बरी सेवा दिवप हें कर्तव्य

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सरकारी प्रशासन पारदर्शक जालें, वेगान चल्लें जाल्यार राज्याची आनी पर्यायान आमचीय उदरगत जातली.

पर्यटनाच्या मळाचेर ‘अतिथी देवो भवः’ संकल्पना चालीक लायल्या. म्हणल्यार सोयऱ्याक देवा सारको मान दिवपाचो. सगल्याच मळांचेर हें जावचें. देखीक सरकारी कचेरेंत काम घेवन येता, ताका देवूच मानचो. ताचें काम बेगोबेग करचें, कर्तव्य समजून. ताचे कडल्यान कसली अपेक्षा मात दवरची न्हय. कर्मचाऱ्यांनी लोकांक बरी सेवा दिवची, असो उलो काल मुख्यमंत्र्यान मारलो. नव्या सयत पोरण्यांनीय ह्या आवाहनाक तेंको दिवंक जाय. ‘सायब खायना? सगलेच खातात. म्हारगायेच्या दिसांनी हो पगार पावता?’ ही शापोतां कुशीक दवरून आमचें राज्य वयर काडपाचो यत्न करुया. प्रामाणीक, कार्यक्षम, मायेस्त कर्मचारी सोदुया आनी तांचे बरे- बरे गूण घेवया. मतींत दवरात, आळसाय, कामचुकारपणा, उर्मटपणा होवूय एके तरेचो भ्रश्टाचारूच!!
गोंयच्या तरणाट्यांकूच सरकारी नोकरी मेळची म्हूण सरकार यत्न करता, अशें मुख्यमंत्र्यान सांगलें. 15 वर्सांचो राबितो दाखलो जाय पडटा, कोंकणी उलोवंक, बरोवंक येवंक जाय. कोंकणींत सगल्यांत चड गूण मेळिल्ल्या उमेदवारांची निवड जाता, ही बरी गजाल. 15 वर्सांची राबित्याची अट 25 वर्सां करून ती हेर मळांरुय लागू केल्यार दुदांत साकर. गोंयकार उमेदवार सहज मेळटात, थंय तर ती चालीक लावचीच. गोंयांत जमीन विकती घेवप्यांक, इमारती- प्रकल्प बांदप्यांकूय ही राबितो अट, कोंकणीची सक्ती कित्याक करची न्हय?
लोकांक बरी सेवा दियात म्हणलां तें ‘सरकार लोकां खातीर आसा’, ही भावना वाडपाक. प्रशासन लोकां खातिरूच, कर्मचाऱ्यां मदीं जापसालदारकेची जाणविकाय, हेय ताचे फाटले हेतू. दरेकल्यान मर्यादीत वेळा भितर, पारदर्शक, आदरयुक्त सेवा दिली, जाल्यार गोंय सरकारा वयलो लोकांचो विस्वास वाडटलो. आमकांय काम करचें पडटलें, हे भिरांतीन कामचुकार कर्मचारी बऱ्यांचे पांय ओडटले. सरकारान श्रीफळ, शाल आनी व्हीआरएसाचो चेक दिवन तांचो भोवमान करचो.
बरी सेवा दिवप तशें कठीण न्हय. कचेरेंत येवप्यां कडेन सभ्यपणान, आदरान, संयमान वागपाचें. आमी सेवा दिवपाक आसात, अधिकार गाजोवंक न्हय, ही भावना दिसरात मतींत दवरची. सरकारी प्रक्रियेची तांकां सोंपे भाशेंत म्हायती दिवची. तो च्या पिवंक गेला, रजेर आसा, नॅटवर्क ना… असलीं निमतां नाकात. सगल्यांक एकमेकांचीं कामां करपाक येवंक जाय!! फायली हाता वेगळ्यो करपाचो वेळ घालून दिला. पूण तो कोण पाळिनात. अधिकाऱ्यांनी हाचेर लक्ष दिवंक जाय. ‘फाल्यां यो, आयज तो येवंक ना’ अशें सांगप चुकीचें. रेल्वेचें आॅनलायन ट्रॅकिंग अॅपाचेर पळोवपाक मेळटा. सरकारी फायल खंय पावल्या ताची म्हायती लोकांक कित्याक आॅनलायन मेळची न्हय? निदान म्हत्वाच्या खात्यांनी ही पद्दत चालीक लावची. कारण फायल शेणपाचे प्रकार घडल्यात. जंय लोकांची गर्दी आसता, जंय प्रत्येक कामा खातीर पयशे भरपाची गरज पडटा, ते विभाग आॅनलायन आसल्यार बरे. हे सेवेक नॅटवर्क मात आसचें. वॅबसायट अपडेटूय जावची.
सरकारी कामां बेगीन जावपाक गोडशें, दक्षिणा बी दिवची पडटा, अशें सगलेच उलयतात. कांय खात्यांचेर तर मेळटा तो टिका करता. कोण कितें करता, तें कर्मचाऱ्यांक खबर आसता. पूण ते वायटपण घेवपाक सोदिनात, पुरावेय नासतात. सरकारान भ्रश्टाचारी, गैरकारभार करप्यांचे चवकशे खातीर अंतर्गत यंत्रणा वापरूंक जाय. गरीब, जाण्टो आयल्यार ताका प्राधान्यान सेवा दिवपाची समाजीक बांदिलकी कर्मचाऱ्यांनी दाखोवंक फावो. प्रशासनांत बरें काम करपी शेंकड्यांनी कर्मचारी, अधिकारी आसात, म्हूण राज्य चलता, हें कोणेच विसरुंक जायना. अशा कर्मचाऱ्यांक पुरस्कार, पगारवाड दिवंक जाय. उरिल्ल्या सगल्यांक नैतीक मुल्यां, लोकाभिमूख प्रशासन, शिस्त, नमळाय हाचें प्रशिक्षण.
सरकारी प्रशासन पारदर्शक जालें, वेगान चल्लें जाल्यार राज्याची आनी पर्यायान आमचीय उदरगत जातली. दुबावूच ना.