भांगरभूंय | प्रतिनिधी
देश स्वतंत्र केले उपरांत काँग्रेसीन राजकी पक्ष म्हूण रावचें न्हय, तर समाजीक स्वातंत्र्या खातीर वावुरचें, अशें महात्मा गांधीजींनी म्हणिल्लें. राजकारण म्हणल्यार समाजसेवा. मागीर फुडाऱ्यांनी पगार, भत्ते कित्याक घेवपाक जाय? अशेंय तांचे विचार आशिल्ले. सुरवातीच्या काळारूच न्हय, तर चाळीस वर्सां पयलीं पसून असले समाजसेवी फुडारी आशिल्ले. समाजसेवेचें तांकां वेसन लागिल्लें. तातूंतल्या कांय जाणांक लाखांनी रुपयांची इस्टेट करपाची आयती संद चलून आयिल्ली, पूण तांणी ती घेतली ना. उरफाटे मंत्री आसतना पसून ते सादे मनीस कशे रावले. भायर एक भितर एक अशे वागले नात. आमच्या गोंयांत पसून कांय सादे, प्रामाणीक फुडारी आशिल्ले. तांची मालमत्ता तपासल्यार कोणाकूय हे समाजसेवी राजकी फुडारी वळखूंक येतले. मात, आयज चडशे लोक राजकारणांत येतातूच ते पयसो करपाक, अशें म्हणल्यार कोणाक वायट दिसपाची गरज ना. सामान्य वावुरप्यांची, कांय मतदारांचीय आशा वाडल्या. ती पुराय करपाक जमना तो फुडारी चडांत चड पांच वर्सां वयर तिगना. देखून फुडारी आपल्या खाशेल्या मतदारांचेर उदका सारको पयसो ओत्ता. पांच, धा वर्सांच राजकारणांत उरपाचो आसा, जाल्यार जोडून घेवया. मागीर सुणो पसून विचारचो ना, हाची आयच्या फुडाऱ्यांक बेसबरी खबर आसता. देखून आयचें राजकारण हें भत्ते, पगार, भ्रश्टाचार, गैरकारभार, गुन्यांवकारण हाचे पसून सामकें नितळ आसा, अशें कोणूच म्हणपाक शकचो ना. आयचे राजकारण म्हणल्यार दर्यांत उफेवपी हिमनगा सारकें. वयर दिसता, ताचे परस चार पटीन तो उदकांत आसता.
गोंयांतल्यो स्वराज्य संस्था म्हणल्यार पंचायती, पालिका, जिल्हो पंचायती. तातूंत गांव पांवड्या वयले राजकारणी वावुरतात. तांकां खूब अधिकार आसतात, अशें ना. तरीय ह्यो संस्था फक्त समाजसेवे पुरत्योच उरल्यात, अशें ना. हांगा फुडाऱ्यांक पगार, भत्तो मेळटा. भौशीक उदरगतीचीं कामां आसतात, तेन्ना चार पयशेय सुट्टात. पूण, बुडकुल्यांतलें लोणी नकळटां अचळय खावपाची कला आसूंक जाय. सगल्यांकूच तें जमना. जाका जमलें तो सोंपणां चडत बुडकुल्यांचे तेंगशेर पावलो! कालूच पंचायत वांगड्यांचो पगार 2 हजार रुपया वाडोवपाचो निर्णय सरकारान घेतला. सरपंचाक आतां म्हयन्याक 8 हजार रुपया मेळटले. उपसरपंचाक साडेस हजार जाल्यार पंचांक साडेपांच हजार रुपया. ताका लागून सरकारी तिजोरेचेर वर्साक 2 कोटी 63 लाख रुपयांचें आनीक वजें पडटलें. पगारवाड जाल्या खरी, पूण आयचे म्हारगायेचे तुळेन ती तशी खूब उणी. अर्थांत आपले हेर व्याप सांबाळून हे गांव पांवड्या वयले फुडारी पंचायत सांबाळटात, म्हूण तांकां दिल्लो हो इंक्रिमेंट. आतां जिल्हो पंचायत वांगड्यांनीय पगारवाड आनी उदरगतीच्या कामां खातीर मेळपी निधी वाडोवपाची मागणी केल्या खंय.
पंचायत वांगडी ग्रामसभेक हाजीर आसतात, ते तरेन तांणी दिसांतल्यान तीन वरां तरी पंचायतींत आसपाक जाय. आमदार, मंत्री येवपाचो आसल्यार येतात, तशे. कारण लोक आपलीं कामां घेवन पंचायतींत येतात…. आनी हरशी म्हूण पंचायतींत थारावीक वेळ उपस्थीत रावप, ही पंचांची लागणूक. गांवाची उदरगत करपाची म्हत्वाची जापसालदारकी पंचांच्या भुजांचेर आसता. गिरेस्त पंचायती, खास करून पालिका खूब कितें करतात. गोंयांतल्या पंचायतींक, पालिकांक मात ते अधिकार नात. बाजार सांबाळप. गोरवां, सुणीं, कोयर, रस्त्यांची किरकोळ दुरुस्ती, लायटीचीं कामां करून घेवप, नितळसाण दवरप, घरपट्टी, दुकानांचें भाडें, उद्देगीक वसणूक बी आसल्यार विवीध कर घेवप…. असलीं कामां पंचायत करता. सरकारा कडल्यान निधी मेळटा, ताचो वापर विकासकामांचेर जाता. ल्हान राज्यांनी पंचायत, जिल्हो पंचायतींक चड अधिकार दिले जाल्यार राज्य पांवड्या वयल्या फुडाऱ्यांक काम, अधिकारूच उरचे नात. मागीर……!! पंचायतींक सरकारान नेमून दिल्यांत तीं कामां योग्य पद्दतीन करपा वांगडाच सरकारी येवजण्यो, अनुदानां हाचे विशीं गांवकारांक म्हायती दिवं येता. तांकां त्यो सवलती मेळोवन दिवं येतात. गांवांत वाचन संस्कृताय वाडची म्हूण, विद्यार्थ्यांची सर्वांगी उदरगत जावची म्हूण पावलां उडोवं येतात. बायलां सशक्तीकरण करूं येता…… करतलो जाल्यार खूब कामां आसात, जाय ती फक्त इत्साशक्त. पगारवाड मेळ्ळी, आतां सगल्यांनी नेटान कामाक लागचें. सगले प्रभाग आपले, गांव आपलो हे भावनेन कामाक ओंपून घेवचें. पगार वाडलाच, बरें काम केल्यार गांव पांवड्या वयल्यान राज्य पातळे वयले फुडारी म्हूण बडटीय मेळूं येता.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
