, 21 मोदकांचो प्रसाद दाखयना, म्हजे मुखार फुगडी घालिना आनी म्हाका न्हंयेंत पावयतना फोगाची आतशबाजीय करिना. पूण तो वर्सानवर्स म्हजी मना पासून सेवा करता. मूषका, अशें दिसता, ह्या शेतकाराच्या घरांतूच पांच दीस रावचें, सुसेगाद न्हिदचें. कसलोच गजबज ना, गोंदळ ना, बोवाळ ना. जळारांचीय कटकट ना. 

हुंदीर ः बाप्पा, लोक तुमची वाट पळयतात. तुमच्या येवकाराक रावल्यात. भावूक जावुंनाकात. चल या आमी. गोंयकारां कडल्यान जितले दीस प्रेम मेळटा तितले घेवुया. कारण सध्या गोंयांत गोंयकार अल्पसंख्य जावंक लागल्यात. आनीक कांय वर्सांनी खरो आनी नीज गोंयकार कोण हें आमकां सोदचें पडटलें. सगले भायले आयल्यात आनी आपूण गोंयकार म्हणूंक लागल्यात. तांचे देव वेगळे. तांचे भेस वेगळे. तांची भास वेगळी. तांचें सगलेंच वेगळें. 

गणपती ः चल तर या बेगीन. आनीक कोणूय आमचें मखर काबीज करचे पयलीं मखरांत वचून बसुया. चल यो बेगीन.

(गणपती आनी हुंदीर धांवत वचून मखरांत बसतात. ) 

अतुल र. पंडित