नशीब

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

केन्नाय चौग बायलो. जावं दादले मेळ्ळे आनी संवाद सादलो तर एकामेकांचे पांय कशें ओडपाचे हाचेर उलोवचे परस आरोग्य कशें सांबाळु येता हें उलयल्यार सगळ्यांक फायदो जातलो.

वळेसर

रूम न. 42 त सकाळच्यान चडूच गर्दी दिशिल्ली. रमाकांताक मेळपाक लोक यो- वच करताले. 

“आतां सगळी लेटेस्ट टॅक्नॉलोजी भियेवपाची गरज ना”

“हय तर रिपोर्ट बी सगळें सडसडीत जाता. दिसांचे दीस लागना.”

“सद्याक रमाकांताचे रिपोर्ट बरे आसा म्हणटा दोतोर” सगल्यांक मातशें सू जाल्लें.

बरे तरेन एकदाचो हो भायर सरल्यार पुरो, अशें सोयरे दायरे, इश्ट सगळे हेंच मागताले. एकदाच थंडी जाल्ली अशी न्हय ताळ्याची कटकटशी दिसता म्हूण फोर्स करून ताका दोतोरागेर व्हेलो.

“म्हाका कांयच जावुंक ना तुमी बेठेच भियेतात.” अशें म्हणटां म्हणटां…. मातशें चडच दिसता रे.” अशींय उतरां कानांर पडिल्लीं. मनांतल्यान भिल्लो देखून दोतोरागेर गेल्लो. आज दोतोराची उतरां आयकून मात भियेवन गुळी जाल्ली ताची.

“ताळो, ताळो, थंडी, इल्ली थंडी म्हणटां म्हणटां खंयचें खंय पावता…. कितें घडटा, कांयच कळना.”

“पळयलें मरे म्हूण योग्य वेळार दोतोरागेर वचूंक जाय. सगळेच वेळार, एसीडीटी, थंडी म्हूण आंगार काडुंक फावना.”

“बरोबर तुमचें.”

“आमका सगळी कामां करपाक बरो वेळ आसता. सोडून आरोग्य.”

“Health is Wealth” म्हूण लोकांक शाणेपणा सांगतात आपूण आपल्या भलायके कडेन दुर्लक्ष करतात. सगळेच तशेच. घरांतल्यो आमच्यो घरकान्नी, चलयो तशोच. आमच्या दोग शेजान्नीक ब्रेस्ट कॅन्सर. तरी “फस्ट स्टेज” म्हूण वाटांवली. आरोग्य म्हणल्यार  भांगर” कशेंच कळना कांय जाणांक”

“रमाकांताक आपली चूक पटली. ताणें मान्यय केलें. पूण कितें ? करपाक जाता तितलें दोतोर करपाचें यत्न करतात. टॅस्टाचेर टॅस्ट हांगां थंय फावटी. हे रिपोर्ट ते रिपोर्ट. कदाचित जीब गेली तर उलोवपाक हातवारे करूंक भाशा शिकपाची तयारीय जाली. 

“ना केन्ना सिगरेट ओडपी, ना ड्रिंक घेवपी. रमाकांत वतलो ? वेव्हार कुशळ चोख. कसलेंच व्यसन नाशिल्लो आपुण बरो आपलें काम बरें, ह्या संवसारांत गुंथिल्लो, रमाकांत ! तरी बरें बायल नोकरी करताली. बायलेक बँकेची नोकरी सोड म्हणटालो. तिणें सोडली ना. आज बऱ्याक पावली.

कोणाचें नशीब ! कितें घेवन येता कळना. देखून मेळटा तो खीण आनंदान जगचो, आज्जेची उतरां काळजांत बुस्ट म्हूण दवरचीं. फकत दवरूंन उपकारना. दुसऱ्याचो दुस्वास नाका. Live and let live. वायटा परस जिणेंत बरें तेंच करचें. रमाकांत काळजांतल्यान रडलो.

“म्हजो गुन्याव तरी कितें? अशें म्हाकाच कित्याक जालें. हांवें कोणाचें वायट करूंक ना तरी ?”

आंगार कांटो उबो रावलो. कोव्हीडाच्या काळांत तांणे शेजारी पाजारी, कोण म्हूण पळयनासतना सगळ्यांक आदार दिल्लो आनी आज….! ! ! ज्याच्या ताटांत जें वाडलां तें ताज्याच वाट्याचे. टॅस्ट जाले. पूण रमाकांत जाळांत अडकलो. नुस्त्याक जाळ घालतकच जशीं नुस्तीं अडकतात तसो. उदकांत आशिल्लो भांवडां, सोयरीं यो वच करतालीं पूण ताका भायर सरपाक मेळनाशिल्लें. स्वास उस्वास चलताले. देखरेख… बंदखणीत वडयिल्ल्या गुन्यांवकाऱ्या वरी. खा, जेव, पी पूण मेकळेपण ना, स्वातंत्र्य ना.

म्हयने, दोन म्हयने अशेंच गेले. घरच्याच्यो फावटी. हॉस्पिटल ! घर ! करतां करतां स म्हयने जाले.

जातलो बरो म्हणपाची आस्त. पूण बायलेक दोतोरान सगळी सत परिस्थिती सांगिल्ली. आपल्या दोग पुतां खातीर तशेंच तिणें स्वता खातीर आत्मविश्वासान धिटायेन मुखार वचूंक जाय, हींच उतरां ती घोळ्यत बशिल्ली.

आपल्या दोगुय पुतांक तिणें धिटाय दीत खंबीर रावपाचे पाठ दिल्ले.  येता तें अवती कायेत जियेवपाक बळगें दिलें. सात- आठ म्हयने जाले आनी निमणें रमाकांत गेलो. भरिल्लो सवंसार… ! भार ! बायलेचे माथ्यार वजें दवरूंन गेलो.

सुरवेक बायलेक कठीण जालेंच. पूण तिणें आपल्या शेजाऱ्या- पाजाऱ्यांक, जाणट्या -नेणट्याक जागृत करपाचें शस्त्र उबारलें. आपल्या बरोबरच्या बायलाक मॅमोग्रेफी जावं, चेकअप करपाचे वेळावेळार दोतोराक दाखोवप. जणु एक व्रत कशें घेतलें. वेगवेगळ्यो रेजिस्टर संस्था, क्लब व्हर्क शॉप आयोजीत करतात तातूंत बायलो, दादले सगळ्यांक टॅस्ट करूंन घेवपाक, तशेंच म्हायती मेळोवन जाणकार जावपाची बुद्द तकलेंत घाली.

रमाकांत बरो मनीस. मोगाळ, मायेस्त गुणेस्त पूण इल्लोसो घाळ रावलो आनी केदो घोळ जालो पळयात. आपलीच देख ती दिताली. समज दिताली. पूण घेवंक जाय न्हय ! केन्नाय चौग बायलो. जावं दादले मेळ्ळे आनी संवाद सादलो तर एकामेकांचे पांय कशें ओडपाचे हाचेर उलोवचे परस आरोग्य कशें सांबाळु येता हें उलयल्यार सगळ्यांक फायदो जातलो.

रमाकांत दोगुय पूताच्या घराब्यांत रिती सुवात तयार जाल्ली. ती कोणाच्यानूच भरूंन काडुं नजो. वेव्हार, वेपार, पयसो आनी हें फिल्मीं जगुय जाय. मनोरंजन तर जायच, पूण सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार  वेळावेळार स्वताचेर इल्ली खाशेली नदर. खंय मातशें खटखुट्ट जावचे आदि आमी चोर बी न्हय मूं?! असो दुबाव घेतात तशी सर्तक रावपाची, रेड लायट न्हय ग्रीन लायटीचो बल्ब मनांत पेटयत दवरपाचो सदाकाळ आरोग्या खातीर. “आरोग्यंम धनसंपदा” म्हणत सगळ्यांक आनंदान जियेवपाक लावया. आमी घट मूट रावया “नशीब” घडोवया, हांसत्या मुखान म्हणलें बायलेन.

 विजया शेळडेकार