‘नवचैतन्याची’ देख: आंबेशी शाळा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनशान जर बरें विचार आपणायलें जाल्यार ताचें जिणेक दुबाव नासतना खाशेलो दर्जो फावो जाता. आयचें विज्ञानयूग नेटान मुखार वचत आसा. तातूंत नव्या तंत्रगिन्यानाची भर पडत आसा. भोवतीक सुखाच्या प्रस्नाच्या भोंवतणी वावरत आशिल्ल्यान मानसीक शांती आनी आत्मीक खोशये सावन मनीस पयस वचत आसा. देखूनच म्हणन दिसता मनशांक मेळपी शिक्षण हें जिणेक स्पर्श करपी आसूंक जाय. भुरग्यांचें मन हें खूबच हळवें, संस्कारक्षम आसता. हे पिरायेचेर, तांचेर जाल्ले संस्कार तांचे जिणेचेर खोल परिणाम करतात. तांचो फुडार घडोवपाक तांचो मोलाचो वांटो आसता. शाळा शिक्षक हो तांचो खरो गुरु, मार्गदर्शक. तांचे वरवींच संस्कार माणकुल्या भुरग्यांचेर खर परिणाम सादीत आसता. तांच्याच सांगातान, मार्गदर्शनान भुरग्यांची जीण फुडाराक फुडो करपा सारकी समर्थ घडटा. खंयचेय शाळेंतलो शिक्षक अशे कश्ट घेत जाल्यार तांची तुस्त तोखणाय जावंकच जाय. दरेक पालकान तांकां मेकळेपणान पालव दित वावरूंक जाय. तें आयज भोव गरजेंचें.
आंबेशी- पाळयेची मुळावी शाळा, सोबीत सैमाच्या सांगातान फुलत आसा. स्वाती मच्छिंद्रनाथ म्हामल ह्यो ते शाळेच्यो मुख्याध्यापिका. आपले नोकरे पुरती मर्यादीत रावनासतना भुरग्यांक आपले परीन स्वावलंबी घडोवपाक, फुडाराचे उदरगतीचे खांबे घडोवपाक आपलें संस्कारांचें सारें उदक घालीत नवनिर्मितीक पालव दीत आसा. भुरग्यांचे जिणेक नवो आकार दिवपाक आपली सेवा दीत आसा. पर्जळीत फुडाराच्या आशेची किरणां तांचें जिवीत फांकीत आसा.
शिक्षण मनशांचें चारित्र्य घडयता. शिक्षण दिवपी शिक्षक शिक्षणांतल्यान नवचैतन्य, नवसमाज, नवसंस्कृताय, निर्माण करता. तांचे वरवींच भुरग्यांचें जिणेत सद्गुणांचो, सद्विचारांचो आनी सुसंस्कारांचो प्रवाह सुरू जाता. हेंच ध्येय नदरे मुखार दवरून स्वाती म्हामल, आपल्या वांगडच्यो शिक्षिका शिल्पा तिळवे, तशेंच बालवाडीच्यो लिना लक्ष्मण मुळगांवकार, आशा अशोक पिळयेंकार आदीं कर्मचाऱ्यां सयत वावुरता… फुलां परीं आशिल्ल्या भुरग्याचें जिणेंत तीं तांचें ध्येय म्होंवामुसा परी दवरता. हो शिक्षकवर्ग बालमनाच्यो कळयो माये मोगान तशेंच गिन्यानाचे उमळशिकेची फूंक मारीत फुलयत आसात. समाजान समाजाचे उदरगती खातीर निर्माण केल्ल्या ह्या संस्कार केंद्रांत तरेकवार उपक्रम, येवजण्यो आनी संकल्पना राबयत भुरग्यांच्या घडपा खातीर आपली सेवा दित आसा. तें पळोवन ह्या धांवपळीच्या युगांत पालकांच्यो आशा, आकांक्षा जिव्यो उरतात. सैमाच्या आंगणांत सैमाची शिकवण दित तीं माणकुल्यांच्या व्यक्तीमत्वाचो विकास सादीत आसात. देखूनच तांचें सेवेचेर नदरआड करुंक उपकारना. संस्कृतायेची राखण करतना राष्ट्रीय दिसांच्यो कार्यावळीं, सण, परबो शाळेंत मनयत भुरग्यां खातीर शिक्षणाची गोडी तीं निर्माण करीत राष्ट्राचे नवनिर्मितीक पालव दित आसात. शाळेंतल्या अभ्यासक्रमा वांगडाच भुरग्यांक भायले परिस्थितीचें गिन्यान मेळचें, ह्या हेतान शाळेंत जायते उपक्रम पालकांच्या सांगातान चालीक लायतात.
भाज्याची म्हायती आनी आस्वादः शाळे भोंवतणी, घरा कुशीक स्वताच्या कश्टांनी पिकयिल्ली भाजी वा दोंगुल्ल्यांनी मेळपी पुश्टीक पावसाळी भाज्यो सोदून, त्यो शिजोवन हे शाळेचीं भुरगीं तांचो आस्वाद घेतात. जाणट्यांच्या सांगातान शिक्षकांच्या मार्गदर्शना खाला म्हायती सयत तांचें गिन्यान मेळयता. पावसाळ्यो भाजयो सोदतना सैमातले सोबीत व्हांवते झरे, वझरे पळयत तांचो विज्ञानीक अभ्यास मेळयतना सैमाची वळख घेवपी भोंवडीय करतात. सैम आपणेय कसो सांबाळचो हांचीय शिकवण घेतात. भोंवडे वेळार मुख्याध्यापिका भुरग्यांच्या सुरक्षेची पुराय जापसालकी सांबाळटा.
तिथी भोजन: गांवठी फळावळ, भाज्यो कितल्यो पुश्टीक आसता हांचें गिन्यान शिक्षकां कडल्यान मेळयत, घरांत शिजयिल्ल्या जिनसांचो आस्पाव करीत भुरगीं तिथी भोजनाचो आस्वाद घेतात. अन्न हें पूर्ण परब्रह्म हो संदेश दित पुराय शिळोक मुखामळांत घोळयत, आसनमांडी घालून केळीचे शिरते वेल्यान अन्न ग्रहण करतात.
योगाचो अभ्यास : जिणेंतलें योगाचें म्हत्व जाणून घेवन भोंवतणच्या वाठारांतल्या जाणकारांच्या मार्गदर्शना खाला योगासना वरवीं नेमान आपली कूड निरोगी दवरपाचो यत्न करतात.
वनमहोत्सव : भोगावळ म्हूण न्हय पुणून, फुडल्या गिमांत शितळकाय मेळची ह्या हेतान झाडांचीं रोपां लावन भुरगीं वनमहोत्सव मनयतात. रोंपां रोंयलींच म्हूण जायना तांची जतनाय हीं भुरगीं आनी शिक्षिका घेत आसता.
वारकरी दर्शन : हें शाळेंतल्या भुरग्यांची देवा वयलो भावार्थ पावला कणकणी दिसून येता. हेर सगळ्या सण, परबां वांगडाच आषाढी एकादशीचे निमतान माणकुल्यांचो वारकरी पंगड गांवांत मिरवणूक काडून देवांचें दर्शन घेतना दिश्टी पडटा. घुमे मंदिरांत मृदंगाची थाप, मनी देही माझा विठू मायबाप, टाळ चिपळ्यांच्या संग, विठू नामांत दंग… असो गजर जेन्ना हीं भुरगीं घालीत देवा दर्शनाक वतात तेन्ना गांवचें वातावरण भक्तीचें, प्रसन्न दिसूंक लागता. तें पळोवन थाकाय जिवाक भोगता, ती खर्‍यांनीच अवर्णनीय अशीच.
कार्यशाळा : भुरग्यांच्या आंगांतले कलेच्या सुप्त गुणांक उर्बा मेळची म्हण जाणकारांक शाळेंत हाडून भुरग्यांक वेगळेवेगळे कलांचे शिकवणींचें मार्गदर्शन दिवपी कार्यशाळा शाळेंत घडोवन हाडटात. भुरगीं उमेदीन, उमळशिकेन तांचो लाव घेत आपले कलेची बुन्याद घालतात. कठीण विशय सोंपे रितीन, मनरिजवणेन कशें शिकूंक येतात हें विशींय शाळेंतल्यो शिक्षिका जायतें कार्यावळीं वरवीं तळमळीन वावुरतना दिश्टी पडटात. खेरीज, भुरग्यांच्या अक्षराक सोबीत वळण मेळचें म्हण, अक्षर वळणाच्यो कार्यशाळा, सर्ती घडोवन हाडीत भुरग्यांक उर्बा दितात. इतलेंच न्हय तर शाळेंत प्रवेश घेतना आनी शाळा सोडटना, तांचो खाशेले पद्दतीन भोवमान करतात. ताकाच लागून दरेक भुरग्यांक शाळा आपली दिसता.
भुरग्याचें सर्वांगी उदरगती खातीर मुख्याध्यापिका, शिक्षिका, हेर महिला कर्मचारी मंदा पिळयेंकार, आरती मुळगांवकार तळमळीन वावुरतात. तांचे सेवेची दखल घेवन पालक संघाचे अध्यक्ष संदीप वेरेंकार, उपाध्यक्ष सपना आंबेसकार, संघाचे हेर वांगडी, तशेंच माजी विद्यार्थी, पालक, उमेदीन शाळेचे उदरगती खातीर पालव दित आसात.
ह्याच गांवच्या आदाराचेर आंबेशी पाळये वाठारांतलीं ही सरकारी मुळावीं शाळा शिक्षणाचो हेत सांबाळीत, विद्यार्थ्यांक यश मेळयत, उदरगतीचे वाटेर जैताचें एकेक पावल उखलीत आसा. भुरग्यांच्या घडपांत आनी गांवचे समृद्धी खातीर तांकां उपाट यश आनी आयुश्य आंवडेंतां….

उल्हास यशवंत नायक
8010061867