भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हतयाच्या पिलाची काणी भोवच बरी आशिल्ली. बावली आनी भुरग्यांकूय सुकणीं जनांवरांची अपुरबाय दिसली.
“पूण, आमी तांचे भशेन कशे जावप?” रायनान म्हणलें. अशीच दोन- चार दिसां आदीं एक घडिल्ली खबर आयकात. बाावलेन काणी सुरू केली. रायन, शायना, रेवा, प्रणव, प्रणय, रमेश धांवत येताले. प्रणय त्रासांत पडपाचो ताका रमेश सोडोवपाक रावलो म्हूण वेळ जालो.
“आरे! पूण जालें कितें?” रेवान विचारलें.
“आगो रस्त्यावेल्यान आमी घरा येताले”
“मागीर कितें जालें”?
“तेन्नाच सिग्नल पडलें”
“आरे! शी! पिसो मरे” रेवान म्हणलें.
“सिग्नल पळोवन रस्तो क्रॉस करप न्हय”? रवीन विचारलें.
“आरे, नदरच नाशिल्ली ताची”.
“कोणाक पळयतालो तर तो?”
“बेगीबेगीन येवंक सोदतालो”
“पिसो मरे”, रेवान म्हणलें.
“तरी बरें काय जालें ना”
“आगो ताका धांवत वचून हांवें वाटायलो”.
“ट्रेफिक पुलिसा भशेन दोनूय हात दाखयले. मोटारीक रावचेच पडलें. सगळ्यो मोटारी थांबल्यो. दोनुय वांटांनी मोटारी
थांबतकच, ट्रेफिक पुलिस धांवत आयलो.
“आमकां पुलिसान कुशीक काडले”. प्रणय कडकडपाक लागलो.
“हांवे ताका भिये नाका म्हूण सांगलें”. इतल्यात मोटारीतलो एक बरो मनीस धांवत आमच्या म्हऱ्यात आयलो.
” पिवपाक कितें जाय?
भियेव नाकात अशें मदीं येवंचें न्हय”.
आरे! तुमी झेब्रा क्रॉसींगान येताले मरे!” रेवान विचारलें.
” हय, सदांच तशेच येतात आमी”. रमेशान म्हणलें.
” पूण प्रणवान पिशेंपणा केलीं” रेवान हांसत म्हणलें.
” हांसपाचे न्हय पिशेंपण हें”. रायन तापलो.
” हय, बरोबर तुजें” बावलेन म्हणले… ” पूण चूकलो तो तापप ना ताचेर?? आरे! मातसो जाल्यार!”
“जालें ते….. जालें ” हाचे फुडें मात मारतलो.” बावली हांसताली.
बावली हांसता तें पळोवन सगळ्या भुरग्याक अजाप जालें.
“पळयलें तुमी रायन कित्याक तापलो तो?”
“ताका राग येवंक ना…पूण”..
“आनी कितें तर?…राग न्हय?
“ना ताका मनांतल्यान आपल्या इश्टाक कितें जाता आशिल्ले हाचो भंय दिसलो”. बावलेन सांगलें.
“पळय रायन कितलो बरो! हाकाच म्हणटात इश्टागत” आपल्या इश्टाक त्रास जाल्ले ताका बरे दिसूंक ना. बावलेचें सांगप सगल्याक पटलें.
”रायन खरेंच बरो रे तूं” दोगांनी एकामेकांक वेंग मारली. बाकीचेय ताच्या म्हऱ्यातआयले.प्रणयाक घट धरलो. एकामेका कडेन उलयतां उलयतां हांसले.”भुरग्यांनो सुटी आसु, इश्कोलाक वेळ जावु, मम्मा तापयत म्हूण भंय आसुं, केन्नाच अशीं पिशेपणा करप ना. बावलेन सगल्याक सांगलें. तें आयकून भुरगीं चूप जालीं.
“ही येदीशी बावली. जादुची. पूण आमकां पळय कितलें बरे बरें, बरें सांगता तें”.
एकाच बरोबर प्रणव , रायन, रेवा, शायनान बावलेक पळोवन ताळयो मारल्यो.
” कितली बरी गे तूं, कितलें बरें चिंतता आमचें! नवें- नवें आमकां सांगता. पापा, मम्मा, सांगतात पूण तूं मात आमची इश्टीण कशी दिसता. आमची एक सोबीत, सुंदर, गोड, नितळ मनाची इश्टीण”
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
