दोन सुवाती

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पावस…. पावस… पानां, फुलां, उदक, रंग, किडी, मुयो सगलें वेगळें. रायन, रेवा, प्रणव, श्वेता, भुरग्यांक उमेद जाली. 

तांकां काणी जाय आशिल्ली. सगलीं बेगीन धांवत येवन बसलीं. 

“आमकां  काणी जाय” म्हणलें भुरग्यांनी. 

आयकात … एक फावट पावसांत सगलीं सुकणीं खूब भिजलीं. तांचे बरोबर मोट्या पावसांन  तांची घरांय भिजलीं. भुरगीं बाबडीं कुडकुडपाक लागलीं. आतां कितें करुंया? कोणाक कांय सुचना जालें. तांणीं तशेच दोन दीस काडले. मात्सो पावस थांबलो. दोन दिसांनी अचकीत सुकार जालो. सुकण्यांच्या जाण्टेल्यान तरणे आपले सुकण्यांक पयस भोंवडी करुंन, अदमास घेवन येवंक धाडलीं. बरेंच उडुन वतकच तांका दुसरे सुवातेर पावस पडना म्हणपाचें समजलें. ताणें परत येवन ही खबर जाणटेल्यांक दिली.

“फुडें तांणी कितें केले?” भुरग्यांनी प्रस्न विचारलो.

तेच दिसा जाण्टेल्यान सगल्यांक राबितो बदलपाची शिटकावणी दिली. सगलीं जाणां बेगीबेगीन उडत थारायिल्ले सुवातेर वचपाक लागली. वाटेर भुरग्यांक सांबाळत घेवन गेलीं. दोन- तीन सुवातींनी तांकां सुसेग घेवचो पडलो.

“कित्याक…?”

तांची भुरगीं ल्हान आशिल्ली म्हूण. करतां करतां तीं पावलीं.

“थंय पावतकच तांणी कितें केलें सांगात. झाडां सोदलीं?”

“हय, व्हडले  व्हडले रुख सोदले. तांचेर रावपाच्यो सुवाती सोदल्यो.”

“आतां तीं थंयच रावतात? प्रणवान म्हणलें.

“ना. पावसाचे दीस सोंपले म्हणटकच परत आदले सुवातेर येतात.”

” हांगा तांकां खावंक बरी पिकीं  फळां बी मेळटा आसतलीं.”

“सुरवेचे सुवातेची भोंवतण खूब बरी. तांकां कोण हटकिना…त्रास करीना.  म्हूण आतां हांगा थंय दोनुय सुवातींनी सुकणीं आपलो राबितो करतात.”

“मोटी हुशार न्हय” म्हणलें उमेश आनी नेहान.

“पळयात, आपल्याक ज्या बऱ्या वातावरणांत रांवंक मेळटा, थंयच आमीय रावतात. फळां ,उदक आनी रावपाक घोंटेंर”.. जंय चड झाडां पेडां…थंयच सुकणीं रावतात.”

भुरग्यांक खूब खोस जाली. तांणी म्हणलें. म्हणून आमी झाडां राखून दवरुंक जाय.

व्वा! बायुलाचे बावलेची काणी काय बरी. 

फुडें कितली वर्सा तीं यो वच करत रावलीं. तांची भुरगीं ल्हानाची व्हड जालीं. आतां पावस कितलोय पडलो म्हूण तांकां भंय दिसना. ती योग्य वेळार आपली सुवात बदलतात. तांका संवंय जाल्या.

“जसो माय सोंपतां सोपतां आमकां पावस येतलो म्हूण कळटा”. रेवान म्हणलें.

“पिलांकुय खबर आसा. ती मोट्या उमेदीन वचपाक तयार जातात.” अशो कितल्यो पिळग्यो जाल्यो तीं राबितो बदलतात, तांचे भशेन जनांवराय बीं.

सुकणीं जनांवराची ही वेगळी काणी भुरग्यांक आवडली….तांणी बावलेची काणी सोंपतकच

ताळयो मारल्यो.

आज आमकां सुकणीं …झाडां हांचे नातें कळ्ळें. देव बरें करुं म्हणलें सगल्या भुरग्यांनी.