पारख मनाची

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कोणाल्या मनांत किदें चलता हें कोणूच सांगू शकना.
भांगर पारखीच भांगर सारकें पारखितलो…
मनांतल्यो कांय काणयो वा गोश्टी मनांत दवरून त्यो सत्यांत हाडपाचो प्रयत्न येश हें दितलेंच..
यत्न आंमकां फळ दिले बगर रावचें ना…
मन पारखी खूब आसतात. पूण ह्या मनाच्या खोलायेंत पावपाक लेगीत खूब कश्ट आसतात. त्या त्या मनांतलें जाणून घेवंक आमकां ते ते भशेन उलोवेक येवंक जाय. हातूंत बी निपुणताय जाय. सगलेंच गोड आसना. गोड आशिल्लो आनीक गोड करपाचो यत्न करूंक शकता. पूण जांकां गोड करूंक वता तांची वृती तशीच आसप ही गरज आसता. कोणायल्या मनाची पारख करप हें सोंपें काम न्हय. जितलें सहज रितीन कोणायचें मन दुखयलें वता तितल्याच सहजपणान चुकी मागली म्हूण तुजेर विस्वास दवरचें नात. गणीत चुकलां तें बरोबर करूं येता पूण ह्या वेळार एकदा दुखयिल्लें मन कोणायचें आसूं पूण पुरायपणान तें सुखावचें ना.
आतां कांय चुकीचेर उलयत जाल्यार सगल्योच चुकी मनीस जाणून बुजून करिना. कांय जाण वायट करपाची चूक करता आसत जाल्यार ताचे फाटलो एक बेत बी आसूंक शकता. अशें म्हळां की, ‘एके चुकीक माफी आसता’ खरेंच. माफी ही जायूच. मनीस जसो तसो आसता हें ज्यातीश सांगता. पूण संपूर्ण सत्य आसता तें जाणें मनांतल्यान मानलां ताणें तें मानलां आनी जांणी मानूंक ना तांकां तें असत्य अशेंच दिसलां, देखीक ताणें तशेंच तें मेळोवंक ना. ज्योतिशी सांगता येता त्या सप्तकाक तुमची मोठी प्रगती आसा. तूं आतूर जावन वाट पळयता. पूण ते दीस सोंपले आनी आनीक एक सप्तक गेलें. हें उदाहरण.
आयज काल धांवपळ इतली जाता की कोणाक कोणाचें बरें सांगता तें आयकुपाचें नासताच. जो तो आपलें खरें. आपले भशेन वच…
चुकता सगळेच. चुकतलोय मानता. ताका चुकी करपाक जाय म्हूण तो करिना. खूब यत्न करता तरीय कांय चुकी दोळ्यां आड म्हणटात तश्योच जाता. मागीर कांय जाण जांकां ती आयतीच मेळिल्ली संद जाय आसता. मनाची पारख जावचीच ना. हां सभाव पारखूंक शकता. सभाव पारख ही खूब तरांनी पारखूंक जाता. आपली वागणूक, आपली बडाय, संगत हें सगलें साद्य करूं शकता. कांय लोकांक कोणाचे बरें जावचे ह्या हतान तो वावुरता. ताचें वावरप हें सदांकाळ तशेंच आसता. सूर्य नित्यनेमाने आपलें कार्य करता हें सौंदर्य सृश्टीतलें, सैमाचें धन. मनश्यांची रचणाय ही बी सैमाची देण. पूण मन परिवर्तन हें कशें जाता हें आपल्या घरांतल्या संस्कार संस्कृतीचेर आसताच. तितलेंच एक एक पांवडो चडटाना मेळटा ताचे धडे आपल्यात मात्शे बदल घडोवपक वाट करता. बदल घडोवचे. पूण बदल अशे आसचे न्हय जातूंत चड अशें दुखोवपाचो मसालो भरिल्लो आसता. रोसांत चड मसालो जालो जाल्यार तो खूब मसाल्यान तिखट जाता. अश्या रोसाक तिखट खावपी कांय न्हय असो खाता. पूण जांकां आवड ना ताका तो तिखूच आसता. तिखसाण सोंसपी बी आसतात आनी सोंसूक जायना तसलेंय आसतात. ही पारख करून पळयतकूच कळटा.
जिद्दीक पेटिल्लो जिद्द सोडचो ना. हारून बशिल्लो उठ म्हूण धडो दितकूच उठूंक शकता पूण कसो? ताचे मन सांगत जाल्यार. उठलो जाल्यार तुजें कार्य जिखलें.
तो उठलो ना हाचो अर्थ एकूच की ताका उठपाचें नाच. तो आळशी. आळश्यांक एकूच येता की आसूं आतां हांव ते वाटेन वच्चो ना. वाट नितळ आसा, पयसुल्ल्यान दिसता लेगीत तरीय नाका. कित्याक? ताच्या मनांतली पारख आमकां करूंक जमूंक ना. ती खोलाय तुका ताणें दाखोवंक ना वा तूं सत मनांतल्यान ती दाखोवंक ना. आतां हें मदींच कितें? खरें सांगता, अशें हांव म्हूणटा. कित्याक म्हाका दिसलां हांवें ताका वळखला. पूण तुमी ताच्या मनाच्या तळाक पावूंक ना. तुमी म्हळ्यार जे आशीकुशीक नियाळ घेतात ते.
जिद्दीची गजाल ही वेगळी आसता. ताका कोणें सांगपाची गरज लेगीत भासना. गरजेवंत गरज मागता. पूण जाचे कडेन गरज मागल्या तो कितलोय गरजवंत आसलो तरी तो आपलें सूप रिकामें करून तुजें सूप भरचो ना. थोडे भौ दिता आसत तें ताच्या मनाचें व्हडपण आसता.
शेवटाक इतलेंच की मनांतली पारख ही आपलें मनूच करता. शेतकार जमीन पळोवनूच शेत पिकतले काय ना हें सांगता. दर एका काणयेचो अणभवी आसता. त्या त्या अणभवाचो पारखी तोच आसता. म्हजे लागीं एक उदाहरण आसा. तरेतरेची भुरगीं… निरागस भुरगीं… जांकां तांकां वागणूक वेगळीवेगळी. कोणाक मोगान, समजावन सांगल्यार कळटा. तर कांय अशे जांकां तापोवन, मारून सांगचें पडटा. कांय जाणांक जितले तूप लायता तशे ते फुलतात आनी सांगिल्लें काम करतात. कांय जाण अशे की दोनूय गजालीचो वापर व्यर्थ थारायतात. भितरलें मन ते… तांचे तकलेंत कितें आसा आनी जमता तें आमकां पुराय कळना. मन म्हजे म्हणटा तेंच बरयत आयलां. आतां पारखी हे तांच्या मनांतल्यान पारखितले. खूब भशेन चित्रायतले. खरें चित्र मात हांवें स्वता मुखार हाडलें जाल्यार तितलें कळटलें…!!

सोनाली सु. पेडणेंकार
9923046779