भांगरभूंय | प्रतिनिधी
चडशीं फुरशीं. दिसलें कांय बाबा हातांतले बडयेच्या एका धपक्यान कितें ते सारकें करतालो. एक मात खरें, बाराजणाच्या नांवार खंयच्याच जनावरार पाय पसून पडल्यार केन्ना कितें बरें- वायट जाल्ल्याची याद ना.
देवा बाराजणा… आज तुजो उबो व्हळडो….. म्हणलें वा कानार पडलें काय आंगार ल्हंव उबी जाताली. मोपा पठारा वयलें फामाद अशें हें बाराजण देवाचें जागृत देवस्थान. ताची गोंयभर नामना आयजूय आसा. थंय एकूच सण जातालो तो म्हणल्यार होळी. आनी त्या दिसा होळी घालपाक गांवातले थळावें आनी आमी तितलेच श्रद्धेन आनी भक्तीभावान थंय वताले. आजूय वतात. बाराजणाच्या राये कडल्यान आमचें घर एक पांचशें मिटराच्या अंतराचेर आशिल्लें. होळये दिसा चांन्न्याची रात. पयलीं आमची कवळेंची होळी घालून बाराजणात होळयेक वचपाक आमी तयार रावताले. गांवांतल्यान लोक होळयेर पावलें काय धोल वाजतालो. सगळ्यांक कळपाक जाय म्हूण हो धोल वाजयताले. धोलार तोणी बसले उपरांत आमकां कळटालें लोक होळयेर आयले.
आमी हातांत नाल्ल घेवन घरांतल्यान भायर सरताले. हातांत एक बडी घेवन आनी तीन शेलींची टॉर्च घेवन बाबा फुडें चलपाक लागतालो. भंय दिसपाक जायना म्हूण मदीं हांव आनी म्हज्या फाटल्यान व्हडलो भाव. पुनवेची रात, चांन्न्याचो उजवाड, दिसूच जाल्ले सारको दिसतालो. पांचशें मिटरांची वाट, मात ती तळपावेल्यान…. आनी मागीर मळ लागतालें. मदी एक ल्हानशें तेंमकूल. थंय फक्त टॉच पेटोवचीच पडटाली. हे पांचशें मिटरांचे वाटेर नाच म्हणल्यार तीन- चार तरी सरपटणारी जनावरां दिश्टी पडटालींच. चडशीं फुरशीं. दिसलें कांय बाबा हातांतले बडयेच्या एका धपक्यान कितें ते सारकें करतालो. एक मात खरें, बाराजणाच्या नांवार खंयच्याच जनावरार पाय पसून पडल्यार केन्ना कितें बरें- वायट जाल्ल्याची याद ना.
होळयेर ते आयले उपरांत 10 मिणटांनी आमी पावताले. होळयेक आंब्याचे ताळें बांदता म्हणल्यार वेळ वतालो. तो मेरेन होळी घालताले ते सुवातेर आशिल्ल्यो रायेंतल्या झाडांच्यो खोलयो एकठांय करून तांकां उजो घालून उजवाड करताले. पुराय सड्यार (पठार) काळोख आनी रायेंत ल्हव पेटपी तो उजो, चांन्न्याचो उजवाड, धोलाचो आवाज आनी ताका ताश्याचो वांगड. एक वेगळेच तरेची उर्बा दिवपी तो खीण आसतलो. सगले जाण जमताले आनी होळी उखलून सवकास नेमांत घालतालें. उपरांत नाल्ल दवरन देवाक गाराणे. ताची सुरवात ‘देवा बाराजणा… आज तुजो वर्साचो उबो व्हळडो… आनी फुडलें सगळें. ताच्या उपरांत जती म्हणून रोंबाट. रोंबाटाची तितलीच उमेद आसताली. 3- 4 जती उपरांत रोंबाट सोंपतालें. मागीर नाल्ल फोडून शेरणी घेवन गांवांतलें सगळे जाण आपापल्या घरा वताले. वांगडा आमीय घरा परतताले.
दोन दिसां उपरांत शबय सुरू जाताली. वाठाराच्या आडे कडेच्या गांवांनी शबयक वचपाचें आमी केन्नाच सोडलें ना. पयली शबय आसताली मोपा गांवांत, तांची धुळवड पांच दिसांची. ताच्या फाटोफाट सगल्या गांवांनी णव दीस मेरेन शबयक भोंवताले. तितले दीस शाळेंत पसून वचप ना. शबयक भोंवले उपरांत पाचशें, हजार इतल्या दिसांनी जमताले. तेन्ना पयशें मोडपाक लागीं दुकान पसून नाशिल्लें. शाळेंत वताले थंय एकूच दुकान आशिल्लें. तेन्ना एका रूपयाक चार चॉकलेटी आनी एका रूपयाची पेप्सी (प्लास्टिकाचे पोतयेंतली झेलाची जाड काडी) घेवप म्हणल्यार व्हडलें. त्या पयश्यांनी चार- पांच म्हयने सहज वताले.
णवव्या दिसा आमची धुळवड. रोंबाट पयलीं होळयेर येतालें, उपरांत देवाच्या मांडार आनी मागीर दोग-तीग जाणांगेर आनी आमच्या घरा. आमचें घर पयस आशिल्ल्यान पयली आमगेर आनी मागीर गांवांत अशी वेवस्था आशिल्ली. तेन्ना रंग हाडपाक आमी दुकानांचेर वचनाशिल्लें. कारण दुकानां आशिल्ली पाच किलोमिटराचेर. गांवांतले कांय जाण आमी दिश्टी पडले काय एक पॅकेट काडून आमच्या हातात दिताले. ते एकूच पॅकेट घेवन आमची धुळवड रंगताली. ती सोंपली तरी तो कलर आमी सोपय नासलें. इलो इलो लावप आनी तस्सो दवरप. रोंबटाक रात जाताली. दिसता तो मेरेन आमी रोंबटाक रावताले, काळोख जावचे पयलीं आमी घरा. आयज आमी व्हडले जाले. देवान आपलें स्थान मोपाच्या तोंडांतल्यान वाटायलें. होळयेक मात आयजून तेच श्रद्धेन वतात आनी देव बाराजणाचेर आजूय तितलीच श्रद्धा आसा. आमचीच न्हय, सगल्यांचीच.
ज्ञानेश्वर वरक
94035 41232
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
