देवारो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दनपरां आरती सुरू जाली काय टाळाचो, घांटीचो मंजुळ आवाज कानार पडटा. मन प्रसन्न जाता. सकारात्मक उर्जा घरांत घोळटा.

रखरखीत गर्मी, उटंगाराचो पावस, कुलकुल्याची थंडी….. लहरी सैमा पसून संरक्षण मेळपाचें एक ठिकाण म्हणल्यार आमचें घर. दरेकाच्या घरांत देवघर आसताच. आदल्या तेंपार व्हडल्या घरांनी देवा खातीर वेगळी कूड आसताली. आतां देव्हाऱ्याक ल्हानसो जागो दवरतात. थोड्या घरांनी देव्हाऱ्याक कुशीक वेगळो जागो आसता. कारण तें पवित्र स्थान.  तातूंत देवाच्यो ल्हान मुर्ती, पुजेचें साहित्य, एकारत, पंचायर, निरंजना, कापूर, कापूस, उजवाती, हळद, पिंजर दवरतात. घरांतलें भक्ती, श्रद्धास्थान म्हणल्यार देवारो. 

देवघराक विशेश स्थान दिवपाची परंपरा हिंदू धर्मांत आसा. आयजूय सकाळीं उठले बाराबर तोंड धुवून देवाक हात जोडपाची परंपरा जायत्या घरांनी आसा. च्या घेतले उपरांत न्हावन धुवून संवळें न्हेसून देवाची पुजा करतात. थोड्या घरांनी देव्हाऱ्यांतलो लामणदिवो रातदीस पेटत आसता. देवारो नितळ दवरपाक घरांतलीं बायलां वावुरतात. 

दनपरां आरती सुरू जाली काय टाळाचो, घांटीचो मंजुळ आवाज कानार पडटा. मन प्रसन्न जाता. सकारात्मक उर्जा घरांत घोळटा. तें वातावरण जाय जायशें दिसता. देव्हाऱ्याच्या दाराचेर ल्हान घंट लायल्यार चड बरें. सद्दां थंय रांगोळी घालपाक जाय. ती सगल्यांकूच काडूंक कळना. आयज रांगोळेचे पसून क्लास सुरू जाल्यात. रांगोळी शिकल्यार सगल्या सणां, परबांक ती घालूंक मेळटली. सर्तींनीय वांटो घेवंक मेळटा. देवघराच्या निमतान रांगोळी कला, घुमट आरती, भजन, पेटी, तबलें वादन ह्यो कला शिकून घेवपाक जाय. रांगोळी ही हिंदू संस्कृतायेचें प्रतिक.

देव्हाऱ्यांत रातदीस दिवो वा लामणदिवो पेटत दवरप बरें. हालीं नक्षीकाम आशिल्लीं दारां, सजावट मेळटा. ताका लागून देव्हारे आकर्शक जातात. देवाचेर श्रद्धा दवरप बरें. ताची पुजा करप, धर्मीक ग्रंथ वाचप, जपमाळ ओडप, देवाचें नामस्मरण करप हें दरेकल्याचें कर्तव्य. संकश्टा वेळार देवा पाव हे बाबा, म्हणप चूक . ताचें नांव संकश्टा वेळारूच न्हय, तर सदांच ओठांर आसपाक जाय. देवाचें नांव खंयूय रावन घेतल्यार, तो भक्ताच्या उल्याक रोखडोच धावून येता. म्हणटात, न्हय, देव भक्तीचो भुकेलो. 

सिद्धी तिळवे