भांगरभूंय | प्रतिनिधी
तुजे कडेन लग्न जावप म्हाका शक्य ना. “कित्याक कसली अडचण आसा?
तुका त्रासांत वडोवचो ना हांव” “सुरवेक सगळें बरेच आसता… मागीर.”
“तशें जावंचे ना. हांव तुका उतर दिता. तुज्या घरच्यांक सांग आनी म्हाका निर्णय कळय.”
“बरें. पूण म्हाका इल्लो वेळ जाय.”
“स म्हयने रावता. हांव वाट पळयता तुजे जापेची.”
नेहा वैभवाच्या ऑफिसांतच काम करतालें. ताचेंच एसीसटन्ट आशिल्लें. कामांक तत्पर, वेवस्थीत, टापटीप, वेळावेळार काम करपी. इतलें आसुनय सदांच हांसत्या मुखाचें. कोणाकुय आवडपा सारकेंच.
विचारिल्या प्रस्नाक कितें जाप दिवची ताका समजना जाली. घरची सगळी जापसालदारकी ताचेरच आशिल्ली. घरात ताजे बगर दुसरो पयशे जोडून हाडपी कोणच नाशिल्लो. दोग धाकटे भाव, आवय हांकां साबाळपाचें काम तेच करतालें. घरांत ताका तेंको दिवपी कोणच नाशिल्लो. कसलोय निर्णय घेवचे आदिं भासाभास करपाक मातूय कोणच नाशिल्लो.
‘कशी वाट काडुं हातुंतल्यान?!’ वैभवान उतर दिले फुडें ताच्या घरच्या लोकांक सांबाळपाचें अशा वेळार ‘ना’ काय ‘हय’ म्हणू हेंच ताका समजनाशिल्लें. खरे म्हणल्यार तें कात्रेंत सांपडिल्लें. अशी संद परत येत ? असो, इतली समजुतदारपणा आशिल्लो चलो फुडें मेळत? कितें करूं हांव? देवा तूंच न्हाका कशीय पूण वाट दाखय. आठ दीस जाले, म्हयनो जालो वैभवान परत एका उतरान ताका कांयच विचारलें ना.
“म्हज्या नशीबांत कितें आसा, कोणाक खबर?” अश्या विचारांत नेहा पुराय गुरफटून गेलें. हो विचार, हो निर्णय फुडें धुकळपाचो तांणे खूब यत्न केलो. पूण ताका तें जमलें ना. मार्च म्हयनो…. म्हणल्यार रोखड्योच सगल्या भांवडाच्यो परिक्षाय आशिल्यो.
“बाय तूं आमचे खातीर फाटीं सरू नाका.”
“तुजें लग्न जाल्यार आमकांय घरांत एक व्हड धिटायेचो असो कोणूय मेळटलो.”
आपल्या भांवडाचें आनी आवयचें अशें सकारात्मक विचाराचें भांडवल पळोवन नेहा मनांतल्यान फुल्लें.
“केदी व्हडली गिरेस्तकाय म्हजे कडेन आसा. हांव बेठेच फुगार जातां कशें जातलें म्हूण? भाव, भयणीं आनी आई हांणी म्हऱ्यात येवन ताका घट वेंग मारली.
“बाय आमी सगळीं आसात. तूं लग्न कर.”
नेहान सगळी रात विचार केलो. म्हयन्याचेर म्हयने परीक्षाय सोंपल्यो आनी माया म्हयन्याच्या निमण्या सप्तकांत नेहान वैभवा कडेन उलोवपाचें थारायलें. वैभव खरेंच ‘भांगर’ म्हणपाचो. तांणे इतलो तेप नेहाक काम करतना बारीक पळयिल्लें. अशी चली आपल्याक बायल म्हूण मेळप म्हणल्यार नशीब.
नेहाची मध्यम परिस्थिती… गरिबीच म्हणल्यार जाता. सगळें कशें एकदम बरे भशेन जुळून आयलें. माया म्हयन्याच्या निमाणें तारखेक म्हूर्तय बरो आसा. अशें समजून आवयन ताका “हयकार” दी म्हूण सांगलो.
दुसऱ्या दिसा सकाळीं नेहा सदां भशेन ऑफिसांत वच्चे बदला मातशे बेगीनच गेलें. सर ऑफिसांतच आसता तें पळोवन ताका भंयसो दिसलो.
‘आज हांव सराक सांगता. पूण मुखार कितें जायत ! ? नेहा आयलां, बेगीनच. अशें चिंतता आसतनाच नेहा खरेंच सराच्या कॅबिनांत पावलें.
“सर तुमचें कडेन उलोवपाचें आसा”
“सांग, तुका कितें सांगपाचे आसा तें.’ शांतपणान सरान नेहा कडेन पळयत म्हळें.
“हांव आनी म्हजीं घरचीं तयार आसात लग्नाक.”
“बरें, तर! अशें म्हणत सरान ताका परबी दिलीं.
“तुज्या घरच्याक मेळुया मगो. म्हज्या घरच्याक मेळपाक केन्ना मेळचें तें थारायता.”
दोगांय इतलीं समजीकायेन वागलीं. सगळें वेळावेळार जालें. माया म्हयन्याच्या निमणे तारखेक लग्न जालें. लग्न जालें खरें, पूण वैभवान चलयेक कसलीच आडमेळीं घालीं ना. आतां तें केन्ना घोवा घरच्यान तर केन्ना आपल्या घरच्यानच सगळें जेवण तयार दवरतालें.
“बाय, बाय! करीत सगळीं भांवडां सामकी आनंदीत जाल्लीं. आई, तूं बेठेच हें तें करीत बसूं नाका गे!” नेहा आवयक समजायतालें.
असोच म्हयनो जालो. पगार हातांत पडलो. नेहान भांवडाक घेतिल्ले कपडे आनी हेर वस्तुचेर खर्च केल्ले पयशेय फारीर केले. हांतांत कांयच उरलें. त्याच दिसा वैभवान ताका प्रमोशन दिलें. दुसऱ्या म्हयन्याच्यान ताचो पगार वाडलो. घरांत खोस भरूंन वोतताशी दिसली.
“बाय, पळयलें तुवें लग्न जावन कितलें बरें केले?”
“आतां आमकां पयशांची अडचणय येवची ना. तूं म्हज्या घराचें साळीक. तुका लागूनच आमचें जिवीत पळय कशें फुललें.” आवयन धुवेची तुस्त केली.
वैभव येवन वचून आशिल्लो. पाच – स वर्सा अशीच गेली. ल्हवु ल्हवु भावा भयणींचें शिकप पूर्ण जालें. आपले पगारांत नेहान आपली घरची सगळी जतनाय घेतली.
“बाय, चडय तेंप रावप बरोबर दिसना. तुमचें कितें तें तुमीं थारायात. पूण आतां हांव जाणटे जालां. म्हाका तुवें तरी फुडली तयारी केल्ली जाय.”
“भावाक एकदा नोकरी लागूंनी मागीर बरें आसा.”
“पगारा खातीर… पयशाची मारामारी आनी तातूंत घर खर्च आनी भुरगें!” नेहा येवजणेंत पडलें.
“वय वर्सा वाडतच वतात योग्य वेळार नासुं, आतां भुरगीं जायच.” नेहान फुडली तयारी केली वैभवा सारको समजीकायेचो चलो म्हूण आमचो घराबो.
वैभवाच्या वळखीन भावाक कामय मेळ्ळें. फुडली गाडी रूळार पडली अशें दिसलें. पयशां खातीर दर एकटो कसो गुरफट्टा कळना. आतां घरच्याक सांबाळपाक भावाचो खांबो आसा ह्या विश्वासाचेर नेटान फुडली पावली मारली.
“आगो, फुडल्या म्हयन्यात फुलां आसात बायेची. तुमी येयात” आवयन शेजान्नीक म्हणलें.
आगो नेहा तारीख! फुलांची तारीख! म्हणटा म्हणटा फुलां जाली… केन्ना णव म्हयने जाले पगाराचे पाकिट मात धुवेन आवयक दिवपाचें थारायिल्लेंच. आई, हें तुजें पेन्शन समज. इतली वर्सा आमचे खातीर घेतिल्या…. त्रासाचें, नेहान म्हणलें. वैभव आवय धुवेची एकामेकाची बांधीलकी, प्रेम पळोवन खोशयेन पिसो जाल्लेवरी दिसलो.
“आमी सगळीं आसात तुमचें बरोबर” वैभवाची उतरां आनी आपुलकी. दिल्ले उतर पाळपाचो ध्यास नेहा आनी आवयचे मनांत स्वाभिमान जागोवन गेलो. जावंय मेळचो तर असोच” नशीबनूच मेळची अशीं मोतयां.
विजया शेळडेकार
91467 91523
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
