पूल : येरादारीची गरज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दिवाडे- पोरणें गोंय पूल बेगीन जावचोच, ताचे वांगडा जंय फेरीबोटी वाहनां आनी प्रवाशांनी भरून ओत्तात, त्या मार्गांचेरूय पूल बांदपाचो विचार करचो.

कुडींतल्या रगताच्या शिरांचें जितलें म्हत्व, तितलेंच रस्ते, पूल, सांकव, रुळ हांकांय म्हत्व. बरे मार्ग आसल्यार कांय वर्सां भितर त्या वाठाराची उदरगत जाता. सुरळीत येरादारी जाल्यार लोकांकूय मनस्ताप सोंसचो पडना. ताका लागून शक्य आसा थंय मार्ग उबारपाक जाय. दोन वाठार जोडपाक जाय. मनशाचे सर्वांगी उदरगती खातीर सगल्याच मार्गांचें सुमारा भायर योगदान आसा. जंय जमीन ना थंय पूल बांदचेच पडटात. मोरयेंत तुंबिल्लें उदक गुड्डो काडलो काय नेटान व्हांवता, तशेंच पुलाक लागून आडकून उरिल्ली उदरगत कांय खिणां भितर सबंध वाठारांत साकार जाता. देखून पुलाक प्राधान्य दिवंक जाय. दिवाडे- पोरणें गोंयच्या पुलाक तत्वता मान्यताय मेळ्ळ्या. 600 मिटर लांबायेच्या ह्या पुलाचो आराखडो तयार जातकूच रोखडीच निविदा काडटले. ह्या पुलाक लागून दिवाडकारांचे हाल, मनस्ताप सोंपतले.
केंद्र सरकार राष्ट्रीय म्हामार्गांचेर येवपी पुलांकूच निधी दिता. म्हणटकूच, दिवाडी पुलाक तो मेळप शक्य ना. देखून गोंय सरकारान स्वताच हो पूल उबारपाचें थारायलां. ते खातीर 110 कोटी खर्च येतलो. दिवाडे- पोरणें गोंय पूल तसो गरजेचो. कारण पावसाच्या दिसांनी हांगाची फेरीबोट सेवा हवामानाक लागून अदीं मदीं बंद दवरतात. कोणूय व्हीआयपी आयलो काय रस्ते बंद करतात तशी. ताका लागून ह्या दिवाडकारांक घरा पावपाक पयसुल्लो रस्तो धरचो पडटा. ज्या मनशाक वेळार पावपाक जाय वा जाका वेळाचें म्हत्व आसा, ताचे खातीर पूल हो जायच. तशें पळोवंक गेल्यार चोडण- रायबंदर पुलाक प्राधान्य दिवंक जाय. चार ते पांच फेरीबोटी दवरून पसून हांगा प्रवासी आनी गाडयांची गर्दी आसता. हांगा पूल उबारतले अशें फाटल्या 25 वर्सां सावन आयकूंक येता. मात, ह्यो सगल्यो वाऱ्या वयल्यो वावड्यो थारल्यात. पूल उबारलो काय थारावीक लोक, राजकी संघटणा वा संस्था ताचें स्रय घेवपाक मुखार सरतात. एका गांवांतल्यान वचपी पूल वा ताचो जोड रस्तो लोकांक नाका आसता. ते विरोध करतात. थोड्यांक तो आपल्याच गांवांतल्यान गेल्लो जाय आसता. थोडे जमीनधनी पुलाक जमीन दिवपाक तयार नासतात. मागीर ते कोर्टांत वतात आनी पूल वर्साचीं वर्सां आडकून उरता. मदींच पर्यावरणवादीय उबे रावतात. चोडण- रायबंदर पुलाचे बाबतींत जालां, तें दिवाडे- पोरणें गोंय पुलाच्या वांट्याक येवचें न्हय. सगल्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार भारतीय पुरातत्व खात्याचो ‘हरकत ना’ दाखलो जाय पडटलो. पोरणें गोंय हें दायज थळ. थंय बांदकाम करतना पुरातत्व खात्याची परवानगी जायच. एकवेळ पोरण्यां गोंयां व्हडलो बंगलो बांदप सोंपें, पूण पूल कठीण!! ते खातीर घाम गळोवचो पडटलो. पूल ही जिणे गरजेची गजाल जाल्ल्यान घडये ताका दाखलो मेळपाक शकता. ते खातीर केंद्र सरकारा कडेन यत्न करचे पडटले.
गोंयांत सध्या मुखेल मार्गांचेर येरादारीची कोंयडी जावंक लागल्या. व्हडले पूल बांदूनय कांय फायदो जायना, म्हणपाचो वेळ आयला. हाचे फाटलें कारण म्हणल्यार वाडिल्ल्यो गाडयो आनी थारावीक रस्त्यां वयल्यान जावपी येरादारी. देखून खंय दाट येरादारी आसा, ताचो नियाळ घेवन ती उणी करपाक शाॅर्टकट मार्ग सुदारुंक जाय. थंय पुलय बांदूंक जाय. देखीक, रायबंदर- चोडण पूल जायत जाल्यार फेरीबोटींचो खर्च वाटावतलो, पणजेच्यान दिवचल, अस्नोडें आनी ते वटेन वचपी वाहनांचो वेळ आनी इंधन वाटावतलें. चोडण, मयेंकारांचोय त्रास उणो जातलो. पूल बांदतना गाडयो ज्या गांवांतल्यान वतल्यो थंय येरादारीची कोंयडी जावची ना, हें मात पळोवचें पडटलें. कारण, येरादारी उणी आशिल्ल्या राज्यांतल्या बऱ्याच रस्त्यां कडेन सरकाराची आडनदर जाल्या. ते रस्ते डांबरी जाल्यात, पूण तांची रुंदाय पुर्तुगेझ काळांतलीच आसा. दोन मिनीबशी एकमेकां सामकार आयल्यार ‘पयलो हांव, पयलो हांव’ म्हणीत दोगूय वाद घालतात. तातूंत आतां सगल्याच रस्त्यां कुशीक पार्कींग करपाची परंपरा सुरू जाल्या. स्मार्ट सिटींतूय रुंद केल्ल्या रस्त्यांच्या दोनूय वटेन गाडयो पार्क केल्ल्यो दिसतल्यो…. परिणाम येरादारीची कोंयडी!! गांवांतल्यान वचपी रस्ते रुंद करचेच पडटले. पूण ताका लोकांचो खर विरोध जावं येता. घरां रस्त्याक तेंकून आसातूच, पूण कांय कडेन घुमट्यो, काॅपेलां, क्राॅस रस्त्या धडेक पळोवपाक मेळटात. हें बांदकाम काडप सोंपें काम न्हय. कारण कोणाच्यो धर्मीक भावना दुखपाची भिरांत. उदरगत, एकचार, भावपण आयज फाटल्यान पडपाक लागलां. खूब हुस्क्याची (आनी धोक्याचीय) गजाल.
दिवाडे- पोरणें गोंय पूल बेगीन जावचोच, ताचे वांगडा वाहनां आनी प्रवाशांनी जंय फेरीबोटी भरून ओत्तात, त्या मार्गांचेरूय पूल बांदपाचो विचार जावचो.