नात्यांतलो सर्ग

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दुख्ख, निराशा…. आदी सारक्यो नकारात्मक गजाली भोंवतणी आसतातूच. पूण मायेचें, सकारात्मकतेचें म्होंवाळ वारें घालपी सुद्दां आपलो कोण तरी आसा, हो विचारूच उत्साह निर्माण करपा सारको.

नातें जोडप, तें तिगोवप भोव कठीण, पूण तोडप तितलेंच सोपें. ही म्हण्णी आमी खूबदां आयकल्या. पूण जाणे कोणी हें खऱ्यांनीच अणभवंलां तांकांच हे वळीचो अर्थ बरे तरेन कळून आयला आसतलो. नातें इश्टगतीचें, मोगाचें, वेव्हारीक आनी हेर कसलेंय आसूं, तें फुलचें, फळचें अशें दिसता आसत तर, तातूंत सुरवातेक विस्वास, आपलेपणाची भावनां ल्हव- ल्हव जागोवची पडटा. त्या उपरांतूच तें नातें पारिजाता प्रमाण मोगाच्या सुवासांत परमळीत जावपाक लागता.
आयजकाल नात्याची अशी परिभाशा आयकून वा वाचून तात्पुरतें बरें दिसता. पूण दुसऱ्याच क्षणाक तीच परिभाशा हास्यास्पद सुद्दां थारपाक शकता. कारण आयज चड प्रमाणांत खुबश्या जाणांच्या जिणेन विस्वासघात, निराशीत जावपा सारक्योच गजाली घडटात. ताका लागून, ‘नीज नातें’ म्हणचें तरी कोणाक? ह्या प्रस्नाची जाप समजून घेवपाक कठीण जाता. आयचे युवा पिळगे भितर तर, हें खूब प्रमाणांत घडटना दिसून येता. ते पासत, तांचे नदरेंत नातें म्हणल्यार, ‘कामा पुरतो मामा’ हे म्हणी प्रमाण, तात्पुरतें वा जो कामा करून घेवपा मेरेन पावता तो बरो आनी पावना ताका टाटा- बाय बाय! अशें जालां. तांका ज्यो टेलीविजनाचेर, हेर समाजीक माध्यमांचेर, आपल्या भोंवतणच्या वातावरणांतल्यान, ज्यो देखी मेळपाक लागल्यात, ताका लागून कोणाचेर कसो आनी कितलो विस्वास दवरप हें घुस्पागोंदळाचें जालां.
एक काळ असो आशिल्लो जंय ‘उतराक’ वालोर आशिल्लो. पूण आयज हजार उतरां दिवन सुद्दां कोणी एक लेगीत उतर पाळून दाखयलें तर देव पावलोच अशें समजुचें. हाच्यो देखी प्रत्येका कडेन शंबरांनी (हजारांनी सुद्दां) आसूं येतात. कोणाचो कशे तरेन फायदो करून घेवप, कशे तरेन पिशान काडप, खोंट मारप, घात करप अशे विचार परिपक्व जाल्ले दिसून येतात. देखून नात्यांतलो परमळ ‘लाँग लास्टींग’ उरनासतना क्षणीक जाला. आत्तां आसा तर आतांच ना, अशी गत जाल्या.
आयच्या बदलत्या, वेगान धांवपी तांत्रीक संवसारांत जर आमचे जिणेंत एक अशें नातें निर्माण जालें, जें मनाक सतत खोशी दिवपी, सुसेग दिवपी, आत्मविश्वास जागोवपी, यादिंचें, उत्साहाचें, प्रोत्साहनाचो सासणां खातीरचो खळखळपी झरो, ती नादमयता, पारदर्शकता निर्माण करपी सांपडलें तर, जिणेंतलो मरणा उपरांतचो स्वर्ग आतांच अणभवलो, अशी खोशी सतत जाता. पूण, हें सूख नदरेचो काळो तिबो लावन सांबाळून दवरप ही त्या मनशाची तितलीच जबाबदारी.
दुख्ख, निराशा…. आदी सारक्यो नकारात्मक गजाली भोंवतणी आसतातूच. पूण मायेचें, सकारात्मकतेचें म्होंवाळ वारें घालपी सुद्दां आपलो कोण तरी आसा, हो विचारूच उत्साह निर्माण करपा सारको. देखून, अशें सांबाळपा सारकें नातें म्हजे कडेनूय आसा, हें जिणेतलें एक व्हड सूख !

अनिजा अ. शिरोडकार
9049066382