भांगरभूंय | प्रतिनिधी
त्या पलतडच्या पोतेकारांक वळखात, तांच्या सोबीत चेहर्या फाटलो पोतेकाराचो चेहरो समाजाक दाखयात, करात आमचो भारत देश पोतेकार मुक्त, म्हणल्यार नशा मुक्त!
न्हिदचे कुडींतल्यान तेजस दोळे चोळीत भायर आयलो. बापायक सकाळचो वेळ मेळना म्हणून रातीक कामाचो येवन न्हावून जेवन बी न्हिदचे पयलीं दिसाळें वाचूक बशिल्लो. तेजस बापाय सरीं आयलो आनी…
“पोतेकार म्हणल्यार कोण रे बाबा?” पुतान विचारलें. बापायन पुताक पळयलो, अजापीत जावान चिंतूक पडलो ‘हो आजून न्हिदूंक ना?’ दिसाळें घडी करून तें मेजार दवरलें. उठून पुताच्या हाताक धरलो आनी…
“चल कुडींत या आमी, थंयच सांगता तुका!” म्हणून पुताक घेवन न्हिदचें कुडींत गेलो.
“पयलीं म्हाका सांग, पोतेकाराची गजाल तुका कोणें सांगली?”
“स्कुलांत भुरगीं म्हणटालीं, फाल्या तांच्या वाड्यार खंय पोतेकार उत्सव आसा.”
‘हय, पणजेचो कार्निव्हल जावान रोखडोच दिवाडे जुंव्यार पोतेकार उत्सव जाता. पुर्तुगेजाच्या वेळार सावन आतां पासून ते लोक हो उत्सव मनयता. तातूंत गांवचेच कांय जाण पोतेकार जावन येतात. आंगार वेगळीच अशीं वस्त्रां घालून, चेहर्यार भुतां वरी मुखवटें चडोवन पोतेकार उत्सवांत ते पोतेकारांची भुमिका करतात. हें जाले त्या उत्सवांतले पोतेकार.
आमच्या भुरगेपणांत अशें जायतें पोतेकार आसलें. ते आपल्या खादार पोते घेवन भोंवतालें.
” पोते म्हणल्यार कितें तर…?”
” पोते म्हणल्यार मोटी पोती! भुरग्यांक बी धरून तें ते मोटे पिशवेंत भरून व्हरताले आनी पाकिस्तान सारक्या दुस्मान देशांत विकतालें.”
” पूण बाबा! तें पोतेकार खंयचें तर, पाकिस्तानांतले?”
” ना! अमच्या देशांतलेच कांय देशघातकी ते पलतडच्या गांवांतले पोतेकार.”
” पूण तें आमच्याच देशांतले जावन अशें कित्याक करतात तर?”
” दुडवां खातीर! दुडवां खातीर देश पासून घाणाक दवरपी कांय मनीस आसले आमच्या देशांत. आसले कित्याक? आजूनय आसात! स्वताच्या सुवार्था खातीर देश विकपाक पळयतात. भुरगें आमच्या देशाचो फुडार हें जाणा जावंनूय आमच्या देशांतल्यां भुरग्यांक विकून आमचो देश पोकळ करूक मुखार सरल्या तें देश खायरे, पूण आमी सादूर रावप गरजेचें आसा. आज काल भुरग्यांक चोरपाचे प्रकार जावक लागला. स्कुलांतल्यान भुरग्यांक फुसलावन वरपाच्यो घडणुको घडल्यात. देखून भुरग्यांनीय सादूर रावपाची गरज आसा. अनोळखी मनशान आपयल्यार ताच्या म्हर्यान वचूंक फावना, तांचे कडेन उलोवक उपकारना, ताणी दिल्ले कसलेंच खाण घेवन खावंक उपकारना.
पयलींचे पोतेकार पोते घेवन भोंवताले भुरग्यांक वरूंक, पूण आतांच्या पोतेकारां कडेन पोते आसनात, तांच्या आंगार वेगळ्या तरेची वस्त्रां आसनात आनी चेहर्यार भुता भशेन मुखवटे आसनात. तें सादें हेंर मनशां भशेनच आसता. पूण भितल्ल्यान पोतेकार. हालीं ते उकत्यापणार भुरग्याक उकलनात. नशेच्या मार्गान तें तांकां आपले वोसी करतात. भुरग्यांक नशेची आस लावन, तांकां नशेचे आदीन करतात.”
” नशा म्हाणल्यार कितें तर?”
“नशाही जायत्या तराच आसता. बरी आसता, वायटूय आसता. बरी नशा; बरे संस्कार म्हणल्यारूच बरें मनीसपण! बरे विचार, दुसर्यांक मजत करपाक सदांच मुखार आसप, वाचनाची आवड, बरोवपाची जिद्द अश्यो जायत्यो आसा बर्यो नशा. वायट नशा; बर्या नशेच्या उरफाट्यो सगल्यो वायट नशा! त्या भायर सिगार, सोरो, पान, तंबाकू, ड्रग्स, चरस, गांज्या ह्यो सगल्यो भयानक नशा. ते खावपी मनीस… मनीस उरनात, राकेस जातात आनी हेच आमच्या दुस्मानाक जाय आसता. देखून आतां तें आमच्या देशाच्या फुडाराचेर घात करपाचो यत्न करतात. स्कुल काॅलेजांनी ही नशा पातळावपाचें प्रकार चालू आसा. कशेंय करून आमच्या देशाची बुन्याद पोकळ करपाचो ताचो बेत आसा. युक्तीन आनी शक्तीन आमकां ते हारोवंक शकनात देखून तांणी आतां हो उपाय काडला.
आपल्या शेजारी देशाची मजत घेवन वेवारांतल्यान पासून तें आमच्या देशाक लुकसाण करूंक शकतात!”
” वेवारांतल्यान कशें बाबा..?”
” हें पळय, आमच्या देशांत वेव्हार करूक कोणाक बंदी ना! ताचोच फायदो ते लोक घेयत असो दुबाव मारता… चायना सारकिल्याच्यो वस्तू सामक्यो सवाय आनी आकर्शक, तांच्यो विजेच्यो वस्तू तर सामक्यो दोळे दिपकावपी. त्या वस्तूं पसून आमच्या भुरग्यांच्या दोळ्यांक मार बसचो न्हय हाची आमी जतनाय घेवंक जाय. वस्तू सोबीत आनी सवाय आसतात खर्यो, पूण टिकावू आसनात हें आमी जाणां जावंक जाय. एक तर आमच्या देशी वेपार्यांचें तांणी पोट मारलें. प्रत्येक वस्तुची खोटी नक्कल करून तांणी आमकां फटयल्यात! तांदूळ, तातयां, तोमाटां प्लास्टिकाची केल्यांत!! वखदां घालून फळां पिकयलीं! मुसकां मारपी उजवातींनी विखारी रसायनां वापरून जाणां जावन आमची भलायकी इबाडपी तांचे येवजणेक आमी बळी पडिल्ले आसात.
आतां आमच्या उत्सवांनी जो आमी गरजे बगर इतलो फोग पेटयतात, तातूंत विखारी रसायनां वापरून, तातूंतल्यान जावपी धुंवराच्या प्रवाहान सैमांतलें वातावरण दुशीत करपाचो तांचो यत्न चालू आसा, असो म्हाका दुबाव येता. त्या धुंवराक लागून जावपी दुयेंसां केन्नाच बरीं जावचीं न्हय असो तांचो यत्न जावं येता. अशें करून शांतपणान आमच्या देशाचो नाश करपाचो अशी येवजण ते रचता आसत, हाचो आमी विचार करूंक जाय. देखून विदेशी वस्तुचो चड वापर करिनास्तना आमच्या देशांतल्या वस्तुकूच आमी चड महत्व दिवंक जाय.
विदेशांतल्यान येवपी तें वेपारीच खरें पतलडचे पोतेकारा जावन असा, तांचे पासून आमी सादूर रावूंक जाय.
आमच्या भुरगेपणांत आमचो आवय बापूय आमकां पोतेकारांचो भय घालतालो. जेवना जाल्यार पोतेकार येतलो, न्हिदना जाल्यार पोतेकार येतलो. पोत्यांत भरून तुमकां तो व्हरतलो अशी भिरांत घालताले. पूण तुमकां आतां त्या पोतेकारांक भिवपाची गरज ना. त्या पलतडच्या पोतेकारांक वळखात, तांच्या सोबीत चेहर्या फाटलो पोतेकाराचो चेहरो समाजाक दाखयात, करात आमचो भारत देश पोतेकार मुक्त, म्हणल्यार नशा मुक्त! प्रत्येकान जर मना-काळजां सावन थारायलें की आपूण केन्ना कसलीच नशा करचोना, तर कित्याक जावचोना आमचो देश नशा मुक्त? आनी हें सगलें तुमी भुरगेच करूंक शकतात!
जियेयात भुरगेपण, जाय भुरगेपण, जय भुरगेपण, जय भारत…!
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
