बरे विचार सगल्यां मेरेन पावयात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भोवतेक संस्था ह्यो संस्थानां प्रमाण चलतात काय कितें, हें सांगप कठीण. पूण न्यायालयांतल्यो केशी पळयत जाल्यार तशें दिसता. आसूं. ताचेर बरोवया नाका. पूण एक गजाल मात खरी की अस्या संस्थाक आपसेवक (स्वयंसेवक) जाय पडटात. एनजीओ सारक्या बिगर सरकारी संस्थांक पसून तांची गरज आसता. पूण तांकां आकर्शित करपाक ते येवजण्यो हाडटात. एनजीओ तर कितल्याश्याच उमेदवारांक सांबाळून घेता. एके तरेन रोजगार दिवपाचें हें काम, तशेंच समाजसेवेची संद हातूंतल्यान मेळटा. एखादे संस्थेक कसले स्वयंसेवक जाय, ताची आमकां खबर आसल्यार चड बरें.
एखादें व्याख्यान, पुस्तक वाचून आपले भितर बदल घडोवन हाडपी तरणाटे खूब उणें जाल्यात. आपलो इश्ट व्हडता म्हूण आमी थंय पावतात आसुये. पूण जे संघटनेचें तुमी काम करतात, तें विस्वासान करचें, अशी सगल्याच संस्थांची अपेक्षा आसता. पुणेंच्या एका 44 वर्सां पिरायेच्या मनशान कसलीच अपेक्षा दवरिनासतना अंधश्रद्धा निर्मुलनाचें काम आपूण जावन हातांत घेतलां. आयज काल अशें काम करपी मेळनात, पूण स्वयंसेवक जाय तर खरें. विचार सगले कडेन पावंक जाय जाल्यार फुडें सरूंक जाय. डाॅ. नितीन हांडे अशें हे पुणेंचे व्यक्तीचें नांव. ते अज्ञान पयस करपाचेर पुस्तकां बरयतात. विज्ञानाचो प्रचार सगल्याक पातळचो आनी वाचप्याक म्हायती लेगीत मेळची म्हूण ते काॅलेजींनी वचून पथनाट्य करतात, भाशणां दितात. ते नोकरी करीनात, मात आपल्या लेखनांतल्यान हो विचार मुखार व्हरतात.
डाॅ. हांडे हे गांवांत रावपी. पुण्यां शेजराक वारजे म्हूण गाव आसा, थंय एका ल्हान घरांत रावपी तांचे बाबा बूक बांयडर आशिल्ले. ताका लागून विंगड विंगड विशयां वयलीं पुस्तकां तांच्या घरा पावतालीं. हातूंतल्यान ते ल्हानपणारुच वाचपाक लागले. डाॅ. हांडे बारा वर्सांचे आसतना तांचे बाबा भायर पडले. ल्हानपणार म्हाका बाबान वाचनाची गोडी लायली ती हांव केन्नाच विसरचोना. घरांत चांदोबा सारकें म्हयन्याळें ते हाडटाले. मागीर हेर पुस्तकां वाचपाक लागलों. वाचनाचें वेसनूच लागलें. आयटीआय करून एके खाजगी कंपनींत नोकरेक लागलों. काम करतनाचो पदवी, पदव्युत्तर शिक्षण घेतलें. मागीर घरकान्नीचे मजतीन पीएचडी मेरेनचें शिक्षण पुराय केलें.
पिराय वाडटा, तशी वेगवेगळीं पुस्तकां वाचपाक मेळ्ळीं. अनिल अवचट हांचें पुस्तक तातूंतलेंच एक. ह्या पुस्तकान म्हाका विचार बदलपाक लायल. ह्याच काळांत नरेंद्र दाभोलकार, नरेंद्र जाधव, श्याम मानव हांच्या भाशणांनी डाॅ. हांडे बदल्ले. तांचें काम मुखार व्हरचें अशें थारायलें. तो मेरेन तांणी ह्या विशया वयलीं साबार पुस्तकां वाचून काडलीं. आमच्या देशांत गरिबी, दळडीर आनी अशिक्षीतपणाक लागून अजूनय कितल्योश्योच अंधश्रद्धा लोक बाळगून आसात, तें पळोवन ते दुख्खी जाले. अशे तरेन डाॅ. हांडे अंधश्रद्धा निर्मुलनाचें काम करपाक लागले.
एक अणभव म्हणून तुमीय तांचे वांगडा हें काम करपाक शकतात. पूण तांचे निवडीक पात्र आसपाक जाय. हातूंतल्यान तुमकां अर्थीक मजत तर जातलीच, गिन्यानांत वाड जातली. सगल्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार समाजा खातीर कितें तरी बरें करता, ही भावना मनांत तयार जावन समाधान मेळटलें. जर तुमी अर्थीक नदरेन वेवस्थित आसात, तर अशे समाजसेवेचे जरुर विचार करचो. शिकप जायसर तरी हाचो विचार करचो, अशें हांडे सांगतात. ते सध्या सगले कडेन भोंवून अंधश्रद्धे विशीं विचार मांडटांत. खेळ, पथनाट्य, भाशणां हाचो आदार घेतात. हें सगलें स्वताचे पयशे मोडून. कांय जाण तांकां अर्थीक आदार करतात. पूण हे विशीं ते व्हडलोसो विचार करीनात. ते म्हणटात, विचार सगल्यां मेरेन पावोवप गरजेचें. खेरीच तुमचो व्यक्तीमत्व विकास जाता तो वेगळोच. लोकां कडेन कशें उलोवप ताचें गिन्यान मेळटा. फक्त पयसो, पुरस्कारा खातीर प्रत्येक पावल उखलचे परस तुमी तुमचो विचार दुसऱ्यां मेरेन पावता हाचो विचार करात. बरे विचार सगल्यां मेरेन पावयात. समजा, तुमी नोकरी केली तर तुमचो सगल्या लोकां कडेन संपर्क येतलोच अशें ना. शिकून जाले उपरांत एक वर्स तरी समाजसेवी कामाक दियात, अशें डाॅ. हांडे सांगतात. जर तुमी एखादे संघटनेक जोडले, जाल्यार विचारांचे नदरेन तयार जातले. म्हजे सारके वाचपीय जातले. प्रत्येक मनशान सुवार्थ विसरून समाजाच्या खऱ्या अर्थान कल्याण जातलें, एकवट निर्माण जातलो, हे खातीर विचार उक्तावपाक जाय, अशें ते सांगतात.

प्रा रामदास केळकार
9822583275