नात्याक मेकळो स्वास दियात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन – 8

तुकोबांच्या ओळींतली ही सुंदर उपमा. तिचे वरवीं सदांच मनाक थांबोवन विचार करपाक लायलां – 

परिमळ म्हणुनी चोळू नये फूल l 

म्हणजे कितें? एकादें फूल आमचे बागेंत फुल्लें, ताचो सुवास पळमळटा, पूण आमी तो चड येवचो म्हूण फुलाक बोटांनी चोळ्ळें, जाल्यार कितें जातलें? फूल म्हेळें जातलें, बावतलें आनी ताचो परमळ नश्टूच जातलो. जगपाक जाय आशिल्ल्या गजालींचेरुच जर आमी हक्क गाजोवपाक लागले जाल्यार निमण्यो त्यो गजाली नश्ट जातात – आनी जिणेंतूय हेंच घडटा. 

अशेंच कांयशें शैलेशाचे जिणेंत घडलें. पुण्यांतले एके व्हडले कंपनींत तो मॅनेजर आशिल्लो. आपल्या पंगडांतल्या दरेकल्यान आपल्याक ‘बॉस’ मानचें, काम परफेक्ट जावंचें, दरेका निर्णयाचेर आपली म्होर आसची- ही ताची हट्टाची संवय आशिल्ली. कोणाक स्वता निर्णय घेवपाची संद दिनाशिल्लो. एक दीस एका प्राॅजेक्टाचेर ताचे टिमींतल्या पूजान नवो उपाय सुचयलो, पूण शैलेशान तिचें म्हणणें आयकनासतना स्वताच मुखार वचून तिका शिटकायलें. तो प्राॅजेक्ट अयशेस्वी जालो. पूजा बेजार जावन नोकरी सोडून गेलें. तेन्ना शैलेशाक कळ्ळें – मनशांक तांचो जागो, तांची स्वतंत्रताय आनी मोकळो स्वास घेवपाक शिकचें पडटा, चड दडपशाही केल्यार परमळ ना जाता!

हेंच आमी घरांतुय पळयतात. आवय- बापायन भुरग्याक खूबच चड मार्गदर्शन केलें वा नियंत्रीत केलें जाल्यार ताची स्वच्छंदताय शेणटा. तो स्वतंत्रपणान विचार करपाची तांक शेणोवन बसपाक शकता. स्वता चूक करूनय ताका शिकपाक दिवचें, हेंय केन्ना- केन्ना म्हत्वाचें आसता. आमी बरोवपाक बसल्यात. आतां आमकां एकांत जाय. त्याचवेळार नेमकी मोबायल फोनाची रिंग वाजता. अश्या वेळार मोबायल शांतपणान सायलंट मोडाचेर दवरचो. स्वता खातीरुय स्पेस दिवप हें म्हत्वाचें न्हय?

खंयचेंय नातें फुलोवपाक दरेकल्याक स्वताची स्पेस, स्वताक एकांत दिवप गरजेचें आसता. लागींच्या नात्यांत पसून अति लागसारपण घातक थारता. ताका लागून नातें सोंपेपणी फुलना. म्हणून मनशां कडलीं नातीं जपतना, सैमा कडेन वागतना आनी आपले कडेनूच उलयतना- मोवसार रावात, मोगाळ रावात, परमळाची खोस अणभवपाक फुलां बावपाक दिवं नाकात. 

तुकोबा म्हणटात तेंच खरें- जाका जपचो पडटा, ताका जबरदस्तेन मेळोवचो न्हय! 

तर आयज सावन जिणेंतले मनीस, सपनां, नातीं आनी यादी हांकां मेकळो परमळ पातळुंदी- चोळून तांचें नाजूकपण इबाडचें न्हय.

– ह भ प देवदत्त परुळेकर