दुसऱ्यांच्या अस्तित्वाचेर घालो नाका

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनशान बरें संस्कार आपणावन आपली जीण स्वयंप्रकाशीत करपाक जाय. काळखांतल्यान उजवाडा कडेन वचपाक जाय.

जिणेंत मनशाक निर्शेणी येवंक फावना. एकदा डिप्रेशनान गेलो काय तो सतरवितर जाता. निर्शेणी येता ती ताच्या न्हयकारात्मक सभावाक लागून. जाच्या ताच्या मनाक दिसता, सगलें मना सारकें जावंचें. तें जेन्ना जायना तेन्ना मनशाक भान उरना. जेन्ना तो तांकी भायर सपनां पळयता. कोणाय कडल्यान कसल्योय अपेक्षा बाळगीतां आनी त्यो पुराय जायनात तेन्ना ताचें मन दुखावता आनी तो दुख्खी जाता. म्हणून कोणेंच कोणाय कडल्यान कसल्योच अपेक्षा धरूंक फावना. आपलो आसूं वा परको. मुळांत आपणे दुसऱ्यांचेर आदण दवरूंकूच जायना. मनशान आत्मविश्वासी, स्वयंपूर्ण,आत्मनिर्भर जावंक जाय.
आजच्या मनशाची जिणेंशैलीच बदल्ल्या. समाजा कडेन आनी जिणे कडेन पळोवपाची ताची मानसीकताय बदल्ल्या. हाचे कारण म्हणजे मनशाची संकुचीत वृत्ती. समुहांतल्यान तो आतां एकमुळोच जगपाक लागला, देखून तो दिसानदीस सुवार्थी जायत आसा. मनीसपणाचीं निती मुल्ल्यां तो विसरत चल्ला. रगताच्या मनशाक वळखना तो परक्यांक मीठ घालतलो? कितें म्हण्टां तो सुवार्थ. तो सादोवपाक तो खंयच्या थरार पावत सांगू नजो.
आयज चडसो लोक इगो घेवन जगतात. जो मेरेन म्हाका तुजे कडसून कसलो ना कसलो फायदो जाता तो मेरेन तूं म्हाका जाय. तुजे कडसून मेळपी येणावळ बंद जाता तेन्ना हांव तुका ल्हवूच पयस करता. आसतींत शितां तर नाचतींत भुतां. आयज फायदो पळोनूच लोक एकामेकां कडेन दाटी करतात. मनीसपणाक मोलूच उरूंक ना. तें गेलें तेल लायत. पयशें आसल्यार सगळें, अशी मनशाची मानसिकताय जाल्या. आयज चडश्यां कडेन भरपूर पयसो आसा, पूण सुख, समाधान ना. आनी तें काय पयशांनी विकतें मेळना. जो पयसो मनशांक मनशा कडसून तोडटा. आपपोर विसरूंक लायता, जो पयसो दुस्मानकाय वाडयता त्या पयशा फाटल्यान मनशान हापशां भशेन धांवचोच कित्याक?
आयज चडसो लोक ताण ताणतणावांत जगता. एकामेकांचेर जळटना दिश्टी पडटा. कोणूय आपल्या परस मुखार गेल्लो कोणांकूच सोंसना. जण एकल्याक दिसता आपले वागणें सारकें आसा. चुकता तो दुसरो. हेच वृत्तीक लागून मनीस स्वताचें व्हड लुकसाण करून घेता. जण एकल्यान आपले चुलीर कितें शिजता तेंच पळोवंक जाय. शेजाऱ्यागेर कितें शिजता ताचेर आमी लक्ष दिवंक फावना. मनीस बेठोच कोणाचे वाटेक वचना. धुंवरेले बगर उजो पेटना. भूतकाळाचेर आमचो वर्तमानकाळ चलता. आनी वर्तमानांत आमी कशें वागतात ताचेर आमचो फुडार आदारून आसता. हें चित्र कोण बदलूंक शकना. जीण रंगरंगयाळी करप काय बेरंगी हें जाचें ताणें थारावप. वगीच दुसऱ्याक दुशण दिवन, स्राप सोडून उपेग ना. आमचें आचरण, विचार पयलीं सारके आसपाक जाय. कावळ्याच्या शिरापान गाय मरना हें आमी जाणात. दुस्वासान दुस-याक गाळी घालप, स्राप सोडप ताचे परस आपल्या चुकांचें आत्मपरीक्षण करप समा
जातलें.
मनशान बरें संस्कार आपणावन आपली जीण स्वयंप्रकाशीत करपाक जाय. काळखांतल्यान उजवाडा कडेन वचपाक जाय. हें करतना कोणाचेरूच अन्याय करपाक जायना. कट, कारस्थनां करून कोणां निश्पाप मनशाक त्रासांत घालूंक जायना. दुसऱ्याल्या घरार सुणीं चडोवन आपले घर सजोवंक फावना. दुस-याचें पाड घालून आपलें केन्नाच बरें जायना म्हणपाचे जण एकल्याक खबर आसचें. 90% लोक एखाद्या मनशाक फटींग म्हण्टात आसत जाल्यार तो मनीस फटींगूच आसपाक जाय. कारण 90% लोक काय फटींग उलोवचेनात. जाचे ताचे वान्सें प्रमाण प्रत्येकाक फळ मेळटा. आपले चुकीचें पानवळ आपल्याकूच भोगचें आसता. तें दुसरो भोगचोना. आनी म्हणून कसलीय करणी करचे आधी धा फावटी विचार करपाक जाय. मनशान मनीसपणाक सोबता असलेंच काम करचें.
वचत थंय कपटी शकुनीमामा दिसानदीस वाडपाक लागल्यात. कोणा ना कोणाआड षडयंत्रा रचप चालूच आसता. हांगासर कांय लोक सोडले जाल्यार चडावत लोक अर्धमानूच वागपाक लागल्यात. जें थोडे लोक सतधर्मान वागतात. मनीसपणाच्या नितीमुल्ल्यांचो सांबाळ करतात म्हूण हो संवसार चलता. काय लोक मनांत दुस-या विशीं किंतू ,परंतु बाळगीतात आनी पुर्वग्रहदुशीत भाव मनांत दवरून वेव्हार करतात तेन्ना तो कसो पारदर्शक आसतलो? कोणाय मनशा विशीं एकदां दुबावाचे, दुस्मानकायेचें भाव निर्माम जाले काय ती व्यक्ती कितलीय बरी आसूं तिचे दरेके करणे कडेन दुबावानूच पळोवप जाता.
मनशाचे मन सामकें धुल्ल्या तांदळां सारकें साफ आसचें. चाटें पावलाक इगो घेवन जगलें म्हूण जायना. कुस्कूटाच्यो ना गती आनी जावंक सोदता राष्ट्रपती. तसल्यो गजाली. कितें आसता, प्रत्येकान जण एका मनशाक समजून घेवन चलचें आसता. सदांच म्हाका म्हज्या मना सारकेंच जावंक जाय अशें आसना. आनी सगल्यांचेर म्हजीच हुकूमत चलपाक जाय हे अपेक्षेन कोणें चारचवगांत वावुरचें न्हय. चारचवगांत मक्तेदारीक वाव आसना. हम करेसो कायदा चलना. म्हजे कडेन भरपूर आसा. तरीपूण म्हाका दुसऱ्याची आशा. आपल्या वांगडचो मात्सो वयर सरलो काय आमी ताचो दुस्वास करपाक लागतात. तो आपले हुशारकेन, जिद्दीन, कश्टान लेगीत वयर सरल्यार, तो फावोरान वा पयशें दिवन वयर सरला आसतलो, ही आमची मानसिकताय. दुस-यांक अंडरएस्टीमेट करप. जगांत आपूणूच एकलो शाणो, बाकीचें सगले बोंडे, ही वृत्ती बरी न्हय. मेळ्ळें ना म्हण्टकच कोल्याक द्राक्षां आंबट तसली गत आमची. हुशार मनशाची कदर करपाक शिकपाक जाय. सगल्यांनी म्हजोच उदो उदो करपाक जाय. तशें केल्यार समाज बरो. म्हाका कुशीक काडून कोणा दुस-याचो उदो उदो करीत जाल्यार समाज पोलिटीक्स करता, हें आपलें बरें.
समाजात वावुरतना निसुवार्थी वृत्तीन, प्रामाणिकपणान काम करचें आसता. कसलीच अपेक्षा धरीनासतना. जीवीतभर समाजान म्हजीच तोखणाय करची अशीं अपेक्षा बाळगप ही व्हडली चुकी. समाजा कडल्यान मनीसपणा भायल्यो नाका जाल्ल्यो अपेक्षा आमी धरतात आनी त्यो पुराय जायनात तेन्ना सगल्यांकूच दुशण दिवंक लागतात, हें समा न्हय. दुस-याच्या अस्तित्वाचेर घालो घालपाची सुवार्थी वृत्ती मनशाच्या विकासाक घातक. तें मनीसघाणें पाप आमी आपणावचें न्हय.

काशिनाथ नायक
9158345844