भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सध्याचो काळ हो डिजिटलायजेशनाचो, आनी AI चो काळ. सगळेंच डिजिटल. टेक्नो वल्ड. स्कील एज्युकेशनाचेर चड भर दिल्लो आसा. फुडारांत हांचे बगर पर्याय ना. देखून आयच्या विद्यार्थ्यांनी स्वंयपूर्ण आनी आत्मनिर्भर जावपाची गरज आसा. विकसीत भारताची सपनां पळयतनाच, आपल्या पर्जळीत फुडाराची आंखणी आतांच करपाक जाय. ह्या स्पर्धात्मक युगांत तग मारतलो जाल्यार नवीं नवीं टेक्नोलोजी आपणवचीच पडटली तांतूतल्यान सुटकावाट ना.
पूण शिक्षणीक मळार खास करून ग्रामीण वाठांरात आशिल्ल्या हायस्कुलांनी शिकपी भुरग्यांचो जितलो शिक्षणीक दर्जो आसूंक जाय तितलो ना. अशेंच म्हणचें पडटलें. ताका जायतीं कारणां आसात. ताचो परिणाम समाजांत दिश्टी पडटा. परिवर्तनाचें दुसरें नांव शिक्षण. एक परिपूर्ण मनीस म्हूण समृध्द जीण जगतलो जाल्यार शिक्षणा बगर पर्याय ना. ताका जोड संस्काराची जाय.
बरें संस्कार मनशाची जीण पर्जळीत करपाक कारणीभूत थारता. आनी वायट संस्कार मनशाक रसातळाक पावयता. म्हूण ल्हानपणा सावनूच आवय-बापायन आपल्या भुरग्यांक बरें संस्कार दिवंक जाय. घरांतले संस्कारूच भुरगीं भायर घेवन येता. आपूण बरो जाल्यार जग बरें. आमचीं भुरगीं आमचें आयकनात अशें म्हणपाची पाळी पालकांचेर येवंक फावना. पालकांनी आपल्या भुरग्यांक वेळ दिवपाक जाय. तांचे कडेन संवाद सादपाक जाय. पालक आनी भुरग्यां मदीं दुराय निर्माण जावंक फावना. एकामेकां मदीं विस्वासाचें नातें जुळपाक जाय. टिव्ही, मोबायल कमी करून वाचन संस्कृती रुजोवंक जाय तरूच आमची भुरगीं आमच्या हाताक मेळटलीं. ओगीच शैबय कांडली म्हूण जायना. जण एकल्यान आत्मपरिक्षण करूंक जाय. बीं तशें भात.
मनशान सदांच शितिदानान वागपाक जाय. शितीदानान चलपाक जाय. बळयां कोणाचे वाटेक वचपाक जायना. वाटे वयलो म्हारू घरांत हामडून हाडपाक जायना. कितें आसता, सगळेंच पयशांनी विकतें घेवंक मेळना. थोडी तरी अक्कल जोडची पडटा. मनशाक नशिबाचीय साथ लागता. जण एकल्याच्या नशिबांत जें जें कितें विधी लिखीत बरयलां तें कोणाक चुकना. हें जरी शंबर टक्के खरें आसलें तरी आपले नशीब घडोवपाचें काम जण एकल्याक करचेंच पडटा. आमकां कोणाकूच खबर आसना कोणाच्या नशिबांत कोणाक कितें वाडून दवरलां तें. प्रत्येकाचें नशीब हें प्रत्येकाच्या विचारांचेर आधारून आसता. जशें आमी चित्तात, येवजितात तसो आमचो सभाव घडटा. जसो सभाव तशी वृत्ती. जशी वृत्ती तशी कृती आनी जशी कृती तशें फळ. हांगा नशीब खंयच येना. येता तो तूं आनी तुजे विचार. म्हणून विचार बरें जाय मनशाक घडोवपी, इबडावपी नाका. नशीब घडोवपी.
कांय जाण आपणाकूच तोखेता, आनी आपली फाट आपुणूच थापटून घेता. हें समा न्हय. रिकामी मती थंय सैतानाची वस्ती. म्हणून कोणेच बेकार रावपाक जायना. स्वताक व्यस्त दवरपाक जाय. चित्त थाऱ्यार दवरून काम करीत जाल्यार कामाक यश मेळटा. कामाचें समाधान मेळटा. समाधानांतल्यान सूख मेळटा आनी सुखांतल्यान जीण पर्जळटा. आमकां आमची जीण पर्जळपाक जाय. सपनां पळोवप वेगळें आनी पळयिल्लीं सपनां साकार करप वेगळें. आमच्या सपनाक ध्येय आसपाक जाय. आनी तें साध्य करपाक आमी कश्ट घेवंक जाय. गुलामगिरींतल्यान मुक्त जावपाक कोणाक तरी क्रांती करचीच पडटा. हें सगलें नशिबाचेच भोग आसतात. कारण कोणाक केन्ना कसली दुर्बुद्धी सुचत आनी कोणाच्या कांट्यार केन्ना कली बसत सांगूंक येना. जिणेंत केन्नाय कितेंय घडूंक शकता. देखून तुजें चित्त थाऱ्यार नासत जाल्यार. ताका लागून आमकां जो वेळ मेळटा त्या वेळाचे आमी भांगर करपाक जाय. वेळाचो दुरुपेग करून कांयच फायदो आसना. मेळटा तो वेळ खूब म्हत्वाचो जावन आसा. प्रत्येकाचे नशीब जाच्या ताच्या हातांत आसता, आनी म्हणूनच आमचो हात जगन्नाथ अशें म्हणलां. नशिबांत आमचे खातीर कितल्योशोच संदी फुड्यांत हाडून दवरिल्ल्यो आसतात. पूण आमकां तांचो फायदो करून घेवंक कळना.
आमी सगळें आयतें सोदतात. जो कोण कश्ट उपशिता ताचे नशीब फुलता. तुजें नशीब फुलोवपाक तुका कोणेंच आडायिल्लो आसना. देव दिता आनी देंवचार नाडटा म्हणटात तसल्यो गजाली तुमच्यो. नशिबाक दोश दिवन उपकारना. दोश आमच्या विचारांचो. दोश आमचे वागणुकेंत आसता म्हूण बरो बरो लोक फसता. आमी ‘लाँग व्हिजन’ घेवन जियेनात. आमी खिणयाळ्या मोहाक बळी पडटात. कितें आसता? मनशाक पयशांचो गर्व जावंक जायना, आनी स्वताक चड बुदवंत समजूंक जायना. आयज मनशाच्यो संवेदना सामक्यो बोथट जाल्ल्यो आसात, कारण कांय मनीस सुवार्थीच जगतना दिश्टी पडटा. तुजो जेन्ना तरतर आसता तेन्ना सगळें आले कोले तुका रेवाडो घालतात. आनी जेन्ना तूं कफल्लक जाता तेन्ना तुका कोण एक हुंगन लेगीत पळयना. हो संवसार असोच चलता. आसतीत शितां तर नाचतीत भुतां. कोणाचे तरी चुकीक लागून हालींच पिटबूलान ल्हान भुरग्याचो बळी घेतलो. शिक्षिकांनी ल्हान भुरग्याक खर मारपेट केली. पयर तर एका मनशान ल्हान भुरग्याचे तकलेर फातर घालून ताचो बळी घेतलो. इतली क्रुरता मनशा कडेन कशी आयली?
सुवार्थाक लागुनूच मूं? अश्यो घडणुको घडटकच मन अस्वस्थ जाता. पूण समाजांतल्या कांय लोकांक कांयच पडून गेल्लें आसना. जिणभर धांव धांव धांवलो, दगदग काडली, पयसो जोडलो आनी खंयचे कडेन काय ना. खावंक पावलो ना. हेंवूय नशीब. मनशान समाजीक भान दवरून वावरूंक जाय. जण एकल्याची जीण ही खेरीत आसता. प्रत्येकान आपले जिणेची छाप फाटल्यान सोडपाक जाय. मनांत एक आनी जनांत एक असो वागूंक फावना. समाजांतल्या दुर्बळ घटका कडेन रडयांनी खेळून कोण पुरी पावना. थोड्यांक दिसता की सगळें पयशांनी मॅनेज करूंक मेळटा म्हूण. ना. शिक्षण आनी संस्कार म्हत्वाचे.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
