धव्या कुपांत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पावसांतल्यान खेळत वतना भुरगीं कुपांकुय पळयत वतालीं. तांकां कुपांचो काळो रंग दिसलो.अक्राळ विक्राळ राकेसुय दिसले.

” आवयस! पळय वयर पळय त्या कुपांत कोण दिसता “. रायनान म्हणलें.

” कोण, आवयस! हय मरे.”

“कितें?! कोण  दिसलो तुका?”

आरे! दांत भायर काडुन उबो राविल्लो …राकेस, राक्षस.

” ना हांव ..पळयना…..हांव पळयना म्हाका भंय दिसता रे..” रेवा उलयलें.

” तूं फकत भियेवपाकुच ” म्हणलें रमेशान.

” म्हाका मात काळ्या तशेंच धव्या कुपांत जायतें कितें दिसता ” सरितान म्हणलें.

” कितें आमकांय सांग “.

” आजी म्हणटां जो जें कितें चिंतता  तशेंच ताका दिसता”.

” म्हाका कुपांत धव्याच कुपांच्यो दोंगुल्यो ,व्हावत्यो न्हयो, घरां, सोबीत परी, भांगरा कोराचो सूर्य आनी लकलकीत कुपांय दिसतात. म्हणटां म्हणटा नदर भायल्यान गेली. झाडा कडेन माकोडमाम दिसलो. माकोडमाम पावसाक लागून खंयच भायर सरु नाशिल्लो. पूण केळीं खावपा खातीर तोबायुलाच्या पोरसांत पाविल्लो.

” आरे हो तो पळय… माकोडमाम “.

सगलीच खोशी जालीं. पणस ,आंबे, केळी, भरपूर खावन पेलवान दिसतालो. भीम ….कसो जाल्लो. भुरगीं मात माकोडमाम माकोडमाम करीत तोखेत रावलीं. इतल्यान बावलेन  एकदम खोशी जावन म्हणलें,

” तुमी जाणांत  माकोडमाम हे दिसांनी राणयेच्या बंगल्याची   राखण करतालो. थंय ताका रातीची राणी टेलेस्कोप घेवन मळबांत गिऱ्याक पळयतना दिसली. खरें तर तिज्या नातरांखातीर तिणें तो विकतो हाडिल्लो. Children Telescope….!!!!!!

आरे! व्वा! म्हणजे माकोडमामूय  scientist जालो तर…

”  फकांडा करतात मरे ?  “

“ताका राग येना”… तो माथें  खरपिता आनी दांत भायर काडटा.” 

बावली माकोडमामाच्यो गजाली सांगताली. इतल्यांत हूप हूप …….आवाज आयलो. भुरगीं भायर वचपाक सोदतालीं. पूण बावली हालली ना. सगलीं परत पावस येत म्हूण तशींच बसली. बायुलाची बावली मात माकोडमाम टेलेस्कोप पळोवन कितें करतालो, तें सांगपाक लागली.

” आरे, तांणे मळबांत पळोवंक दोळे थीर केले, ताका कायच दिसूकुंय ना. 

 ” आरे, एकाच दोळ्यान पळय ” धर्मुन सांगलें. माकोडमाम शेंणलो….

” दुसरो दोळो खंय दवरुं ?”….एका दोळ्यान पळोवंक येता.?” 

” हय रे , दुसरो दोळो धांप, बंद कर , वयर मळबांत पळय.”

” बरें, बरें “.

ल्हवु ल्हवु माकोडमाम दोनुय  दोळ्यांनी टेलेस्कोपांतल्यान पळोवक लागलो…. रातीचे अदीं मदीं पळयतां पळयतां धर्मून ताका संवंय लायली. माकोडमाम मळबांतली सपना घेवन भोंवंक लागला .

” जाणांत तुमी ? ” म्हणलें बावलेन.

” आतां हांगां कित्याक आयला ?”

” केळी खावपीच्या निमतान तुमची खबर घेवंक.” बावली सली.

” काय बरो माकोडमाम “!!!

ताका दिशिल्ली लकलकीत नखेत्रां पोटाक बांदून तुमचे खातीर हांगा घेवन येवंक मेळटलीं.

” ना… ना रे  तशीं हाडुक मेळना “म्हूण सांगतकच तो धर्मुचेर पिकार जालो.

” आमकांय टेलेस्कॉप जाय  ” रायनान म्हणलें.

” आमी आमच्या शाळेच्या प्रिन्सीपलाक सांगल्यार बरें “.रेवा उलयलें.

” सगल्यांनी पप्पा, मम्माक सांगपाचें मागीर सराक…. ” बावली उलयली.

इतल्यान रायनान भायर साकून भितर येतना, परतून मळबाच्या राक्षसाची याद करुंन दिली.

” कोण तरी काणी सांगतालो……. धवीं कुपां,…  तें सांगपाचो आशिल्लो. “

”  हय रे , हय!”

म्हणत सगलीं मोट्यान उलयली.

” सांग , सांग बेगीन काणी.”

” आमकां एक फावट मनांतल्या मनांत घडोवन काणी सांगात ” आज्जे म्हणलें तें सरिता सांगतालें.

” मागीर हांव मळबात पावलें….

”  म्हाका कुपांची व्हडली दोंगुल्ली दिसली. धवी पूण मोव मोवशी….सामकाीच मोव न्हय. वयर चडपाक मेळटालें “.

” तुजे पांय निसरुंक ना? “

” ना  ” म्हणलें सरितान.थंय आनीकुय भुरगीं दिसली. सगलीं मजा करताली……

फुडली काणी तुमीय घडोवन घेवन येयात…” हांव सांगता तशी तुमीय काणी सांगात ” म्हणलें सरितान…. अशींच उडुंया…….

फाल्यां मेळुया…..म्हणलें बावलेन.